Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Καρελίν) η παραβολή του.

 Υπάρχει μια παραβολή για το πώς ένας νεαρός άνδρας ήθελε να πάει στο δάσος για να ζήσει με ερημίτες. Είχε ένα όραμα: είδε χρυσά φύλλα στα δέντρα και πάνω από το δάσος ένα σύννεφο φωτός. Αλλά αποφάσισε να επιστρέψει πρώτα στον κόσμο για να αποχαιρετήσει τους γονείς του και μετά να έρθει ξανά εδώ.

Και πλησιάζοντας για δεύτερη φορά στο δάσος, όπου ζούσαν οι ερημίτες, είδε πάνω στα κλαδιά τα φύλλα, ήδη ασημένια και αραιωμένα. Και πάλι οι σκέψεις άρχισαν να τον βασανίζουν: Θα επιστρέψω, θα τελειώσω όλες τις εγκόσμιες υποθέσεις, θα διαθέσω όλη μου την περιουσία και μετά θα ξεκινήσω μια ασκητική ζωή. Και πάλι πήγε στον κόσμο, και μετά, επιστρέφοντας, είδε το δάσος σκοτεινό και τα φύλλα στα δέντρα - σαν από σίδερο και μόλυβδο.

Και σταμάτησε σαστισμένος και αναρωτήθηκε: «Πού πάω και γιατί, τι θα κάνω σε αυτό το ζοφερό μέρος; Προτιμώ να επιστρέψω σύντομα στον κόσμο, στον κύκλο των φίλων μου».

Ο άνθρωπος καλείται στην πνευματική ζωή με τη χάρη του Θεού. Η πρώτη προϋπόθεση είναι να μην αναβάλλετε τη μετατροπή σας στο μέλλον, αλλά να ξεκινήσετε από την ίδια μέρα.

Ο πρώτος πειρασμός: τακτοποιήστε πρώτα τις επίγειες υποθέσεις σας, τελειώστε τις, βάλτε τις σε τάξη και μετά ξεκινήστε την πνευματική σας ζωή. Αλλά περνάει ο καιρός, η χάρη φεύγει από τον άνθρωπο και αφήνει την πρόθεσή του, η κοσμική ζωή τον απορροφά πάλι.

Πρέπει να προστατεύσετε την πνευματική σας ζωή σαν τη φλόγα ενός κεριού από μια ριπή ανέμου, πρέπει να τη διατηρήσετε με την επίσκεψη στο ναό και τις προσευχές στο σπίτι.

Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Καρελίν)