PERCY BYSSHE SHELLEY (Όζυμανδίας, 1817):Το άστατο της ζωής.

PERCY BYSSHE SHELLEY (Όζυμανδίας, 1817):

Συνάντησα ένα ταξιδιώτη από χώρα αρχαία.

Είπε: “Τεράστια, δίχως κορμό, δύο πόδια πέτρινα υψώνονται στήν έρημο... Κοντά τους, μες στην άμμο βυθισμένο, ένα θρυμματισμένο πρόσωπο τα σκυθρωπά του χείλη, πτυχωμένα σ ένα χαμόγελο ψυχρής υπεροχής.

λένε ο  γλύπτης τους πώς διάβασε σωστά αυτά τα πάθη που ακόμη ζούνε χαραγμένα  στ` άψυχα τούτα πράγματα

πράγματα το χέρι πού τα περιγέλασε και τήν καρδιά πού τα ’θρεψε.

Και πάνω στο κρηπίδι αυτές οι λέξεις άχνοφαίνονται:

Οζυμανδίας τ όνομά μου, ό Βασιλεύς των

Βασιλέων, κοιτάξτε τα έργα μου, ισχυροί, κι απελπιστείτε

Άλλο τίποτε δεν μένει. Γύρω άπ’ τη φθορά των κολοσσιαίων ερειπίων, απέραντη, γυμνή, μόνη  ή έρημος, κι επίπεδη, απλώνεται μακριά"».

Το άστατο της ζωής.