Η αγάπη ενός αγνού παιδιού…
Η ιστορία λέει ότι πριν από πολλά χρόνια ένας άνδρας τιμώρησε την 5χρονη κόρη του επειδή σπατάλησε ένα πανάκριβο χρυσό χαρτί περιτυλίγματος.
Ο άντρας ταράχτηκε με τα χρήματα και αναστατώθηκε ακόμα περισσότερο όταν είδε ότι το κοριτσάκι χρησιμοποίησε αυτό το χαρτί για να στολίσει ένα κουτί και το έβαλε κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ωστόσο, η μικρή έφερε στον πατέρα της το δώρο το επόμενο πρωί λέγοντας:
«Αυτό είναι για σένα μπαμπά».
Ο πατέρας ντράπηκε από την οργισμένη αντίδρασή του από την προηγούμενη μέρα, αλλά ο θυμός του φάνηκε ξανά όταν είδε ότι το κουτί ήταν, στην πραγματικότητα, άδειο. Της είπε με χυδαίο ύφος:
«Δεν ήξερες, δεσποινίς, ότι όταν κάνεις ένα δώρο σε κάποιον, πρέπει να του βάλεις κάτι;»
Η μικρή κοίταξε τον πατέρα της με δάκρυα στα μάτια και είπε:
«Μπαμπά, το κουτί δεν είναι άδειο. Του έδωσα τόσα πολλά φιλιά μέχρι να γεμίσει».
Ο πατέρας ήταν μπερδεμένος. Γονάτισε και αγκάλιασε το κοριτσάκι του και την παρακάλεσε να τον συγχωρήσει για την παράλογη αναστάτωση του.
Λίγο μετά από αυτό, το κοριτσάκι πέθανε σε ατύχημα και λέγεται ότι ο πατέρας της κράτησε αυτό το χρυσό κουτί δίπλα στο κρεβάτι του για το υπόλοιπο της ζωής του. Και όποτε αποθαρρυνόταν ή έπρεπε να ξεπεράσει δύσκολες καταστάσεις, άνοιγε το κουτί και έπαιρνε ένα φανταστικό φιλί και θυμόταν την αγάπη που έβαζε το κοριτσάκι εκεί.
Με την αληθινή έννοια, ο καθένας από εμάς, ως άνθρωποι, λαμβάνει ένα χρυσό κουτί άνευ όρων αγάπης και φιλιών από τα παιδιά μας, από την οικογένεια, από φίλους. Δεν μπορούμε να έχουμε τίποτα πιο πολύτιμο από αυτό.
Τα παιδιά, η οικογένεια, οι φίλοι είναι σαν άγγελοι που σε σηκώνουν στα πόδια σου όταν δυσκολεύεσαι να θυμηθείς να πετάξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου