«Ταξίδευσα γιά τήν Αγγλία καί εἶχα κά
ποιο φόβο, διότι δέν γνώριζα ξένη γλῶσσα. Στό ἀεροπλάνο δέν μπορῶ νά ἀρνηθῶ ὅτι δέν ἦταν εὐλογια Του: Στή διπλανή θέσι καθόταν ἕνα φοιτητής ἀπό τή Λιβύη-Μωαμεθανός, ὁ ὁποῖος γνώριζε ἑλληνικά. Όταν συζητήσαμε, μοῦ ἀπεκάλυψε ὅτι τοῦ ἔκανε
μεγάλη ἐντύπωσι, ὅταν συνταξίδευσε κάποια φορά ἀπό Θεσσαλονίκη γιά Αθήνα μέ τόν Ἐπίσκοπο [ἅγ. Καλλίνικο] Ἐδέσσης. Θυμόταν τή μορφή του, τίς νουθεσίες του καί τή μεγάλη ἐντύπωσι τήν ὁποία τοῦ
ἔκανε ὡς ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος. Μέ παρεκάλεσε νά
τοῦ μεταφέρω το σεβασμό του καί ζητοῦσε τήν προσευχή του. Ὁ φοιτητής αὐτός μέ βοήθησε, ὅταν φθάσαμε στό ἀγγλικό αεροδρόμιο κι ἔνοιωθα σιγουριά
καί εἶχα βαθυτάτη τήν αἴσθησι, ὅτι ἦταν ὅλα αὐτά ἡ εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου καί οἱ εὐχές του πού μέ κατευόδωσαν»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου