Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὸ νησὶ στὴν ἀγριεμένη θάλασσα, ὅπου ἡ
ψυχὴ σώζεται μετὰ τὸ ναυάγιο – τὴν πτώση τῶν πρωτοπλάστων.
Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ ἐπαφὴ μὲ τὸν ἀόρατο καὶ τὸν ὁρατὸ κόσμο:
τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς τὸ χέρι ψηλαφεῖ τὸν ὁρατό, ἡ δὲ καρδία
τὸν ἀόρατο. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὸ καταπέτασμα στὸν ναὸ τοῦ
Σολομῶντος, στὸ ὁποῖο ἀπεικονίζονταν τὰ χερουβίμ. Τὸ κομποσχοίνι
εἶναι ἡ φωνὴ τοῦ δικαίου Ἀβραὰμ ποὺ ἐκλιπαρεῖ τὸν Κύριο νὰ
λυπηθεῖ τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα – τὴν ἁμαρτωλή μας ψυχή”. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὸ ἀστέρι πάνω ἀπὸ τὴν Βηθλεὲμ καὶ τὸ κοπάδι τῶν
προβάτων θυσίας ποὺ ἐξῆλθε ἀπὸ τὴν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ· εἶναι
ἡ ἑκατοντάφωτη λυχνία ἡ ὁποία φωτίζει τὴν Ἀποκαλυπτικὴ νύχτα
τῆς ἱστορίας, ἡ ὁποία γίνεται ὅλο καὶ πιὸ ζοφερὴ καὶ ἀδιαπέραστη.
Το κομποσχοίνι δένει τὴν δεξιὰ τοῦ Θεοῦ, τὴν ὑψουμένη γιὰ νὰ
ἀπὸ τὸν κόσμο εὐχετῶν κατεβάζει τὸ χέρι του, δίνοντας χρόνο γιὰ
τιμωρήσει τὸν κόσμο, καὶ ὁ Κύριος μὲ τὶς εὐχὲς τῶν κρυμμένων
τὸ μέλλον τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ ξεχασμένο καὶ πεταμένο κομποσχοίνι
μετάνοια. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ὁ κάλαμος, μὲ τὸν ὁποῖο γράφεται
πάνω του
γίνεται λίθος προσκόμματος στὴν πνευματικὴ πορεία
προσευχὴ μοιάζει μὲ τὰ λουλούδια ποὺ τὰ ἔκοψαν καὶ τὰ ἄφησαν
σκοντάφτει καὶ πέφτει ὁ ἀμελὴς ὁδοιπόρος. Τὸ κομποσχοίνι χωρίς
χωρίς νερό – μαραίνονται καὶ γίνονται σκόνη.
ἄλλους
Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ συνεχὴς ἐνθύμηση τῆς παρουσίας τοῦ
Θεοῦ. Τὸ κομποσχοίνι γιὰ μερικοὺς εἶναι δάκρυα μετανοίας, γιὰ
ὅπλο στὴν μάχη κατὰ τῶν παθῶν, γιὰ τοὺς τρίτους
εἶναι ἡ ἁγιαστούρα μὲ τὸν ἁγιασμὸ ποὺ ἁγιάζει τὸν ναὸ τῆς ψυχῆς.
ἀνεξάντλητη πηγὴ χαρᾶς καὶ εὐχαριστίας στὸν Θεό. Τὸ κομποσχοίνι
Διαμέσου τοῦ κομποσχοινίου προσφέρεται στὸν Θεὸ ἡ πρωτόνοια
μετὰ τὴν ἀφύπνιση, ὅπως προσέφεραν τὶς ἀπαρχὲς τῆς ἀμπέλου καὶ
τὰ στάχυα τοῦ σιταριοῦ πρὸς ἁγιασμὸ στὸν ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου