Κυριακὴ ΙΒ´ Ματθαίου
Ὁ πλούσιος νεανίας (Μτ 19:16 – 26)
«Τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή»;Αγίου Σωφρονίου Σαχάρωφ
Δὲν ἔβλεπα τὴν ὁδὸ μπροστά μου· δὲν γνώριζα πῶς νὰ εἰσέλθω σὲ αὐτὴ τὴ ζωή, ἀπὸ ποῦ νὰ ἀρχίσω· αἰσθανόμουν τὸν ἑαυτό μου μέσα σὲ γνόφο καὶ ρώτησα:«Τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή»;Καὶ μοῦ δόθηκε ἡ ἀπάντηση:«Νὰ προσεύχεσαι, ὅπως ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ ὁποῖος γιὰ χρόνια ἔκραζε, “Κύριε, φώτισόν μου τὸ σκότος”, καὶ εἰσακούσθηκε.»Νὰ προσεύχεσαι μὲ τὰ λόγια τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὠδῆς, “Λαμψάτω, ὦ Φωτοδότα, καὶ ἐμοὶ τῷ ἁμαρτωλῷ τὸ φῶς Σου τὸ ἀπρόσιτον”, καὶ νὰ ἐνδυναμώνεις στὴν πίστη, ἐνθυμούμενος ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν προσεύχεται γιὰ πράγματα ποὺ δὲν μποροῦν νὰ γίνουν».
[Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ: «Ἄσκηση καὶ Θεωρία»,Ἱερὰ Σταυροπηγιακὴ Μονὴ τοῦ Τιμίου Προδρόμου, Ἐσσεξ Ἀγγλίας1996, σελ. 184-]
Παράδειγμα βαθειάς και ωραίας πράξεως μετανοίας μπορούμε να δούμε στον πλούσιο νέο του Ευαγγελίου, που διψούσε τη θεία αιωνιότητα και ρωτούσε τον Χριστό τί πρέπει να κάνει, για να περάσει από το πρόσκαιρο στο αιώνιο. Ο Κύριος τον κοίταξε με αγάπη και είπε:-Φύλαξε τις εντολές…– Ποιές;– Μη φονεύσεις, μη μοιχεύσεις, μη κλέψεις…– Αυτά τα φύλαξα από τη νεότητά μου. Τί μου μένει ακόμη;Τότε ο Κύριος του είπε:– Αν θέλεις να γίνεις τέλειος, άφησε όλα τα άλλα, όλη την περιουσία σου, όλες τις γνώσεις σου και ακολούθησέ με ως φτωχός.Ο νέος δεν το άντεξε.Από την ευαγγελική διήγηση βλέπουμε ότι ο νέος αυτός ήταν ευσεβής Εβραίος εκείνου του καιρού, όταν η αναμονή του Μεσσία εκ μέρους της ανθρωπότητος ήταν σε υψηλή βαθμίδα. Αλλά υπάρχει άλλη υψηλότερη, που αναφέρεται πλέον στη θεία σφαίρα του ακτίστου και ανάρχου Είναι. Έτσι, το παράδειγμα αυτό δείχνει ότι υπάρχουν διάφορες διαβαθμίσεις πνευματικών καταστάσεων στους ανθρώπους. Και η μετάβαση από το πρόσκαιρο στο αιώνιο φαίνεται αδύνατη, όπως αδύνατη είναι στα μαθηματικά η μετάβαση από τους αριθμούς στο άπειρο.Στην αρχή της ζωής μου στον Άθω ο πνευματικός μου πατέρας μου είπε τα εξής λόγια: “Πρόσεξε, να μην απευθύνεσαι προς τον Θεό με μικρά αιτήματα, αλλά από τον μεγάλο Θεό να ζητάς και εσύ μόνο μεγάλα πράγματα “. Τότε συμβαίνει το εξής παράδοξο: Ο άνθρωπος πάμφτωχος και μην έχοντας τίποτε, αισθάνεται ξαφνικά τον εαυτό του κάτοχο του απέραντου πλούτου του Θεού σε όλη τη δημιουργία Του. Η προσέγγιση στο παράδοξο αυτό γίνεται εντελώς ήσυχα, μέσα στις συνηθισμένες μορφές της ζωής, και αν υπάρχει δυνατότητα, τότε ο άνθρωπος ελευθερώνεται με φυσικό τρόπο από όλα και ζει μόνο με Αυτόν, τον Θεό.
Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας, τόμ. Γ’, σ. 327.
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου