Η αγάπη, αυτή η αγάπη, ο έρωτας, η σαρκική, η επίγεια αγάπη, δεν κρατάει πολύ. Δεν παίρνει πολύ. Σε σπάνια ζευγάρια διατηρείται η ίδια αγάπη όπως στην αρχή. Στο τέλος ηρεμεί και ο σύζυγος μένει δίπλα στη γυναίκα του λόγω κάποιων κοινωνικών υποχρεώσεων. Η αγάπη χάθηκε. Ερως! Αυτή είναι η γήινη, κοσμική αγάπη. Οι κανονικοί άνθρωποι κοιτάζουν την αγάπη της ψυχής. Ο άντρας αγαπά τη γυναίκα του μόνο επειδή είναι γυναίκα και επειδή χρειάζεται το σώμα της;! Όχι! Την αγαπά ως σύντροφο. Την αγαπάει σαν αγαπημένη φίλη. Μετά από αυτή τη σαρκική αγάπη για την οποία μίλησα έρχεται η αγάπη της ψυχής. Αυτό πρέπει να καλλιεργηθεί. Φυσικά στη βάση της βρίσκεται και η πίστη, δηλαδή η τήρηση των εντολών του Θεού. Δηλαδή, μετά από αυτή την αγάπη που εξαντλείται, ο νέος και η νεαρή τελειώνουν τον σαρκικό ερωτικό τους κύκλο και γίνονται δύο προσωπικότητες που αλληλοσυμπληρώνονται.
Αρχιεπίσκοπος Iustinian Chira, Conversations in twilight, Ed Dacia, Cluj-Napoca, 2006, σ. 77
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου