Παραβολή
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας ξυλουργός, ήταν καλός δάσκαλος, αγαπούσε όλα τα πράγματα - για να το αναβάλει για αύριο. Μόλις τον πλησίασαν με αίτημα, απαντούσε: «Εντάξει, θα το κάνω αύριο!» Στα νιάτα του είπαν στον ξυλουργό: «Παντρευτείτε, παντρευτείτε», και εκείνος απάντησε: «Λοιπόν, θα παντρευτώ αύριο!» Και έτσι πέρασε η νεανική ζωή μ
Και υπάρχουν πάντα πολλά πράγματα να κάνεις: πρώτα ένα πράγμα, μετά ένα άλλο, και πάντα απαντούσε: "Λοιπόν, αύριο, θα το κάνω αύριο!" Ό,τι κατάφερε, ό,τι δεν πρόλαβε, δεν ήταν ιδιαίτερα στενοχωρημένος, οπότε η ζωή προχώρησε αργά. Ένα πρωί οι άνθρωποι του ζήτησαν να εκπληρώσει μία παραγγελία. Ο μάστορας μας, από συνήθεια, απάντησε: «Εντάξει, θα το κάνω αύριο!». Και ο κόσμος του λέει: «Μα πότε είναι αύριο; Πόσο χρονών είσαι? Κι αν πεθάνεις και δεν το κάνεις;» «Και αυτό είναι σωστό! ο ξυλουργός έμεινε έκπληκτος. «Αλήθεια, πόσο χρονών είμαι τώρα;» Μέτρησα, μέτρησα και κάθισα σε μια καρέκλα, έγινε κακό: «Ουάου! είπε μέσα του. «Μα πραγματικά είμαι ήδη εξήντα χρονών!» Πότε πέρασε όλη αυτή η ζωή;
Στην πνευματική ζωή - όχι αύριο, σώσε την ψυχή σου - τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου