Αστείο, συγκινητικό και ελπιδοφόρο.
Σήμερα το απόγευμα ξεκίνησα το καθιερωμένο περπάτημά μου εδώ στις γειτονιές του Σικάγο, καθώς προχωρούσα ξαφνικά αντιλήφθηκα ένα μεγάλο λευκό βαν να σταματάει μπροστά μου.
Πρόλαβα να δω ότι ήταν δύο άτομα μέσα και βλέπω να κατεβαίνει από την θέση του οδηγού ένας ψηλός νεαρός με μακρυά γένια και πλούσια χαίτη σχεδόν το ίδιο άσχημος με εμένα.
Εκείνη την στιγμή δεν λέω ψέματα είπα στον εαυτό μου.... Παπασπύρο μέχρι εδώ ήταν το ταξίδι στην Αμερική και πρίν προλάβω να σκεφτώ κάτι άλλο με πλησιάζει με φόρα ο νεαρός και....
Σταυρώνει τα χέρια του σκύβει και μου λέει στα αμερικάνικα.... Πάτερ ευλόγησον και πρίν τελειώσει έρχεται και η γυναίκα του και κάνει το ίδιο.
Σοκ αδερφοί μου!!!
Για πρώτη φορά σε εμένα τον Ανάξιο και σε μια χώρα μακρυά από την Ελλάδα παραβίασαν τον δρόμο μου ώστε να μου ζητήσουν ευχή.....
Ο Παύλος 26 χρονών και η Μαρία 24 χρονών από την Πολωνία που έχουν δύο χρόνια στην Αμερική και ήρθαν μόνοι τους για ένα ξεκίνημα στην ζωή τους θέλησαν να πάρουν την ευλογία από έναν Ιερέα που είδαν στον δρόμο.... Συνήθως όταν με βλέπουν στο δρόμο μου λένε Σαλάμ αλλά βλέπεται ότι η ελπίδα υπάρχει ιδιαίτερα στα νέα παιδιά τα οποία μου ζήτησαν να τους ευλογήσω ξανά πρίν φύγω.
Τότε είπα στους ευλογημένους νέους.
Το ότι με σταματήσατε για να πάρετε την ευχή και ασπάστηκε ο καθένας το χέρι που ο Κύριος αφήνει να τον αγγίζει δεν χρειάζεται εγώ να σας ευλογήσω αλλά ο Θεός από ψηλά σας ευλογεί και με τα δύο χέρια Του.
Μεγάλη χαρά, μεγάλη ελπίδα πήρα σήμερα από αυτά τα παιδιά και πρώτα ο Θεός θα τους δούμε στην Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία.
Θυμήθηκα όταν οι δύο μαθητές που πήγαιναν προς Εμμαούς παραβίασαν τον δρόμο του Χριστού και του είπαν να μείνει μαζί τους διότι η ημέρα έφευγε και εκείνος πήγε σπίτι τους και ευλόγησε τον άρτο, κάπως έτσι ο Κύριος έπραξε και γι' αυτά τα νέα παιδιά.
- Ο Ανάξιος -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου