Ταπείνωση καὶ χάρις
Εἶπε ὁ ἀββᾶς Κολουμπᾶνος: Ταπείνωση καὶ χάρις
Εἶπε ὁ ἀββᾶς Κολουμπᾶνος: ἐν μέσῳ τόσων μεγάλων κινδύνων – ἐχθρῶν ἐξωτερικῶν καὶ ἐκ τῶν ἔσω – τὸ νὰ θέλουμε καὶ νὰ τρέχουμε, ἄν καὶ καθῆκον μας, δὲν εἶναι στὴ δύναμή μας. Διότι ἡ ἀνθρώπινη ἀρετὴ δὲν εἶναι ἐπαρκής, ὥστε νὰ φθάσει τὸν στόχο ποὺ ἐπιθυμεῖ ἀνάμεσα σὲ τόσες ἐναντιούμενες
δυνάμεις, ἐκτὸς ἂν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ δώσει καὶ τὴ θέληση. Επομένως, ἡ ταπεινότητα τοῦ πνεύματος
εἶναι ἡ αἰτία τῆς δωρεᾶς, διότι χωρὶς βοήθεια δὲν μπορεῖ τοῦτο νὰ κατορθωθεῖ. Ὁ ὑπερήφανος ἄνθρωπος, ὅμως, δὲν τὸ δέχεται. Ἀφήνεται ἀναίσθητος καὶ
ἔρημος. Εἶναι ἀγνώμων, δίχως προσευχή, δίχως εὖσέβεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου