Ο γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας έκανε θαύματα, η παρουσία του ήταν ένα συνεχές θαύμα.

Ο γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας έκανε θαύματα, η παρουσία του ήταν ένα συνεχές θαύμα. Έβγαινε μία φορά την ημέρα από το κελί του, έκανε μια βόλτα στο μοναστήρι και εκεί, εκατοντάδες άνθρωποι, τον περίμεναν να περάσει να τους δώσει ο γέροντας κάτι ως ευλογία. Αυτός έκανε το εξής πράγμα: αγόραζε φρούτα -κούτες ολόκληρες- με μήλα συνήθως ή πορτοκάλια και τα μοίραζε στον κόσμο ευλογία. Έδινε στον καθένα και ένα φρούτο όταν ήταν νηστεία. Όταν δεν ήταν νηστεία, έδινε σοκολάτες ή κουφέτες (καραμέλες). Σε εμάς έγινε το εξής γεγονός εδώ που ήρθαμε στην Κύπρο:

Μας έδωσε και εμάς από ένα μήλο και πολλά άλλα πράγματα. Μας έδωσε και ένα μήλο για τον πάτερ Ισαάκ. Το έβαλαν λοιπόν οι πατέρες στις βαλίτσες τους και το φύλαξαν να το δώσουν στον πάτερ Ισαάκ, ευλογία από τον γέροντα. Φτάσαμε στην Κύπρο. Δύο μέρες να ρθούμε από την Αριζόνα -πήγαμε Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Αθήνα, Κύπρο. Φτάσαμε στην Κύπρο, την άλλη μέρα ανοίξαμε τις βαλίτσες μας και το μήλο άθικτο. Είπαμε ευτυχώς, ήρθε καλά. Φώναξα τον πάτερ Ισαάκ να του το δώσω, μεγάλη συγκίνηση. 

Μετά τη λειτουργία, το πρωί, το κόψαμε σε πολλά τεμάχια και το δώσαμε στους πατέρες, ένα κομματάκι στον καθένα, για ευλογία, να το φάνε το πρωί. Το φάγαμε λοιπόν το μήλο και έμεινε και μισό μήλο για τον πάτερ Ισαάκ, να το φυλάξει εκείνος. Το έβαλε, ο ευλογημένος, στο ψυγείο. Το τύλιξε σε μία χαρτοπετσέτα και το έβαλε στο ψυγείο. Πήγαν οι καλές κυρίες της κουζίνας να καθαρίσουν το ψυγείο και το πέταξαν. Ερχόμαστε το μεσημέρι από τα γραφεία, λέω του πάτερ Ισαάκ: φέρε εκείνο το μήλο να δώσουμε και στους υπόλοιπους πατέρες. Πάει να το φέρει, μου λέει: "Δεν είναι μέσα στο ψυγείο, χάθηκε!" Που πήγε; Ρωτάμε τις κυρίες, λένε, "καθαρίσαμε τα ψυγεία σήμερα και το πετάξαμε". Ήρθε ο πάτερ στεναχωρημένος 

αλλά το μήλο είχε πεταχτεί στα σκουπίδια, που να το βρούμε! 

Εε, στεναχωρήθηκε και ο πάτερ, στεναχωρέθηκα κι εγώ, στεναχωρέθηκαν και οι πατέρες που δεν πήραν -όσοι δεν πρόλαβαν- ευλογία από το μήλο του γέροντα Εφραίμ. Και αποχαιρετιστήκαμε να πάμε να ξεκουραστούμε το μεσημέρι. Ήταν περίπου 14:30 η ώρα. Σε 10 λεπτά χτυπάει η πόρτα μου, δυνατά, επίμονα. Λέω, "ποιος είναι;". Λέει, "ο πάτερ Ισαάκ". Λέω, "πάτερ, άφησέ με να ξεκουραστώ τώρα!" Είχαμε έρθει από την Αμερική, ήταν το κεφάλι μας σαν το κουρκούτι. Λέω, "τώρα δεν μπορώ!"

Λέει, "μα άνοιξε γρήγορα, πρέπει να σου πω κάτι!" Ανοίγω, λέω, "τι έγινε;".  Έκλαιγε ο πάτερ Ισαάκ! Λέει, "άνοιξα την πόρτα του κελιού μου και βρήκα το μήλο μέσα στο κελί μου, τυλιγμένο όπως το τύλιξε ο γέροντας από την Αριζόνα! Μοσχομυρισμένο εκεί στο προσκυνητάρι μου! Ποιος άνοιξε το κελί μου; Δεν έχει κανείς κλειδί από το κελί μου. Εγώ έλειπα από το πρωί, δεν άνοιξα καθόλου!". 

Το μήλο πετάχτηκε στα σκουπίδια κι όμως βρέθηκε μέσα στο κελί του πάτερ Ισαάκ. Έτσι κι αυτό ήταν ένα σημείο της χάριτος του γέροντα. 

π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού