ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ
Τὴν ἄνοιξι τοῦ 1972 ὁ Γέροντας Παντελεήμων, σύμφωνα μὲ τὴν τάξι γύριζε στὰ Μοναστήρια καὶ τὶς Σκήτες, γιὰ νὰ μαζέψη ἐλέη γιὰ τὸ Κυριακὸ τῆς Σκήτης.
Κάποια μέρα βαδίζοντας ἀπὸ τὴν Ἱ. Μ. Δοχειαρίου πρὸς τὴν Ι. Μ. Κωνσταμονίτου, πῆρε τὸ μονοπάτι πίσω ἀπὸ τὴν Μονή, ἀλλὰ ἔχασε τον δρόμο του. Σὲ πολλὰ σημεῖα εἶχαν κόψει ξύλα, ἡ θάλασσα δὲν φαινόταν πιὰ ἀπὸ τὴν πυκνή βλάστησι. Άρχισε λοιπὸν νὰ ἀνηφορίζη, χωρὶς νὰ ξέρη ποῦ θὰ βγῆ.
Σε κάποιο σημεῖο εἶδε μία στοίβα κλαδιὰ τοποθετημένα μὲ τάξι. Τὰ ἔσπρωξε καὶ εἶδε ὅτι ὁ τόπος κατέληγε σὲ μία χαράδρα, ὅπου ὑπῆρχε κάτι σὰν σπήλαιο φραγμένο μὲ μία ξύλινη κατασκευή. Πλησίασε βαδίζοντας άφοβα καὶ εἶδε ὅτι κάποιος ἔμενε στὸ μικρὸ αὐτό σπήλαιο.
Φοροῦσε παλιὰ καὶ σχισμένα ροῦχα καὶ δὲν διακρινόταν ἀπὸ τὴν ἐνδυμασία του ἂν ἦταν μοναχός. Ὅταν ὁ Γέροντας τὸν πλησίασε, ἐκεῖνος ἀπόρησε πῶς βρέθηκε ἐκεῖ. Τοῦ ἔκανε νόημα να πλησιάση. Ὁ Γέροντας κάθησε σ' ένα κούτσουρο. Ὁ ἐρημίτης τοῦ πρόσφερε νερό μέσα σ' ένα παλιό κονσερβοκούτι καὶ ξεραμένα φροῦτα τοῦ δάσους, κάτι σαν κορόμηλα καὶ κούμαρα. Χωρὶς νὰ μιλᾶ τοῦ ἔδειχνε τὸν οὐρανό, σὰν νὰ ἔλεγε: «Ὁ Κύριος γνωρίζει». Ὁ Γέροντας δὲν μπόρεσε νὰ τοῦ πάρη λέξι.
Ἔφυγε μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ τὸν ξαναβρῆ στὴν ἐπιστροφὴ καὶ νὰ τοῦ φέρη πράγματα ἀπὸ τὸ μοναστήρι. Στην Ι. Μ. Κωνσταμονίτου, όπου φιλοξενήθηκε τὸ βράδυ, κανεὶς δὲν γνώριζε τίποτε γιὰ τὸν παράξενο ἀσκητή. Την επομένη ἔκανε τὴν ίδια διαδρομή γιὰ νὰ τὸν ξαναβρή, καθὼς εἶχε σημαδέψει τὸ σημεῖο ἀπὸ ὅπου θὰ ἔμπαινε στὴν χαράδρα. Πλησίασε, ἀλλὰ ὅσο κι ἂν προσπάθησε, δὲν μπόρεσε νὰ ξαναβρῆ τὸ σημεῖο ὅπου τὸν εἶχε συναντήσει τὴν προηγούμενη ἡμέρα.
Καθὼς ἀπομακρυνόταν, κατάλαβε ὅτι στὸν Ἄθω ὑπάρχουν μυστικοὶ ἐργάτες στὸ περιβόλι τοῦ Θεοῦ.
Βιβλιογραφία. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΌΥ ΜΑΞΊΜΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΊΤΟΥ.
ΓΈΡΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΕΛΕΉΜΩΝ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΊΤΗΣ.
ΙΕΡΌ ΚΕΛΛΊΟΝ ΑΓΊΟΥ ΑΝΤΩΝΊΟΥ ΤΟΎ ΜΕΓΆΛΟΥ ΚΡΎΑ ΝΕΡΆ ΑΘΏΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου