Οι Μάγοι σαν εμπήκανε μέσα εις το σπηλιάρι, όπου γεννήθηκ' ο Χριστός, του κόσμου το καμάρι,
ως δώρα του προσφέρανε χρυσό, λιβάνι, σμύρνα, μοσχοβολούσαν κι έλαμπαν πολύτιμα εκείνα.
Τριαντατρείς επέρασαν χρόνοι ευλογημένοι κ' ήρθε η ώρα π' οι μαθητές ήσαν συνηθροισμένοι.
Τι να μας θέλει ο Χριστός; ρωτούσαν μεταξύ τους, εκείνοι π' αφιέρωσαν σ' Εκείνον τη ζωή τους.
Μήπως να θέλει να μας πει στερνή επιθυμία; ή μήπως δώρα ακριβά να δώσει ευλογία;
Ωσάν εκείνα που 'δωσαν το ιερό το βράδυ, οι Μάγοι όπου έβλεπαν σαν μέρα στο σκοτάδι.
Μα ο Χριστός ανίχνευσε κρυφό συλλογισμό τους, όλα εκείνα που 'χανε κρυφά εις το μυαλό τους.
Και τότε τα ματόκλαδα στον ουρανό υψώνει και την διδασκαλία του ήρεμα ξεδιπλώνει.
Αγαπημένα μου παιδιά σαν θέτε να με δείτε, δώρα και πράγματ' ακριβά να μην επιθυμείτε.
Σας δίνω, να με βλέπετε, κάτι συνηθισμένο, μα με τ' Αγίου Πνεύματος τη Χάρη αγιασμένο.
Λίγο ψωμί, λίγο κρασί, αυτά είναι τα Δώρα και με αυτά θα βρίσκομαι μαζί σας κάθε ώρα.
Σε κάθε Θεία Λειτουργιά, σε καθ' Ευχαριστία, που θα προσφέρετε για εμέ την Ιερά Θυσία.
Τότε ρωτούν οι μαθηταί: πώς θά 'μαστε μαζί σου και πως θα τηνε βλέπουμε την θεία Γέννησή Σου;
- Για να με βλέπετε εσείς κι εγώ να 'μαι μαζί σας, να κοινωνάτε συνεχώς, συχνά εις την ζωή σας.
Τότε ο Ιερός Ναός θα γίνεται σπηλιάρι, με ψαλμωδίες ιερές, με του Θεού τη Χάρη.
Και η Αγία Τράπεζα ως φάτνη θα υπάρχει κι επάνω της θα κοίτωμαι, ο κόσμος βρέφος νά 'χει.
Και πάνω η κόγχη η ψηλή εκεί θα εικονίζει την Παναγιά μητέρα μου για να με νανουρίζει!
(π. Νεκτάριος Μαρκάκης).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου