Αν ήμουν ένας κόκκος σιταριού
Αν ήμουν ένας κόκκος σιταριού, θα περίμενα καλά
Να ψηθω, αντέχοντας ταπεινά την καυτή ζέστη.
Μετά, δεμένος με τα αδέρφια μου, θα πήγαινα στο μύλο
Θα με τσάκιζαν οι πέτρες, θα γινόμουν γλυκό αλεύρι.
Όταν βλέπω τον εαυτό μου μέσα από το κόσκινο, αυτή είναι η επιθυμία μου:
Κι αν με βάλει στο φούρνο, όσο ζεστό κι αν είναι,
Ω, Θεέ μου, πόσο όμορφη θα μεγάλωνα για να είμαι στη Λειτουργία!
Όταν ο ιερέας προσεύχεται κρυφά, γονατιστός δειλά,
Θα άλλαζα, μέσω του Αγίου Πνεύματος, σε Σώμα του Χριστού.
Ας είναι όλος ο κόκκος του σιταριού ένα καρβέλι ψωμί.
μοναχή Nicodema Stoica
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου