Σκοτεινὴ ἐπίσκεψη
Μιὰ μέρα, καθὼς προσευχόταν στὸν ναὸ ὁ Μόλινγκ, εἶδε ἕνα νέο νὰ ἔρχεται πρὸς τὸ μέρος του. Φοροῦσε πορφυρὸ ροῦχο καὶ εἶχε ξεχωριστὴ ὄψη.
«Χαῖρε, πάτερ», τοῦ εἶπε.
«Ἀμήν», ἀπάντησε ὁ Μόλινγκ.
«Γιατί δὲν μὲ χαιρετᾶς;» διαμαρτυρήθηκε ὁ νέος.
«Ποιός εἶσαι;»
«Εἶμαι ὁ Χριστός, ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ».
«Δὲν τὸ ξέρω αὐτό. Ὅποτε ὁ Χριστὸς ἤθελε νὰ ἐπισκεφθεῖ καὶ νὰ συνομιλήσει μὲ τοὺς δούλους του, δὲν συνήθιζε νὰ πηγαίνει μὲ πορφυρὰ ροῦχα καὶ βασιλικὴ θεωρία, ἀλλὰ μὲ τὴ μορφὴ τῶν καταφρονημένων, σὰν ἀσθενὴς ἢ λεπρός.»
«Δηλαδὴ δείχνεις σὲ μένα ἀπιστία; Ποιός δηλαδὴ νομίζεις ὅτι εἶναι μπροστά σου;»
«Νομίζω ὅτι εἶναι ὁ διάβολος ποὺ ἦρθε νὰ μὲ βλάψει.»
«Ἡ ἀπιστία εἶναι κακὸ γιὰ σένα.»
«Λοιπόν, ἐδῶ εἶναι τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ», λέει ὁ Μόλινγκ ὑψώνοντας τὸ Εὐαγγέλιο.
«Μὴ τὸ κάνεις αὐτό, μοναχέ. Ναί, εἶμαι αὐτὸς ποὺ σκέφτηκες. Ὁ ἄνθρωπος τῶν πειρασμῶν.»
«Γιατί ἦρθες;»
«Γιὰ νὰ μὲ εὐλογήσεις.»
«Δὲν θὰ σὲ εὐλογήσω, διότι δὲν τὸ ἀξίζεις, οὔτε καὶ θὰ γινόσουν καλύτερος.»
«Ε, τότε δῶσε μου τὴν κατάρα σου.»
«Γιὰ ποιό λόγο;»
«Ἁπλὸ εἶναι. Τὸ στόμα ἀπὸ τὸ ὁποῖο θὰ βγεῖ ἡ κατάρα θὰ βγάλει δηλητήριο καὶ τὸ κακὸ θὰ γυρίσει ἐπάνω σου.»
«Πήγαινε, δὲν ἔχεις δικαίωμα στὴν εὐλογία».
«Μακάρι νὰ εἶχα. Πῶς θὰ τὸ ἀποκτήσω;»
«Ὑπηρετώντας τὸν Θεό».
«Ἀλίμονό μου, δὲν μπορῶ νὰ τὸ κάνω.»
«Μελετώντας.»
«Ξέρω πολύ περισσότερα ἀπὸ σένα, ἀλλὰ δὲν βοηθάει.»
«Νηστεύοντας, τότε.»
«Νηστεύω ἀπὸ τότε ποὺ δημιουργήθηκε ὁ κόσμος καὶ δὲν ἔγινα καλύτερος.»
«Κάνε μετάνοιες.»
«Δὲν μπορῶ νὰ σκύψω μπροστά, τὰ γόνατά μου εἶναι στὸ πίσω μέρος.»
«Φύγε τότε, δὲν μπορῶ νὰ σὲ διδάξω οὔτε νὰ σὲ σώσω.»
Καὶ ἔτσι ἀποχώρησε ὁ διάβολος ἀπὸ τὸν Μόλινγκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου