ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΌΣ ΚΑΝΏΝ †Είς τον Όσιο Μελέτιο τον Νέο εν Όρει Μυουπόλεως Ασκητεύσας

🕊️⛪ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΌΣ ΚΑΝΏΝ ⛪🕊️

                  ÷÷÷÷÷÷🕊️📖🕊️÷÷÷÷÷÷

🕊️†Είςτον Όσιο Μελέτιο τον Νέο εν Όρει 

               Μυουπόλεως Ασκητεύσας🕊️

Διάσωσον, πάτερ         🌹       Μελέτιε πάσης  

       🤍☘️🕊️             🟢🌼🟢         🤍☘️🕊️

    ἡμᾶς ἀνάγκης,          🌹           καὶ μανίας

          του χαλεποῦ 🕊️⛪🕊️κοσμοκράτορος,     

        ταῖς πρὸς Χριστὸν ἱκεσίαις σου θεοφόρε.

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα ἀναγινώσκοντες τὸν ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.

Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου... 

Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.

Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος β΄. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τὸ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.

Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος γ΄. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.

Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Kαὶ τὰ παρόντα τροπάρια·

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῶ.

Ὡς ἐν ἀσκήσει ἱερὰ διαλάμψας, τοῦ Παρακλήτου εἰσεδέξω τὴν χάριν, ἡγιασμένε ὅσιε Μελέτιε, ὅθεν πάσης λύτρωσαι, ἐπηρείας καὶ βλάβης, τὴν παροῦσαν ποίμνην σου, ὡς αὐτῆς ἀντιλήπτωρ, καὶ πᾶσιν αἴτει θεῖον ἱλασμόν, τοῖς προσιοῦσι, πιστῶς τῇ πρεσβεία σου.

Δόξα. Καὶ νῦν.

Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσομέν ποτε, Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι. Εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεὶ ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ψαλμὸς Ν´(50)

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου...  

Εἶτα ψάλλομεν τὰς ᾨδἀς τοῦ Κανόνος.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Τρυφῆς ἀπολαύων τῆς ὑπὲρ νοῦ, Μελέτιε πάτερ, πάσης λύτρωσαι ἀπειλῆς, ταῖς σαῖς ἱκεσίαις πρὸς τὸν Κτίστην, τοὺς ἀδιστάκτῳ ψυχὴ προσιόντας σοι.

Ἡλίου ἀκτῖσι τοῦ νοητοῦ, λαμπόμενος Πάτερ, τῶν παθῶν μου τὸν σκοτασμόν, ταῖς σαῖς ἀποδίωξον πρεσβείαις, καὶ ἀρετῶν τῷ φωτί με καταύγασον.

Ναμάτων πληρούμενος μυστικῶν, ἐπόμβρησον Πάτερ, θείας χάριτος γλυκασμόν, Μελέτιε ταύτῃ τῇ Μονῇ σου, ἀνακειμένη θερμῶς τῇ πρεσβεία σου.

Θεοτοκίον.

Δοχεῖον πολύφωτον τοῦ Θεοῦ, Κεχαριτωμένῃ, παντευλόγητε Μαριάμ, φωτί σου ἀύλῳ τοῦ νοός μου, τὴν σκοτομήνην ἀπέλασον δέομαι.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.

Ἐποπτεῦον μὴ παύσῃ, ὡς συμπαθὴς Ὅσιε, ἐκ τῶν οὐρανίων ἁψίδων, ταύτην τὴν Μάνδρα σου, ἀεὶ δωρούμενος, ἡμῖν τοῖς τέκνοις σου Πάτερ, τὰ τῆς προστασίας σου, θεῖα δωρήματα.

Συστροφῆς καὶ μανίας, τοῦ πονηροῦ ὄφεως, λύτρωσαι ἡμᾶς θεοφόρε, ταῖς ἱκεσίαις σου, καὶ δίδου δύναμιν, ἡμῖν βαδίζειν ἀμέμπτως, τρίβον τὴν σωτήριον, πάτερ Μελέτιε.

Καθελὼν τὴν ἀπάτην, τοῦ δυσμενοῦς Ὅσιε, πλήρης χαρισμάτων ἐδείχθης, τοῦ θείου Πνεύματος, ὅθεν χαρίτωσον, ἡμῶν τὸν νοῦν καὶ καρδίαν, καὶ πάσης νωθρότητος, ἡμᾶς ἀπάλλαξον.

Θεοτοκίον.

Ἐξ ἁγνῶν σου αἱμάτων, ὁ τοῦ παντὸς αἴτιος, σάρκα προσλαβὼν ἀσυγχύτως, ἡμᾶς ἑθέωσε, κόρη Πανάμωμε, ὅθεν ἡμᾶς θείω φόβῳ, κάθαρον δεόμεθα, πάσης φαυλότητος.

Διάσωσον, πάτερ Μελέτιε πάσης ἡμᾶς ἀνάγκης, καὶ μανίας τοῦ χαλεποῦ κοσμοκράτορος, ταῖς πρὸς Χριστὸν ἱκεσίαις σου θεοφόρε.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.

Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.

Προστάτης ἡμῶν, καὶ μέγα καταφύγιον, καὶ πρέσβυς θερμός, ὑπάρχων πρὸς τὸν Κύριον, Μελέτιε μακάριε, μὴ ἐλλείπῃς παρέχειν ἑκάστοτε, ἀπαλλαγὴν ἡμῖν πάσης φθορᾶς, καὶ λύσιν πταισμάτων ταῖς πρεσβείαις σου.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.

Πάσης βλάβης καὶ θλίψεως, καὶ ἐπιφορῶν δεινῶν τοῦ ἀλάστορος, ἀσινῆ ταύτην τὴν ποίμνην σου, ὅσιε Μελέτιε διάσῳζε.

Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, τὴν ὁδὸν ὁδεύειν ἡμᾶς ἐνίσχυσον, ὡς ἂν μέτοχοι γενώμεθα, τῆς ζωῆς τῆς κρείττονος Μελέτιε.

Ὡς πατὴρ συμπαθέστατος, καὶ ὑφηγητὴς ἡμῶν ἐνθεώτατος, πρὸς ἀγάπην ἀναπτέρωσον, τοῦ Χριστοῦ τὸν νοῦν ἡμῶν Μελέτιε.

Θεοτοκίον.

Πολυτρόπως παρώργισα, τὸν Υἱόν σου Κόρη τὸν φιλεύσπλαχνον, ἀλλὰ τοῦτον ἐξιλέωσαι, τῷ συστήνῳ Δέσποινα ἱκέτῃ σου.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.

Ἄνωθεν ἡμῖν, τὴν ταχεῖαν σου ἀντίληψιν, ἀεὶ δίδου ὦ Μελέτιε σοφέ, καὶ παθῶν ἡμῶν κατεύνασον τὸν τάραχον.

Ταύτην τὴν Μονήν, ἥνπερ πάλαι συνεκρότησας, δεῖξον Πάτερ ὥσπερ κῆπον εὐθαλῆ, ἀρετῶν καλλιεργοῦσαν τὰ βλαστήματα.

Ἔπιδε ἡμῖν, ἱλαρῶ σου Πάτερ ὄμματι, καὶ θεράπευσον τὰ τραύματα ἡμῶν, τῆς ψυχῆς ὁμοῦ καὶ σώματος δεόμεθα.

Θεοτοκίον.

Ῥύπων χαλεπῶν, τὴν ψυχήν μου ἀποκάθαρον, ῥαντισμοῖς τῶν μητρικῶν σου οἰκτιρμῶν, καὶ μετάνοιαν μοι δὸς Παρθένε ἄχραντε.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν, ἐκχεῶ.

Ποιμαίνειν, τῶν ἀρετῶν ἐπὶ χλόην, ἀοράτως μὴ ἐλλείπῃς παμμάκαρ, τὴν λογικὴν ταύτην ποίμνην σου Πάτερ, τὴν ἀφορῶσαν πρὸς σὲ μετὰ πίστεως, οἵα ποιμὴν ἡμῶν καλός, θεοφόρε Μελέτιε ὅσιε.

Ὁσίως, εὐαρεστήσας Κυρίῳ, ἐγκρατείᾳ καὶ συντόνῳ ἀσκήσει, ταῖς τῶν Ἀγγέλων συνήφθης χορείαις, θαυματουργὲ θεοφόρε Μελέτιε, μεθ’ ὧν ἱκέτευε ἡμᾶς, τῆς δαιμόνων λυτροῦσθαι κακώσεως.

Ἰάσεις, παντοδαπὰς ἀναβλύζων, δωρεᾷ τοῦ Παρακλήτου τῇ θεία, τὰ τῆς ψυχῆς ἡμῶν ἴασαι πάθη, καὶ τὰς πικρᾶς ἀλγηδόνας τοῦ σώματος, καὶ αἴτησαι παρὰ Χριστοῦ, τῶν πταισμάτων τὴν λύσιν Μελέτιε.

Θεοτοκίον.

Μαρία, θεοχαρίτωτε Κόρη, ἡ Θεὸν ἀνερμηνεύτως τεκοῦσα, καὶ τῆς ἀρχαίας ἀρὰς ῥυσαμένη, τῇ σῇ ἀφράστῳ κυήσει τὸν ἄνθρωπον, τῆς χαλεπῆς ἐπιβουλῆς, τοῦ ἐχθροῦ τὴν καρδίαν μου λύτρωσαι.

Διάσωσον, πάτερ Μελέτιε πάσης ἡμᾶς ἀνάγκης, καὶ μανίας τοῦ χαλεποῦ κοσμοκράτορος, ταῖς πρὸς Χριστὸν ἱκεσίαις σου θεοφόρε.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα,  δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Αἴτησις. καὶ τὸ Κοντάκιον

Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν

Ὡς κοινωνός τῆς ἀύλου λαμπρότητος, καὶ ἀρωγὸς ἡμῶν θεῖος καὶ ἔφορος, μὴ παύσῃ Μελέτιε ὅσιε, διαφυλάττειν τὴν ποίμνην σου ἄτρωτον, ἐκ πάσης κακίας τοῦ δράκοντος.

Προκείμενον.

Τίμιος ἐναντίον Κυρίου, ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὐτοῦ.

Στίχος. Μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον

Εὐαγγέλιον.

Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον.

(Κεφ. ια΄ 27-30).

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ Πατρός μου· καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν Υἱὸν εἰ μὴ ὁ Πατήρ· οὐδὲ τὸν Πατέρα τις ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ Υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ Υἱὸς ἀποκαλύψαι. Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.

Δόξα.

Ταῖς τοῦ σοῦ Ὁσίου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν.

Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων

Στίχος. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Προσόμοιον.

Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Κόσμου τὴν τερπνότητα, ὁλοσχερῶς ἀποῤῥίψας, ἄγγελος ἐν σώματι, ὅσιε Μελέτιε ἐχρημάτισας, καὶ χοροῖς ἥνωσαι, τοῖς τῶν Ἀσωμάτων, μεθ’ ὧν πρέσβευε δεόμεθα, πάσης κακώσεως, καὶ ὀδυνηρῶν περιστάσεων, καὶ πόνων τε καὶ θλίψεων, καὶ ἀσθενειῶν ἡμᾶς ῥύεσθαι, καὶ τὴν τῶν πταισμάτων, συγχώρησιν διδόναι ἐκ Θεοῦ, τοῖς καταφεύγουσι πάντοτε, τῇ σεπτῇ πρεσβείᾳ σου.

Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαὸν σου….

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

Νοσημάτων παντοίων, καὶ παθῶν ἀκαθάρτων ἡμᾶς ἀπάλλαξον, καὶ ῥῶσιν καὶ ὑγιείαν, χορήγει θεοφόρε, τοῖς ἐν πίστει κραυγάζουσιν· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Ἡ ἁγία Μονή σου, ἐγκαυχᾶται θεόφρον τῇ προστασία σου, καὶ πίστει προσιοῦσα, τῇ Κάρα σου τῇ θεία, θείαν χάριν καὶ ἔλεος, καὶ εὐφροσύνην ψυχῆς, Μελέτιε καρποῦται.

Νεκρωθείς τῇ κακία, τῇ θερμῇ σου πρεσβείᾳ Πάτερ προσέφυγον, καὶ πίστει ἐκβοῶ σοι· ὡς  τὴν  ζωὴν τῶν ὅλων, κεκτημένος Μελέτιε, τὸν Ζωοδότην Χριστόν, ζώωσον τὴν ψυχήν μου.

Θεοτοκίον.

Γνώρισον μοι Παρθένε, μετανοίας εἰσόδους τῇ σῇ χρηστότητι, ὡς ἂν τῆς ἁμαρτίας, ἐκφύγω τὴν ἀπάτην, καὶ ζωὴν τὴν αἰώνιον, κληρονομήσω Ἁγνή, τῇ σῇ ἐπιστασία.

ᾨδὴ η΄ Τὸν Βασιλέα.

Ἔχει σε Πάτερ, τύπον καὶ θεῖον ποιμένα, ἡ θεόλεκτος Μονή σου Θεοφόρε, ὅθεν καὶ προστρέχει, ἀεὶ τῇ σῇ πρεσβεία.

Ῥείθροις ἀύλοις, τῆς προστασίας σου Πάτερ, τῶν παθῶν ἡμῶν κατάσβεσον τὴν φλόγα, ὡς τῆς ἀπαθείας, πλουτήσωμεν τὴν χάριν.

Ἅπας προσπίπτων, τῇ παναγία σου Κάρα, πάσης ῥύεται χαμαιπετοῦς ἀνοίας, ἀνυμνολογῶν σε, Μελέτιε παμμάκαρ.

Θεοτοκίον.

Σεσαρκωμένον, τὸν Θεὸν Λόγον τεκοῦσα, τῆς σαρκὸς ἡμῶν καί τῆς ψυχῆς τὰ πάθη, ἴασαι Παρθένε, ὡς Μήτηρ τοῦ Σωτῆρος.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.

Ἰλύος ἡμᾶς ῥῦσαι, τῆς ἐξ ἁμαρτίας, ταῖς πρὸς Θεόν σου πρεσβείαις Μελέτιε, καὶ πρὸς ὁδὸν σωτηρίας, ἡμᾶς κατεύθυνον.

Μανίας τοῦ βελίαρ, ἄτρωτον συντήρει, τὴν ἱεράν σου Μονὴν ὦ Μελέτιε, ταύτην παρέχων ἀπαύστως, τὴν εὐλογίαν σου.

Ὀδύνης πάσης δίδου, ἴασιν ταχεῖαν, κατὰ ψυχήν τε καὶ σῶμα Μελέτιε, τοῖς εὐλαβῶς προσφωνοῦσι, τὴν θείαν κλῆσιν σου.

Θεοτοκίον.

Ὑψίστου χαῖρε Μῆτερ, Κεχαριτωμένῃ, χαῖρε βροτῶν ἀσφαλὲς καταφύγιον, καὶ σωτηρίας ψυχῆς μου καὶ ἀγαλλίαμα.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,

Νόμων μελετήσας τὸν τοῦ Θεοῦ, ἐκ παιδὸς ὠράθης, δένδρον εὔκαρπον ἀρετῶν, καὶ τῆς ἰσαγγέλου, ζωῆς κανὼν καὶ τύπος, Μελέτιε τρισμάκαρ, Ἀγγέλων σύσκηνε.

Χαίροις ἐγκρατείας ὑπογραμμός, καὶ λειμὼν εὐώδης, ἀπαθείας ὡς ἀληθῶς, χαίροις ὑποφῆτα, ἀσκητικῶν καμάτων, Μελέτιε θεράπον, Χριστοῦ πανόλβιε.

Πτερωθεὶς ἀγάπη τῇ τοῦ Χριστοῦ, ἐν ὄρει θεόφρον, Μυουπόλεως τὴν ζωήν, ἀσκήσει συντόνῳ, καὶ πόνοις ἐγκρατείας, Μελέτιε ἀνύσας, λαμπρῶς δεδόξασαι.

Οἶκον τὴν καρδίαν σου καὶ μονήν, Τριάδος τελέσας, Μονὴν ἤγειρας ἱεράν, ἢν ἀεὶ συντήρει, ἐκ πάσης ἐπηρείας, ὡς ταύτης ποιμενάρχης, πάτερ Μελέτιε.

Ἴδε τὰ σὰ τέκνα πίστει πολλῇ, ἑστῶτα θεόφρον, τῇ σῇ Κάρα τῇ ἱερᾷ, καὶ τούτοις χορήγει, τὴν πατρικήν σου χάριν, καὶ τῶν παθῶν τὴν λύσιν, πάτερ Μελέτιε.

Δέχου τὰς δεήσεις ἡμῶν ἀεί, καὶ δίδου ἑκάστῳ, εὐλογίαν σου τὴν σεπτήν, καὶ τῶν προσιόντων, τῇ εὐαγῇ Μονῇ σου, πλήρωσον τὰς αἰτήσεις, πάτερ Μελέτιε.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ Δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).

Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,

καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα Πατρί, καὶ Υἱῷ, καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι,

καὶ νῦν, καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ

τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.

Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.

Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μὴ ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.

Καὶ νῦν.

Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σὲ μὴ ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων, σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καὶ τὸ Ἀπολυτικόν. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἐξ Ἐώας ἐκλάμψας ὡς πολύφωτος ἥλιος, καὶ ἐν Μυουπόλει ἀσκήσας, θεοφόρε Μελέτιε, λαμπρύνεις τὴν Ἑλλάδα τῷ φωτί, τῶν θείων ἀρετῶν σου ἀληθῶς· διὰ τοῦτο ὡς προστάτην θερμόν, τιμῶμέν σε κραυγάζοντες· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς·

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου

Ἔχων παῤῥησίαν πρὸς Χριστόν, ὦ κατηκολούθησας πόθῳ, ἀπὸ νεότητος, ὅσιε Μελέτιε, Ἀγγέλων σύσκηνε, ἐκτενῶς καθικέτευε, ὑπὲρ τῶν ἐν πίστει, προσιόντων πάντοτε, τῇ προστασίᾳ σου, ὅπως πειρασμῶν καὶ κινδύνων, καὶ πολυειδῶν συμπτωμάτων, καὶ παθῶν λαμβάνωμεν τὴν λύτρωσιν.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,

Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Αμήν!!!

«Τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή»;Αγίου Σωφρονίου Σαχάρωφ.

Κυριακὴ ΙΒ´ Ματθαίου

Ὁ πλούσιος νεανίας (Μτ 19:16 – 26)

«Τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή»;Αγίου Σωφρονίου Σαχάρωφ

Δὲν ἔβλεπα τὴν ὁδὸ μπροστά μου· δὲν γνώριζα πῶς νὰ εἰσέλθω σὲ αὐτὴ τὴ ζωή, ἀπὸ ποῦ νὰ ἀρχίσω· αἰσθανόμουν τὸν ἑαυτό μου μέσα σὲ γνόφο καὶ ρώτησα:«Τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή»;Καὶ μοῦ δόθηκε ἡ ἀπάντηση:«Νὰ προσεύχεσαι, ὅπως ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ ὁποῖος γιὰ χρόνια ἔκραζε, “Κύριε, φώτισόν μου τὸ σκότος”, καὶ εἰσακούσθηκε.»Νὰ προσεύχεσαι μὲ τὰ λόγια τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὠδῆς, “Λαμψάτω, ὦ Φωτοδότα, καὶ ἐμοὶ τῷ ἁμαρτωλῷ τὸ φῶς Σου τὸ ἀπρόσιτον”, καὶ νὰ ἐνδυναμώνεις στὴν πίστη, ἐνθυμούμενος ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν προσεύχεται γιὰ πράγματα ποὺ δὲν μποροῦν νὰ γίνουν».

[Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ: «Ἄσκηση καὶ Θεωρία»,Ἱερὰ Σταυροπηγιακὴ Μονὴ τοῦ Τιμίου Προδρόμου, Ἐσσεξ Ἀγγλίας1996, σελ. 184-]

Παράδειγμα βαθειάς και ωραίας πράξεως μετανοίας μπορούμε να δούμε στον πλούσιο νέο του Ευαγγελίου, που διψούσε τη θεία αιωνιότητα και ρωτούσε τον Χριστό τί πρέπει να κάνει, για να περάσει από το πρόσκαιρο στο αιώνιο. Ο Κύριος τον κοίταξε με αγάπη και είπε:-Φύλαξε τις εντολές…– Ποιές;– Μη φονεύσεις, μη μοιχεύσεις, μη κλέψεις…– Αυτά τα φύλαξα από τη νεότητά μου. Τί μου μένει ακόμη;Τότε ο Κύριος του είπε:– Αν θέλεις να γίνεις τέλειος, άφησε όλα τα άλλα, όλη την περιουσία σου, όλες τις γνώσεις σου και ακολούθησέ με ως φτωχός.Ο νέος δεν το άντεξε.Από την ευαγγελική διήγηση βλέπουμε ότι ο νέος αυτός ήταν ευσεβής Εβραίος εκείνου του καιρού, όταν η αναμονή του Μεσσία εκ μέρους της ανθρωπότητος ήταν σε υψηλή βαθμίδα. Αλλά υπάρχει άλλη υψηλότερη, που αναφέρεται πλέον στη θεία σφαίρα του ακτίστου και ανάρχου Είναι. Έτσι, το παράδειγμα αυτό δείχνει ότι υπάρχουν διάφορες διαβαθμίσεις πνευματικών καταστάσεων στους ανθρώπους. Και η μετάβαση από το πρόσκαιρο στο αιώνιο φαίνεται αδύνατη, όπως αδύνατη είναι στα μαθηματικά η μετάβαση από τους αριθμούς στο άπειρο.Στην αρχή της ζωής μου στον Άθω ο πνευματικός μου πατέρας μου είπε τα εξής λόγια: “Πρόσεξε, να μην απευθύνεσαι προς τον Θεό με μικρά αιτήματα, αλλά από τον μεγάλο Θεό να ζητάς και εσύ μόνο μεγάλα πράγματα “. Τότε συμβαίνει το εξής παράδοξο: Ο άνθρωπος πάμφτωχος και μην έχοντας τίποτε, αισθάνεται ξαφνικά τον εαυτό του κάτοχο του απέραντου πλούτου του Θεού σε όλη τη δημιουργία Του. Η προσέγγιση στο παράδοξο αυτό γίνεται εντελώς ήσυχα, μέσα στις συνηθισμένες μορφές της ζωής, και αν υπάρχει δυνατότητα, τότε ο άνθρωπος ελευθερώνεται με φυσικό τρόπο από όλα και ζει μόνο με Αυτόν, τον Θεό.

Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας, τόμ. Γ’, σ. 327.

***

ΤΌ ΜΝΗΜΌΣΥΝΟ ΤΟΥ ΠΑΤΈΡΑ.

Ο πατέρας πέθανε "πλήρης ημερών". Είδε παιδιά τών παιδιών του.

Ἡ Μητέρα, ἀφοῦ φρόντισε νά τοῦ γίνουν τά συνηθισμένα μνημόσυνα καί οἱ Λειτουργίες, θέλησε κάτι ἀκόμη νά κάνη γιά τήν ψυχή του.

Συμβούλευσε τά παιδιά της νά ἀναλάβουν τό καθημερινό ψωμί μιᾶς χήρας μέ τρία ὀρφανά.

Περίπου 5.000 δραχμές... Πότε τό ἕνα παιδί της

πλήρωνε, πότε τό ἄλλο.

Ἤξερε ἡ χριστιανή μάνα πόσο προστατεύει ὁ

Θεός αὐτούς πού ἔχουν ἀνάγκη καί πόσο υποχρεώ

νεται, ὅταν τοὺς εὐεργετοῦν.

Πέρασε ἀρκετό διάστημα. Βλέπει ή νύφη στον

ύπνο της τό νεκρό πεθερό της, σάν νά ζοῦσε.

Ήταν καλοντυμένος. Περπατοῦσε σ᾿ ἕνα ὕψωμα

ὅπως εἶναι ἡ Ἀκρόπολι.

Τόν γνώρισε καί πήγαινε πρός τό μέρος του. Σάν

πλησίασε βλέπει νά τοῦ πέφτη ἕνα πεντοχίλιαρο.

Το σηκώνει καί δίνοντάς το, τοῦ λέει:

—Πατέρα, αυτό σᾶς ἔπεσε.

Τότε ἐκεῖνος ἀνοίγει μέ τά δύο χέρια του τό σακκάκι τό ὁποῖο φοροῦσε.

—Κοίταξε, πόσα ἔχω!, τῆς λέει.

Στο μέσα μέρος τοῦ σακακιού του, δεξιά καί ἀριστερά ὑπῆρχαν πολλά μικρά τσεπάκια, γεμάτα πεντοχίλιαρα.

Εἶχε λάβει τήν ἐλεημοσύνη που δινόταν γιά τήν

ψυχή του» 

Βιβλιογραφία. Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κωστώφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΈΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.

Εκδόσεις Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού.

Είναι τρελλα καθαρή νά φύγεις πλούσιος, ενώ έχεις ζήσει σαν φτωχός.ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ

ΕΝΔΙΑΦΈΡΟΝ ΚΕΊΜΕΝΟ.

Να μην εμπιστεύεσθε κανέναν.

Ούτε το πιο στενό φίλο η στενή φίλη.Ο κόσμος δέχεται εύκολα δαιμονικές επιρροές.Λέγει η φίλη (α) στην καλύτερη της φίλη (β).Θα σου πω ένα μυστικό αλλά πρόσεξε να μη το πείς σε κανένα.

Η δεύτερη φίλη το λέει σε άλλη καλύτερη και στενή φίλη (γ).Πρόσεξε να μη το πείς σε κανένα.Η (γ) το λέει στην καλύτερη φίλη της (δ).Πρόσεξε να μη το πείς σε κανένα.Η (δ) στην (ε) και έπεται συνέχεια.Ετσι το μυστικό το έχουν μάθει όλοι.Και φροντίζει ο τύπος να βρεθείτε εκτεθειμένοι γιατί εμπιστευθήκατε τη καλύτερη φίλη σας.

το είπες στην καλύτερη σου φίλη 1+1 = δυό.Όμως δεν είναι δύο.Είναι  1+1 = 11 και η τρίτη που το μαθαίνει = 1 + 1 + 1 = 111 και η τετάρτη που το μαθαίνει μ= 1 + 1 + 1 + 1  =  1111.

Γι΄αυτό προσοχή !!!!!!!

Έγραψε μια φίλη "Βγήκε από τα χείλη,το μαθαίνουν χίλιοι.

Χωρίς μέλλον η χώρα!!!!

 Σύμφωνα με την Καθημερινή (31/8) φέτος δεν θα λειτουργήσουν 714 σχολεία σε όλη τη χώρα λόγω έλλειψης μαθητών.

Από το 2018 μάλιστα έως σήμερα έχουμε μείωση του μαθητικού πληθυσμού των δημοτικών σχολείων κατά 110.000 (-18,5%).

Ρεαλιστικά μιλώντας, δεν υπάρχει μέλλον για τη χώρα. Με βάση δηλαδή τους αριθμούς, όχι το συναίσθημα ή κάτι παρεμφερές.

Γιώργος Μπάρλας 

"Δεν σε γνωρίζω Κύριε διότι εγώ η ίδια είμαι τό εμπόδιο.Σε παρακαλώ βοήθησε με νά παραμερισω τόν εαυτό μου"

Είπε γέρων:

"Ἂν εἴχαμε τή δυνατότητα να φτειάξουμε ἕνα λεπτομερῆ χάρτη τοῦ Παραδείσου, κάμποσοι ἀπ᾿τούς νεαρούς καί φιλόδοξους ἐπιστήμονές μας θ᾽ ἄρχιζαν νά ἑτοιμάζουν σχέδια γιά τή βελτίωσί του, ἐνῶοἱ ἔμποροι θα πουλοῦσαν ὁδηγούς πρός 10 cents γιατούς ἄνω τῶν 65» 

«Ἡ αἵρεσι, ὅπως λέει ὁ Ἅγ. Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος, εἶναι ἡ βοτάνη τοῦ Διαβόλου! Καί προφανῶς τό λέει αὐτό ἐπειδή ἐμπνέεται ἀπ' τήν παραβολή τῶν ζιζανίων. Μή, λοιπόν, πηγαίνουμε να βόσκουμε τή βοτάνη τοῦ Διαβόλου, πού εἶναι ἡ αἵρεσι...»

ΕΊΠΕ ΓΈΡΩΝ:" Ο Θεάνθρωπος είναι ο άξονας όλων τών κόσμων"

Αναφέρει πνευματικός: "Να αφήσεις τόν Κύριο νά κτίζη τον οίκο της σωτηρίας σου και νά μήν γογγυζης όταν σου φαίνεται ότι Αυτός δέν βάζει σωστά τούς λίθους στο οικοδόμημα"

Ὁ Ρώσος βιολόγος-γενετιστής Virchow ἀναφωνεῖ...

«Ὁ Ρώσος βιολόγος-γενετιστής Virchow ἀναφωνεῖ στή Ρωσική Ακαδημία Ἐπιστημῶν: “Κύριοι, ποτέ στήν ἐπιστήμη δέν ἔχουμε τό δικαίωμα να κάνουμε τίς ἐπιθυμίες μας γεγονότα"(Θεοδώρου Εὐαγγέλου, Ἡ Αἰώνια Αλήθεια, ἐκδ. Ἀπ. Διακονίας, Αθήνα 1972,)»

Εἶναι πολύ χαρακτηριστικά τά ὅσα γράφει ὁ καθηγητής Χρῆστος Γιανναρᾶς:

«Εἶναι πολύ χαρακτηριστικά τά ὅσα γράφει ὁ καθηγητής Χρῆστος Γιανναρᾶς: "Όπως εἶναι δύσκολο να γνωρίσουμε καί νά ἑρμηνεύσουμε τόν ποιητικό ἤ τόν εἰκαστικό λόγο τῆς Τέχνης, χρησιμοποιώντας τή γλῶσσα τῆς νευτώνειας φυσικῆς, ἔτσι εἶναι ἀδύνατο νά προσεγγίσουμε  καί τήν καθολικότητα τοῦ ὑπαρκτικοῦ γεγονότος τῆς σωτηρίας καί τῆς προσωπικῆς ἀποκαλύψεως τοῦ ζῶντος Θεοῦ, χρησιμοποιώντας τις μεθόδους καί τίς κατηγορίες γνωσιολογικών συστημάτων, πού περιορίζονται σέ ἐπί μέρους καί ἀποσπασματικές περιοχές τῆς ἀνθρωπίνης γνώσεως"(Γιανναρᾶ Χρήστου, Ἡ Ἀπολογητική στα Όρια τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας, ἐκδ. Γρηγόρη, Αθήνα 1975, 27)»

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΌΣ ΡΟΥΜΙ ΠΑΣΑΣ.

«Ένας Χριστιανός σπουδαῖος οἰκονομολόγος τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας στα τέλη του 19ου αἰ., ὁ Ρουμί πασάς, ἔγραφε στή διαθήκη του πρός τό γυιό του: "Θα βρεθοῦν πολλοί νά σοῦ ποῦν πώς μέ τό σταυρό στο χέρι δέν θά προκόψης στη ζωή σου. Να τους ζητήσης ἀποδείξεις. Δέν θά ἔχουν νά σοῦ δώσουν"» 

(Μαρία Π., φοιτήτρια) για τόν άγιο Πορφύριο.

«Ήμουν, θυμᾶμαι, σε μία πολύ δύσκολη φάσι τῆς ζωῆς μου. Πίστευα ότι οι φίλοι μέ εἶχαν προδώσει, πώς οἱ γονεῖς μου δεν νοιάζονταν για μένα Ενοιωθα πολύ μόνη. Μαῦρες σκέψεις κυρίευαν καί μοῦ πλάκωναν την ψυχή...

Κάποιο πρωΐ, φεύγοντας γιά νά πάω στο μάθημα, πῆρα μαζί μου μιά τσάντα γιά νά τή ρίξω στην ἀνακύκλωσι. Μετά θά ἔπαιρνα το λεωφορείο για το   Παν/μιο. Κοντά στον κάδο τῆς ἀνακυκλώσεως, πάνω στο πεζοδρόμιο, μου τράβηξε το βλέμμα ένα βιβλίο με ζωηρόχρωμο ἐξώφυλλο. Έγραφε: "Αγ. Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος και Λόγοι'. Από ποιόν να χε πέσει ἄραγε; Κανείς δέν ἦταν κοντά. Τό ἔβαλα στηντσάντα μου μέ τή σκέψι να ρωτήσω στην πολυκατοικία μήπως κάποιος τό εἶχε χάσει.

Ἐπιστρέφοντας τό βράδυ ἀπ' τό Παν/μιο, ἄνοιξα τήν τσάντα καί βρῆκα, ξεχασμένο το βιβλίο. Το πήρα στα χέρια μου γιά νά τοῦ ρίξω μιά ματιά.

Ἔμεινα ξύπνια νά τό διαβάζω ὅλη τή νύκτα...

Μέ τό πρωϊνό φῶς, ἕνα ἄλλο φῶς, πιό δυνατό, ζέσταινε τήν ψυχή μου. Ὁ Ἅγιος μέ φωτεινό χαμόγελο μέ κοίταζε ἀπ' τήν εἰκόνα του στο βιβλίο καί μέ βεβαίωνε ὅτι ὁ Χριστός θα μεταποιήση τά πάντα μέσα μας μέσα μου! Ενοιωθα μία δύναμι, μία χαρά, πού σίγουρα ἐκεῖνος μοῦ τήν ἔδινε. Ἀπέκτησα ἐλπίδα ὅτι ἡ ζωή μου θά ἀλλάξη μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ.

Καί τότε κατάλαβα τό μήνυμα τῆς 'πνευματικῆς ἀνακυκλώσεως τό ὁποῖο μοῦ ἔδινε ὁ Ἅγιος. Ήταν καρός πιά να μαζέψω τά σκουπίδια ἀπό μέσα μου καίννα δημιουργήσω κάτι νέο, εὐλογημένο καί ἀληθινό!"

(Μαρία Π., φοιτήτρια)»

Βιβλιογραφία. Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κωστώφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΈΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.

Εκδόσεις Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού.

ΠΟΙΉΜΑΤΑ ΑΝΏΝΥΜΟΥ ΜΟΝΆΧΟΥ 7

«Ὁ Nikolai Berdyaev ἐκτιμᾶ ὅτι τά σύγχρονα ἀρνητικά φαινόμενα τῆς ἀθεΐας, τῆς καπιταλιστικής ἀδικίας καί τῆς κομμουνιστικῆς τυραννίας εἶναι ξέσπασμα τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τιμωρεῖ τούς χριστιανούς γιά τήν ἀσυνέπειά τους»

Metropolitan Athanasios of Limassol.On Mount Athos where I was for so many years, there in our monastery the Holy Belt of the Virgin Mary ....

On Mount Athos where I was for so many years, there in our monastery the Holy Belt of the Virgin Mary was treasured and I had the duty every time we had visitors to the monastery, pilgrims, to bring the Holy Belt of the Virgin Mary into the center of the temple so that the pilgrims could worship.

And so many times we saw this Grace of the Virgin Mary so intense in this Mother of God relic. A multitude of miracles, a multitude of signs. A powerful energy of Grace which was diffused to each one who came to worship. And that ineffable fragrance, the permanent ineffable fragrance, of our Virgin Mary which was often accompanied by myrrh-bearing, gushed forth myrrh, before our eyes, into our hands!

 Many people may have had a doubt, but we, who knew what we were holding and how we carried it, were eyewitnesses to this miraculous event of the Virgin Mary!

Metropolitan Athanasios of Limassol

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος για τήν αγία Ζώνη.

Στο Άγιο Όρος που ήμουν για τόσα πολλά χρόνια, εκεί στο μοναστήρι μας ήταν θησαυρησμένη η Αγία Ζώνη της Παναγίας και εγώ είχα το διακόνημα κάθε φορά που είχαμε επισκέπτες στο μοναστήρι, προσκυνητές, να βγάζω την Αγία Ζώνη της Παναγίας μέσα στο κέντρο του ναού προκειμένου να προσκυνήσουν οι προσκυνητές.

Και έτσι είδαμε πάρα πολλές φορές αυτήν την Χάρη της Παναγίας τόσο έντονη εις αυτό το Θεομητορικό κειμήλιο. Πλήθος θαυμάτων, πλήθος σημείων. Μία δυνατή ενέργεια Χάριτος η οποία διαχέονταν στον κάθε έναν ο οποίος ερχόταν να προσκυνήσει. Εκείνη δε η άρρητος ευωδία, η μόνιμος άρρητος ευωδία, της Παναγίας μας που πολλές φορές συνοδευόταν με μυροβλησία, ανέβλυζε μύρο, μπροστά στα μάτια μας, στα χέρια μας!

Μπορεί πολλοί άνθρωποι να είχαν και μια αμφιβολία αλλά εμείς που ξέραμε τι κρατούσαμε και πώς το φέραμε, ήμασταν αυτόπτες μάρτυρες αυτού του θαυμαστού γεγονότος της Παναγίας!

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

It is widely known that Fr. Porphyrios saw the organs and their function within the human body.

"It is widely known that Fr. Porphyrios saw the organs and their function within the human body. He had told me that when he first began to see the internal organs, he did not know what they were that he was seeing. So he went to the Eleftheroudakis bookstore and bought an atlas of anatomy and a thousand-page book of human physiology, written in impeccable cleanness, and studied them, in order to acquire the necessary theoretical foundation.  What I still remember with awe, however, is the palpation of the pulse that he did when he wanted to diagnose mental illnesses. He did it to me and to many others, and when I asked him once, he answered me:

Medicine is not only knowledge; it is also a mystery, which you doctors do not know! (Catholic Elias Kouroumalis, in "The Landmark of Holiness in the Modern World")"

Bibliography. Archimandrite Ioannis Kostof. DAILY THOUGHTS.

Publications Holy Monastery of Saint John of Damascus.

Τί έβλεπε ο Άγιος Πορφύριος.

«Εἶναι εὐρύτερα γνωστό ὅτι ὁ π. Πορφύριος ἔβλεπε μέσα στό ἀνθρώπινο σῶμα τά ὄργανα καί τή λειτουργία τους. Μοῦ εἶχε πεῖ ὅτι, ὅταν πρωτοάρχισε νὰ βλέπη τά ἐσωτερικά ὄργανα, δέν ἤξερε τί ἦταναὐτά πού ἔβλεπε. Πῆγε, λοιπόν, στο βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης' καί ἀγόρασε ἕνα ἄτλαντα ἀνατομικῆς καί ἕνα βιβλίο φυσιολογίας τοῦ ἀνθρώπου χιλίων σελίδων, γραμμένο σέ ἄπταιστη καθαρεύουσα,καί τά μελέτησε, ὥστε νά ἀποκτήση τήν ἀπαραίτητη θεωρητική ὑποδομή. Ἐκεῖνο, ὅμως, πού ἀκόμὴ ἐνθυμοῦμαι μέ δέος εἶναι ἡ ψηλάφησι τοῦ σφυγμοῦ τήν ὁποία ἔκανε, ὅταν ἤθελε να διαγνώση πνευματικές ἀσθένειες. Τό ἔκανε σέ μένα καί σέ πολλούς ἄλλους καί ὅταν τόν ρώτησα κάποτε, μοῦ ἀπάντησε:

Η Ιατρική δέν εἶναι μόνο γνώσεις· εἶναι καί μυστήριο, τό ὁποῖο ἐσεῖς οἱ γιατροί δέν γνωρίζετε! (Καθ.Ηλίας Κουρούμαλης, στο "Ορόσημο Αγιότητος στον Σύγχρονο Κόσμο")»

Βιβλιογραφία. Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κωστώφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΈΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.

Εκδόσεις Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού.

Ο ΙΆΠΩΝΑΣ ΜΟΝΑΧΌΣ.

Όταν ο Χριστός μιλάει για καμήλα, η οποία δεν μπορεί να περάσει από βελονοτρυπα, επαναλαμβάνει μια παροιμία της εποχής.

Όταν ο Χριστός μιλάει για καμήλα, η οποία δεν μπορεί να περάσει από βελονοτρυπα,  επαναλαμβάνει μια παροιμία της εποχής.  Υπάρχει μια ραββινικης προέλευσης ρήση για το αδύνατο ότι δηλαδή φορτωμένη καμήλα ή ελέφαντας δεν μπορεί να περάσει από βελονοτρυπα. Βελονότρυπες ήταν μικρά , χαμηλά,  στενά περάσματα στα τείχη της Ιερουσαλήμ . Αυτό με την κάμιλο και όχι κάμηλο , ως χοντρό σχοινί είναι ερμηνεία ανθρώπων,  οι οποίοι έζησαν χρόνια μετά τον Χριστό. Τι εννοούσε είναι προφανές.  Αφ' ενός είναι ο υλικός πλουτος, ο οποίος συχνά αναφέρεται ως εμπόδιο και τροχοπέδη στην συμπορευση με τον Χριστό.  Αφ' ετέρου είναι η πεποίθηση στις δυνατότητες μας, απόντος του Θεού. Για να κατορθώσει το αδύνατο ο πλουσιος- αυτός που έχει μεγάλη ιδέα και οιηση για τα κατορθώματα και τις δυνατότητες του- πρέπει να ξεφουσκώσει και να γίνει πολύ μικρούλης και ταπεινός,  φτωχός από ιδέες και πεποιθήσεις για να χωρεσει να περάσει από την στενή πύλη της βασιλείας Του. Να παραδεχθεί την αδυναμία του και να εξαρτηθεί,  να αφεθεί στην θεία παντοδυναμία. Αυτό το θέμα με την ταπείνωση, την ομοίωση με  τα παιδιά και τους μικρούς της γης,  την στενή πύλη της Βασιλείας και την φτώχεια στο πνεύμα,  επανέρχεται συχνά στα Ευαγγέλια. Πολύ βασική διδασκαλία του Χριστού, στην οποία επέμενε συχνά.

Πατήρ Παντελεήμων Κρουσκος.

Είπε γέρων:Η βιασύνη έχει έναν σκοπό - να αποσπάσει το βλέμμα μας από τον Θεό...

ΝΈΑ ΈΚΔΟΣΗ.

Τό θαύμα.

ΝΈΑ ΈΚΔΟΣΗ.

Είπε γέρων:«Οἱ Μάγοι ἀναζητοῦσαν γιά νά βροῦν· ὁ Ἡρώδης ἀναζητοῦσε γιά νά καταστρέψη»

«Μόνο ο Θεός έχει το προνόμιο να μας εγκαταλείψει. Οι άνθρωποι μπορούν μόνο να σου γυρίσουν την πλάτη.» - Emil Cioran-

Ο ΠΙΛΆΤΟΣ

 

«Ὁ Πιλάτος, σέ μιά ἔλλαμψι ἀληθείας, ἔγραψε τόν καιρό τοῦ πάθους τοῦ Κυρίου μας τήν ἐπιγραφή: “Βασιλεύς τῶν Ἰουδαίων (Ιω 19, 19) και ὅταν οἱ Ἰουδαῖοι προσπάθησαν νά τήν ἀλλάξουν, ἀπάντησε ότι γέγραφα, γέγραφα (Ιω 19, 22).Ας  ἀναλογιστούμε το μέγα και θαυμαστό μυστήριο.

Οι Μάγοι προέρχονται ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες και ο  Πιλάτος ὁ ἴδιος ήταν εἰδωλολάτρης. Ἐκεῖνοι είδαν  τὸν ἀστέρα στὸν οὐρανό· ἐκεῖνος ἔγραψε την επιγραφὴ γιὰ τὸ σταυρό. Ωστόσο, καί οἱ Μάγοι και ο Πιλάτος ἀναζητοῦσαν ἢ τουλάχιστον αναγνώρισαν ὄχι κάποιον βασιλέα τῶν Ἐθνικῶν, ἀλλά βασιλία τῶν Ἰουδαίων. Οι ίδιοι οι Ἰουδαῖοι, όμως, οὔτε ἀκολούθησαν τὸν ἀστέρα οὔτε ἐπιδοκίμασαν τὴν ἐπιγραφή. Ἀκόμη καί τότε, συνεπῶς, ἐκπληρώθηκαν οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου μας: "Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοί ἀπό ἀνατολῶν καί δυσμών ήξουσι καί ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραάμ καί Ἰσαάκ καί Ἰακώβ ἐν τῇ βασιλεία τῶν οὐρανῶν (Μθ 8. 11). Διότι οἱ Μάγοι προέρχονταν ἀπὸ τὴν Ἀνατολή, ὁ δὲ Πιλάτος ἀπὸ τὴ Δύση

Καὶ οἱ μὲν Μάγοι ἔδωσαν τή μαρτυρία τους για το Βασιλέα τῶν Ἰουδαίων κατά τήν ἀνατολή του δηλαδή κατά τη γέννησί του ὁ δὲ Πιλάτος κατά τη δύση του, δηλαδή, κατά το θάνατό του 

Βιβλιογραφία. Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κωστώφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΈΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.

Εκδόσεις Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού.

Είπε γέρων:«Εύθυμοι είμαστε με το Σωτήρα στο Θαβώρ, ἀλλὰ πρέπει να είμαστε και θλιμμένη στο Γολγοθά».

Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου, Στίγμα. ΤΑ ΝΕΑ - «Ἕνας θανατοποινίτης, ἀσκητής»

Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου, Στίγμα. ΤΑ ΝΕΑ - «Ἕνας θανατοποινίτης, ἀσκητής» 

https://parembasis.gr/index.php/el/menu-gegonota/8441-2025-08-30

Είπε γέρων:

Είπε γέρων:«Ἡ ὑπακοή καί ἡ ταπεινοφροσύνη μαζί θά γίνουν μία ὡραία καί εὐωδιαστική ἀνθοδέσμη, τήν ὁποία θά κρύψετε μέσα στήν καρδιά σας καί θά τήν φρουρῆτε, γιά νά τήν παρουσιάσετε ἐκείνη τήν ἡμέρα στό Βασιλέα τῶν βασιλευόντων, τό Χριστό»

Βιβλιογραφία. Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κωστώφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΈΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.

Εκδόσεις Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού.

ΤΆ ΤΡΊΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΆ.

«Ὁ ἄνθρωπος πού θέλει να συμβουλεύση τόν ἄλλον πρέπει νά ἔχη τρία τινά: τήν ταπείνωσι, τὴν ὑπομονή καί τήν ἐπιμονή. Καθώς τό φαγητό, για νά εἶναι νόστιμο, πρέπει νά ἔχη μέσα ἁλάτι, ἔτσι καί ἐκεῖνος, πού θά συμβουλεύση τόν ἄλλο, πρέπει νά κρατᾶ αὐτά τά τρία, γιά νά νοστιμίζη ὁ λόγος του.

Ἄν δέν τά ἔχη αὐτά, τίποτε δέν κάνει· διότι ἄν δέν εἶναι ὁ λόγος σου ταπεινός, θά θυμώση αὐτός καί θά γίνη πιό χειρότερος· καί ἴσως νά σοῦ πῆ καί ἐκεῖνος κανένα λόγο καί γι᾿ αὐτό πρέπει νά εἶσαι ἐφοδιασμένος μέ τήν ὑπομονή καί μέ τήν ἐπιμονή»

Βιβλιογραφία. Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κωστώφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΈΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.

Εκδόσεις Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού.

Είπε γέρων:Ο Χριστός «λάμπει ψηλά καί ἐδῶ κάτω περνάει απαρατήρητος ἐν ταπεινώσει»

Είπε γέρων: Ο Χριστός "ομιλεί από τούς κόλπους του Πατρός, αλλά σιωπά στη μήτρα της μητέρας. Καθώς όμως, προχωρεί στην ηλικία θά μας μιλήσει"

ΠΡΟΣ ΤΉΝ ΣΩΣΤΉ ΚΑΤΕΎΘΥΝΣΗ.

Λέει ο ιερέας Παύλος.

💫 Όταν ανησυχώ πολύ για τα παιδιά μου, συνήθως αρχίζω να διαβάζω τον κανόνα της Θεοτόκου. Υπάρχει σχεδόν σε κάθε ορθόδοξο προσευχητάρι. Ακόμα και από τον τίτλο του - "Κανόνας, ψάλλεται σε κάθε θλίψη της ψυχής και περίσταση" - είναι σαφές ότι είναι ιδιαίτερα κατάλληλος για μια τέτοια κατάσταση. Όταν στρεφόμαστε στον Θεό, στη Θεοτόκο, Τους εμπιστευόμαστε τα προβλήματά μας, τις ανησυχίες μας και νιώθουμε ότι δεν είμαστε πλέον μόνοι στον αγώνα ενάντια στο πρόβλημά μας.🙏

✍️ Ιερέας Παύλος

"Ο Αγιασμός από τη φροντιδα ανάπηρου μέλους μιας οικογένειας δεν αντανακλά μόνο σε αυτόν που τον φροντίζει αλλά σε όλα τα μέλη."Ιερομόναχος Ιάκωβος.Καρυές. Αγίου Όρους.

Είπε γέρων:Ζω για τον Ιησού Χριστό, ζω για τη δόξα Του, ζω για να Τον υπηρετώ, ζω για να Τον αγαπώ.

Είπε γέρων:«Ο διάβολος είναι σαν ένα λυσσασμένο σκυλί δεμένο σε αλυσίδα: πέρα ​​από το μήκος της αλυσίδας, δεν μπορεί να αρπάξει κανέναν.Και εσύ: κράτα απόσταση‼️ Αν πλησιάσεις πολύ κοντά, αφήνεις τον εαυτό σου να σε πιάσει. Να θυμάσαι ότι ο διάβολος έχει μόνο μία πόρτα από την οποία μπορεί να μπει στην ψυχή~~τη θέληση.»

Παρακάτω μια συζήτηση με την τεχνητή νοημοσύνη που στερείται ιστορικής βάσης.

Παρακάτω μια συζήτηση με την τεχνητή νοημοσύνη που στερείται ιστορικής βάσης.

Η  τεχνητή νοημοσύνη μου έκανε μια πλήρη ανάλυση στην υποθετική περίπτωση που -ως εκ θαύματος- η Ρωμανία επιβίωνε μέχρι σήμερα, έχοντας τα σύνορα του 1261 (ζήτησα να συνυπολογίσει και την υπόλοιπη Ελλάδα την Τραπεζούντα και την Κύπρο) 

🔢Δημογραφική σύσταση: 

Έλληνες/Ρωμαίοι/Ορθόδοξοι: περίπου 78 εκατομμύρια (≈60%)

Τούρκοι/Μουσουλμάνοι: περίπου 26 εκατομμύρια (≈20%)

Σλάβοι (Βούλγαροι, Σέρβοι κλπ.): περίπου 6,5 εκατομμύρια (≈5%)

Αλβανοί: περίπου 6,5 εκατομμύρια (≈5%)

Αρμένιοι: περίπου 3,9 εκατομμύρια (≈3%)

Εβραίοι: περίπου 2,6 εκατομμύρια (≈2%)

Ιταλοί/Λατίνοι και άλλοι: περίπου 6,5 εκατομμύρια (≈5%)

Υποθετικές μεγάλες πόλεις σε πληθυσμιακή κατανομή: 

Κωνσταντινούπολη: ~18.000.000

Σμύρνη: ~4.000.000

Αθήνα-Πειραιάς: ~3.500.000

Θεσσαλονίκη: ~2.500.000

Πάτρα/Κόρινθος: ~1.500.000

Τραπεζούντα: ~1.200.000

Ηράκλειο : ~1.000.000

Προύσα: ~900.000 

Μεσαίες πόλεις (200.000–900.000)

Νίκαια, Νικομήδεια, Λάρισα, Ιωάννινα, Χανιά, Λεμεσός, Καβάλα, Έδεσσα, Αδριανούπολη, Φιλαδέλφεια , Μίλητος, Μαγνησία Μ.Ασίας, Προύσα, Μυτιλήνη, Χίος, Ρόδος, Μυστράς, Φιλιππούπολη, Σκόπια, Οχρίδα, Ραιδεστός, Κωνσταντία/Αμμόχωστος

👨‍⚖️👩‍⚖️Πολίτευμα:

Συνταγματική μοναρχία τύπου Ηνωμένου Βασιλείου, με τον Αυτοκράτορα των Ρωμαίων ως τελετουργικό ηγεμόνα και κοινοβουλευτική δημοκρατία με εκλογές και κόμματα.

Ή

Ένα πιο «παραδοσιακό» σενάριο θα ήταν σαν αυτό της Ιαπωνίας: αυτοκράτορας-σύμβολο και ισχυρό κοινοβουλευτικό κράτος.

Αν ο αυτοκράτορας είχε περιοριστεί σε τελετουργικό ρόλο, τότε ο εκτελεστικός ηγέτης θα μπορούσε να ονομάζεται Μέγας Λογοθέτης ή Δομέστικος της Πολιτείας (νεολογισμός από τη βυζαντινή παράδοση). Αν είχε γίνει δημοκρατία χωρίς μοναρχία, πιθανότατα ο τίτλος θα ήταν Άρχων της Πολιτείας

Ή 

Κομμουνιστικό καθεστώς αν η Αυτοκρατορία κατέρρεε σε Παγκόσμιο Πόλεμο ή Εμφύλιο (όπως η Ρωσία το 1917).

Ονομασία: Λαϊκή Πολιτεία των Ρωμαίων

Εκτελεστικός ηγέτης: Πρώτος Λογοθέτης

🗳️Πιθανές πολιτικές παρατάξεις:

Ρωμαϊκόν Κόμμα (συντηρητικό, φιλομοναρχικό)

Συνασπισμός Πράσινων Βένετων (κεντροαριστερά, οικολογικό–λαϊκό)

Δημοκρατική Πολιτεία (φιλελεύθερο–κεντρώο)

Κόμμα του Δικεφάλου (εθνικιστικό–πατριωτικό)

Λαϊκή Ένωσις Δουλευόντων (σοσιαλιστικό–εργατικό)

💰Οικονομία:

Top 3 παγκοσμίως στον τουρισμό.

Πλούσια βιομηχανική ζώνη (Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη).

Κωνσταντινούπολη: χρηματοοικονομική Σιγκαπούρη της Μεσογείου

Ενέργεια: Γεωτρήσεις σε Αιγαίο & Ανατολική Μεσόγειο.

Ναυτιλία: 1η δύναμη στον κόσμο.

Το ΑΕΠ θα κυμαινόταν περίπου στα 3–4 τρισ. δολάρια → αντίστοιχο με Γερμανία ή Ιαπωνία.

🛳️Περιοχές εμπορικού αποικισμού έως τον 19ο αιώνα: 

Ερυθρά Θάλασσα, Περσικός Κόλπος, Ινδία (Γκόα, Κέραλα), ίσως Ανατολική Αφρική.

Λιγότερο πιθανό να στραφεί στον Ατλαντικό (εκεί κυριάρχησαν Ισπανία–Πορτογαλία).

Άλλες αλλαγές:

🔺Θα υπήρχε “Βυζαντινή Αναγέννηση” που θα εξαπλωνόταν στη Δύση, αντί να ξεκινήσει από την Ιταλία. Η Ευρώπη θα μιλούσε για «Κωνσταντινουπολίτικο Ανθρωπισμό» αντί για το «Ιταλικό Ρινασιμέντο».

☦️ Η Ορθοδοξία θα είχε πάρει πιο δυναμική, ανοιχτή και αναγεννησιακή τροπή, με την Κωνσταντινούπολη ηγέτιδα. Δεν θα ήταν «θρησκεία της επιβίωσης», αλλά θρησκεία κοσμοκρατορίας.

Διεθνής ρόλος:

Τεράστιο πολιτιστικό soft power: (Αγία Σοφία, Ακρόπολη, Βυζαντινή μουσική και τέχνη, αρχαία εκπαιδευτικά ιδρύματα). Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως θα είχε κύρος αντίστοιχο με το Βατικανό.

🗣️Γλωσσικά η κατάσταση θα έμοιαζε κάπως με τη σημερινή Ιταλία:

Θα υπήρχε μια Κοινή Νεοελληνική-Ρωμαίικη ως επίσημη κρατική γλώσσα. 

Και πολλές ισχυρές τοπικές διάλεκτοι (κυπριακή, κρητική, πελοποννησιακή κλπ.)

✈️Κρατική αεροπορία: Βασιλικαί Πτέρυγαι – Imperial Wings (πιασάρικο 😄)

🛸Βυζαντινή ΝΑΣΑ: Βασιλικόν Γραφείον Διαστήματος

🚗Πιθανά ονόματα εθνικού αυτοκινήτου: Βασιλεύς Motors, ΑΡΓΩ, ΙΠΠΟΣ

🥙Εθνικά φαγητά: Το πιο πιθανό είναι ο Πλακούς (μια βυζαντινή πίτα–πίτσα με τυρί, ελιές, λάδι, μυρωδικά)

Μελόπιτα (Γλυκό με μέλι, τυρί και ξηρούς καρπούς.)

⚽️ Ομάδες της Βασιλικής Λίγκας:

Βασιλεύς Κωνσταντινούπολης

Ανατολία FC 

Ίωνες Σμύρνης

Άγιος Δημήτριος Θεσσαλονίκης

Αθηναϊκός Παρθενών 

Αργοναύτες Πόντου FC 

🗺️Ο χάρτης είναι από τον λογαριασμό: maps and kings

Byzantine tales.

Τον ίδιο μήνα στη τριάντα μία η ανάμνησις της εν τη αγία Σορώ καταθέσεως της τιμίας Ζώνης, της Yπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, εν τω σεβασμίω αυτής οίκω, τω όντι εν τοις Xαλκοπρατείοις, ανακομισθείσης από της επισκοπής Ζήλας επί Iουστινιανού του βασιλέως, εν έτει φλ΄ [530]

Τον ίδιο μήνα στη τριάντα μία η ανάμνησις της εν τη αγία Σορώ καταθέσεως της τιμίας Ζώνης, της Yπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, εν τω σεβασμίω αυτής οίκω, τω όντι εν τοις Xαλκοπρατείοις, ανακομισθείσης από της επισκοπής Ζήλας επί Iουστινιανού του βασιλέως, εν έτει φλ΄ [530]

 

Σύμφωνα με μία αρχαία εκκλησιαστική παράδοση, την στιγμή που εγκατέλειπε τον κόσμο τούτο για να συναντήσει τον Υιό και Θεό της, η Παναγία Θεοτόκος άφησε τις δύο εσθήτες της σε δύο φτωχές Εβραίες που την είχαν υπηρετήσει. Οι τελευταίες φύλαξαν ως πολύτιμα κειμήλια τα λείψανα αυτά, που περνούσαν από γενεά σε γενεά μέχρι που οι Γάλβιος και Κάνδιδος πήραν την μία από αυτές με ένα ευσεβές τέχνασμα κατά την βασιλεία του Λέοντος Α’ και την κατέθεσαν στον ναό των Βλαχερνών (2 Ιουλ.).

Η Ζώνη της Θεοτόκου, που κανείς δεν γνωρίζει πώς βρέθηκε στην επισκοπή της Ζήλας, κοντά στην Αμάσεια του Πόντου, μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη κατά την βασιλεία του Ιουστινιανού (περί το 530), και κατατέθηκε στον ναό των Χαλκοπρατείων που βρισκόταν όχι μακριά από την Αγία Σοφία, προς δυσμάς, στην συνοικία των χαλκωματάδων. Την ημέρα αυτή εορτάζονταν τα εγκαίνια της εκκλησίας και τα δύο περιφανή λείψανα: η αγία Ζώνη και τα σπάργανα του Σωτήρος.

Πολλά χρόνια αργότερα (περί το 888), η σύζυγος του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ’ του Σοφού, Ζωή, υποφέρουσα βαριά από πνεύμα ακάθαρτο, είδε σε οπτασία ότι θα θεραπευόταν αν έθετε πάνω της την Ζώνη της Θεοτόκου. Ο αυτοκράτορας έβαλε τότε να σπάσουν την βούλα που σφράγιζε την Σορό (θήκη) μέσα στην οποία βρισκόταν το λείψανο και ανακάλυψε με θαυμασμό την τιμία Ζώνη, τόσο καινούργια και λαμπρή, ωσάν να είχε υφανθεί μόλις την προηγουμένη. Δίπλα της βρέθηκε ένα έγγραφο που έδειχνε την ακριβή χρονολογία της μετακομιδής της στην Κωνσταντινούπολη και τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος ο αυτοκράτορας την είχε αποθέσει στην θήκη και την είχε σφραγίσει με τα ίδια του τα χέρια.

Ο αυτοκράτορας Λέων ασπάστηκε με ευλάβεια το λείψανο και το παρέδωσε στον πατριάρχη. Μόλις ο ιεράρχης ξεδίπλωσε την Ζώνη πάνω στο κεφάλι της αυτοκράτειρας, εκείνη ελευθερώθηκε από την ασθένεια. Όλοι εδόξασαν τον Σωτήρα Χριστό και την Υπεραγία Μητέρα του και το ιερό λείψανο τοποθετήθηκε πάλι στην σορό, αφού η αυτοκράτειρα με ευγνωμοσύνη το κόσμησε με χρυσά νήματα.

Αναφέρεται ότι ο τσάρος της Βουλγαρίας Ιωάννης Ασάνης (1187- 1196), αφού νίκησε τον Ισαάκιο Β’ Άγγελο (1190), πήρε τον Σταυρό μέσα στον οποίο βρισκόταν ένα κομμάτι της αγίας Ζώνης και ότι ένας ιερέας το πέταξε στον ποταμό για να μην βεβηλωθεί. Ανακτημένο από τους Σέρβους, το άγιο λείψανο προσφέρθηκε κατόπιν από τον άγιο πρίγκιπα Λάζαρο († 1389) στην αθωνική Μονή Βατοπεδίου, όπου τιμάται έως σήμερα, αναδίδοντας γλυκειά ευωδία και επιτελώντας πλήθος θαυμάτων.

Η Ζώνη αυτή που έσφιξε τα άχραντα σπλάγχνα, τα οποία εβάστασαν τον Δημιουργό και νοτίστηκε από σταγόνες γάλα που έθρεψε την Ζωή του κόσμου, παραμένει για όλους τους πιστούς αρραβώνας σωτηρίας. Τους προτρέπει να περιζώσουν όλα τα κινήματα της σαρκός και να μιμηθούν την αγνότητα της ψυχής και του σώματος της Πανυπεράγνου Παρθένου και Μητρός, έτσι ώστε να κριθούν άξιοι να φέρουν και αυτοί με την σειρά τους μέσα στην καρδιά τους τον Χριστό, που δεν παύει να γίνεται για μας «παιδίον».

 

(“Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος ενδέκατος, Αύγουστος. “Ίνδικτος”, Αθήναι 2009)

ΠΟΙΉΜΑΤΑ ΑΝΏΝΥΜΟΥ ΜΟΝΆΧΟΥ 6