Διαπιστώνει
ό Κ. Κούρκουλας: «Ώ, Κύριε! Όσο κακό μπορούσαν να Σού κάνουν οι άνθρωποι Σου το
έκαναν ήδη. Εκατομμύρια Ιούδες Σε φίλησαν. Λεγεώνες Φαρισαίων Σε βλασφημούν με
τήν υποκρισία τους. Ένας αφρισμένος όχλος, μέσα στους αιώνες ζητά διαρκώς, κάτω
άπ’ το Πραιτώριο της ζωής, το θάνατό Σου. Και Πιλάτοι αναρίθμητοι, ντυμένοι μαύρα
και κόκκινα Σε παραδίδουν στο θάνατο, αφού αναγνωρίσουν τήν αθωότητα Σου. Σε απωθήσαμε,
γιατί ήσουν πολλή αγνός γιά μας. Σε καταδικάσαμε να πεθάνεις, γιατί ήσουν ή
καταδίκη της ζωής μας.
Όλες
οι γενιές είναι απαράλλακτες με τη γενιά που Σε σταύρωσε. Αλλά εμείς, θέλουμε να
έλθεις μέσα στη δόξα Σου το γρηγορότερο. Θά Σε περιμένουμε Κάθε μέρα, θειε
Εσταυρωμένε πού υπέφερες αγαπώντας μας και
τώρα μάς κάνεις να υποφέρουμε αγαπώντας Σε»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου