Ο γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης ελεγε:

Ο γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης ελεγε:

Ο παππούς μου, ο πατέρας του πατέρα μου, ο παπά Νικήτας, όταν ήταν να λειτουργήσει σηκωνόταν μεσάνυχτα.

 Άναβε τη λάμπα πετρελαίου και καθόταν στο τραπέζι, κρατώντας με τα δύο χέρια το κεφάλι του.

Σαν τον Άτλαντα ήταν, τρόπον τινά,  που σήκωνε τη γη.

Εκεί έκανε την υψηλότερη και δυσκολότερη εργασία. Σκεφτόταν τις αμαρτίες του.. 

Άλλες φορές έκλαιγε σα μικρό παιδί..

Του έλεγε η γιαγιά:

- "Μην κάνεις έτσι παπά , θα πάθεις τίποτα, γέρος άνθρωπος είσαι" 

-"Δουλειά σου, παπαδιά. Εσύ θα σηκωθείς,

 θα ζημώσεις, θα φέρεις νερό, θα μεγειρέψεις, θα πλέξεις, θα μαζέψεις τα παιδιά.

Εγώ που θα σφάξω με τα χέρια μου τον Χριστό, και θα τον κομματιάσω; ,.. Τι να πω.. πώς να μη κλάψω;

Απορώ πως κρατά ο Θεός την καρδιά του παπά και δεν σπάει σα σταμνί, την ώρα που σηκώνει τα Άγια στα χέρια του.

 Άσε με, άσε με παπαδιά. Μη μου μιλάς, όταν παλεύω με τις αμαρτίες μου.."

Απόσπασμα από το Βιβλίο: 

"Έλα φώς" Συνάντηση με τον όσιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη (σελ.22)