Το παντέφορο του Θεού βλέμμα.

Ἄς τρέμουμε τό μεγάλο μάτι τοῦ θεοῦ, τό ὁποῖο καί κάτω ἀπό τή γῆ βλέπει, καί τοῦ πελάγους τό μεγάλο βυθό, καί ὅσα κρύβει ὁ νοῦς τῶν ἀνθρώπων. Ὁ χρόνος τίποτε δέ χωρίζει ἀλλά εἶναι παρόντα ὅλα στό θεό. Πῶς εἶναι δυνατό κάποιος τήνκακότητά του νά σκεπάζει. Κατά τήν ἔσχατη ἡμέρα τῆς (Κρίσεως) ποῦ θά κρύψουμε τόν ἑαυτό μας; Ποιός θά μᾶς βοηθήσει τότε; Πῶς θά ἀποφύγομε τό βλέμμα τοῦ Θεοῦ;

Ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου, Ποίημα Α΄στ. 518-524, P.G. 1008-1009