Γνώρισα τον ευσεβή Γεροντιέ το 2005, στο Μοναστήρι Dintr un lemn.
Ήμουν μια αρχάριος αδερφή και μια μέρα, όταν ήταν μαζί μας στο μοναστήρι, μια μητέρα του ζήτησε να μου πει έναν καλό λόγο. Μετά σταμάτησε να περπατά, με κοίταξε πολύ σοβαρά και μου είπε να κάνω υπομονή σάν τον Ιώβ. Ο χρόνος απέδειξε αυτό που μου είπε ο Ευσεβής. Ακόμη και τώρα αγωνίζομαι να περάσω τις δοκιμασίες που έχω, κάνοντας πράξη την αρετή της υπομονής: «την υπομονή του Αγίου και Δικαίου Ιώβ», όπως είπε ο Ευσεβής.
Αφού πέρασε στον Κύριο, νιώσαμε και εμείς το έργο του ως μεσολαβητή για εμάς και γρήγορος βοηθός. Τον Οκτώβριο του τρέχοντος έτους (2020), έπρεπε να οδηγήσω ένα αυτοκίνητο με αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων, διότι το αυτοκίνητό μου με κιβώτιο ταχυτήτων χαλούσε. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ήταν σαν να είχα μια ομίχλη στον εγκέφαλό μου και δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω σωστά το κιβώτιο ταχυτήτων, πάλευα εδώ και μέρες. Ήταν Κυριακή. Μετά τη Θεία Λειτουργία, αποφάσισα να πάω με αυτοκίνητο, μόνο σωστά θα μπορώ να οδηγήσω. Κάποια στιγμή, απελπισμένη κάλεσα τον Ευσεβή σε προσευχή.
Η βοήθειά του δεν άργησε να έρθει. Σε λίγο ήρθαν όλα στο φως, κατάλαβα τι έπρεπε να κάνω, σαν να οδηγούσα πάντα αυτό το αυτοκίνητο. Σαν ευχαριστώ πήγα αμέσως στο Μοναστήρι Tismana.
Άρχισα να του ζητάω βοήθεια σε ακόμη πιο μικρά πράγματα: όταν δεν βρίσκω κάτι, τον καλώ με πίστη και αμέσως εμφανίζεται το χαμένο αντικείμενο.
Ευχαριστώ τον Κύριο που μου επέτρεψε να γνωρίσω έναν ζωντανό Άγιο που μου έδειξε την υπομονή ως τρόπο σωτηρίας!
Μ.Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου