Σήμερα άκουσα ένα κοριτσάκι να ρωτάει τη μητέρα του: "Μπορώ να κοιμηθώ στη γιαγιά;"
Με έκανε να γυρίσω τον χρόνο πίσω.
Πότε πέρασε ο καιρός και ενηλικιώθηκαμε
Φαίνεται σαν χθες, όταν πηγαίναμε στον παράδεισο της γιαγιάς. Εκεί που όλα μου φάνηκαν θαύμα. Ακόμη και η γεύση του ψωμιού ήταν διαφορετική και νόστιμη. Το σπίτι όπου η αθωότητα θα μπορούσε να κρατήσει για πάντα. Το σπίτι που μου φαινόταν μυστηριώδες και γεμάτο μυστικά, όπου κάθε κουτί έμοιαζε να κρύβει έναν θησαυρό. Το σπίτι με βαθιά μυρωδιά όπου μου επέτρεπαν να κάνω τα πάντα. Το σπίτι μου φάνηκε πολυτελές, τα λιγοστά ρούχα ήταν προσεκτικά τακτοποιημένα για να μη φθαρούν. Το σπίτι όπου όλα μου επιτρέπονταν και που έμεινε βαθιά αποτυπωμένο στην ψυχή μου. Μου λείπουν και οι δύο σήμερα!
Θα έδινα τα πάντα για να μπορέσω να πω, ξανά, "Μαμά, μπορώ να κοιμηθώ στη γιαγιά απόψε;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου