Η κ. Λάλη θυμάται:
«Αυτή η ιστορία συνέβη στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1985.
Εργάστηκα σε ένα υπουργείο (θα αποφύγω το όνομα) ως επικεφαλής τμήματος. Συκοφαντώθηκα για επίσημες δουλειές από έναν άνθρωπο από τον οποίο δεν το περίμενα καθόλου. Νομίζω ότι τους οδηγούσε η ζήλια. Εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα ότι το να βρίσκω δικαιολογίες ήταν εντελώς άσκοπο και άχρηστο, και, έκπληκτη, άφησα τη δουλειά και πήγα στην παλιά εκκλησία της Τριάδας. Δεν ήθελα καν να σκεφτώ να επιστρέψω στη δουλειά, αυτό μάλλον οφειλόταν και στο νεαρό της ηλικίας μου, ήμουν είκοσι εννέα χρονών και ήμουν συναισθηματική.
Μπαίνοντας στον καθεδρικό ναό, προσευχήθηκα πρώτα μπροστά στις εικόνες της Αγίας Τριάδας, μετά στην εικόνα της Θεοτόκου και τέλος, ανέβηκα στην εικόνα του Αγίου Νικολάου. Ήμουν τόσο σοκαρισμένη από αυτό που συνέβη που δεν έριξα ούτε ένα δάκρυ.
Περίπου μισή ώρα αργότερα άκουσα μια δυνατή φωνή πίσω μου. Ένιωσα ότι κάτι συνέβαινε. Υπήρχε ένα συναισθηματικό βουητό κόσμου. Ήμουν τόσο καταθλιπτικη που δεν ήθελα καν να κοιτάξω πίσω. Εκείνη την ώρα, άκουσα ξανά εκείνη τη δυνατή φωνή που έλεγε δυνατά:
«Ποιος το βρίσκει δύσκολο, ποιος το βρίσκει δύσκολο!» Προσευχήθηκα για τον πατέρα Δαυίδ και η Αγία Τριάδα με έστειλε εδώ. Ποιος περνάει δύσκολα!
Ακόμα κι έτσι, λόγω της κατάστασής μου, δεν μπορούσα να κοιτάξω πίσω. Εκείνη την ώρα, ένα χέρι άγγιξε τον ώμο μου και ο καταπληκτικός κληρικός με έστρεψε προς το μέρος του. Συνέβη αμέσως, και συνειδητοποίησα ότι τα μάτια του κοίταξαν στην ψυχή μου. Ξαφνικά χτύπησε τα χέρια του, γονάτισε μπροστά μου, δάκρυα κύλησαν στα μάτια και μου είπε:
«Τι άδικα σου φέρθηκαν! Πόσο συκοφαντήθηκες! Τι φοβερή και τρομερή συκοφαντία!
Ήδη έριχνα δάκρυα με δύναμη και κυρίως, αλλά ένιωθα ότι αυτός ο φοβερός πόνος υποχωρούσε και σιγά σιγά απελευθερωνόμουν από τη δύσκολη κατάστασή μου. Όταν ηρέμησα λίγο, ένας άγνωστος ιερέας, στον οποίο δεν είπα τίποτα, μου είπε:
«Πιστέψτε με, επιστρέψτε, απαιτήστε να ξεκαθαρίσει η υπόθεση και θα αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια σας. Πιστεύω ότι μπορείτε να συγχωρήσετε αυτόν τον άνθρωπο για το λάθος και τη συκοφαντία του. Πάρτε κεριά και ανάψτε τα. Προσευχήσου για αυτόν και συγχώρεσέ τον, και ο Κύριος θα ζητήσει αυτήν την αμαρτία από αυτόν που σε συκοφάντησε. Θυμάμαι! Θα περάσει ο καιρός και η μισή χάρη του ναού θα κατέβει πάνω σου.
Ακόμη και σήμερα μάλλον δεν μπορώ να πω γιατί υπέκυψα και πίστεψα εντελώς αυτόν τον άγνωστο ιερέα. Ίσως επειδή συνέβη ένα θαύμα - εξάλλου, ακόμη και χωρίς εμένα ήξερε τι μου συνέβη.
Και πράγματι, επέστρεψα στη δουλειά, όπου η αλήθεια μου αποκαλύφθηκε πολύ γρήγορα και εύκολα. Πέρασε λίγος καιρός και το άτομο που με συκοφάντησε έλαβε μια ελαφριά τιμωρία. Ο Θεός είναι μάρτυρας ότι δεν χάρηκα γι' αυτό, αλλά το γεγονός παραμένει: αφού αυτός ο άνθρωπος πραγματικά μετάνιωσε και με όλη του την καρδιά μου ζήτησε συγχώρεση για ό,τι είχε κάνει. Τον έχω ήδη συγχωρέσει στο παρελθόν, και τώρα τον έχω ξανασυγχωρήσει. Και το πιο σημαντικό, αυτό που ήταν έκπληξη για μένα, το 1992, σύμφωνα με την πρόβλεψη ενός άγνωστου ιερέα ότι η μισή χάρη του ναού θα κατέβαινε πάνω μου, άρχισα πραγματικά να εργάζομαι στην εκκλησία. Εδώ τον είδα για δεύτερη φορά και έμαθα ότι αυτός ο άγνωστος γέροντας ήταν ο πατέρας Γαβριήλ, ο πατέρας μας Γαβριήλ. Τον ευχαριστώ για όλα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου