Ὁ κόπος τοῦ Κέβιν
Ἐξαιτίας τῆς σκληρῆς του ἄσκησης ὁ Κέβιν συνήθιζε νὰ διανύει τὶς Τεσσαρακοστὲς περιορισμένος σὲ κλαδόπλεχτη καλύβα, ἔχοντας γιὰ κλίνη μιὰ πλακόπετρα. Τὸ πλούσιο δεῖπνο του ἦταν ἡ μουσικὴ
τῶν ἀγγέλων. Κάποια Σαρακοστὴ ἕνα κοτσύφι ἦλθε ἀπὸ τὸ δάσος στὴν καλύβα, καὶ καθὼς ὁ Κέβιν εἶχε ἁπλωμένα τὰ χέρια σὲ στάση προσευχῆς, ἐκεῖνο χοροπήδησε πάνω στὴν παλάμη τοῦ ὁσίου. Ὁ Κέβιν
κράτησε τὸ χέρι του στὴν ἴδια στάση, μέχρι τὸ κοτσύφι νὰ φτιάξει τὴ φωλιά του. Καὶ δὲν μετακινήθηκε καθ' ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἐκκόλαψης. Ἄγγελος ἐπισκέφθηκε τότε τὸν Κέβιν καὶ τοῦ εἶπε νὰ διακόψει τὸν ἀσκητικὸ κανόνα, στὸν ὁποῖον εἶχε ὑποβάλει τὸν ἑαυτό του, καὶ νὰ ἐπιστρέψει στοὺς ἀνθρώπους.
Καὶ ὁ Κέβιν εἶπε:
«Δὲν εἶναι καὶ σπουδαῖο πρᾶγμα νὰ ὑπομένω αὐτὸν τὸν κόπο, νὰ ἔχω ἁπλωμένα τὰ χέρια μου γιὰ χάρη τοῦ ἐπουρανίου βασιλέως, ἀφοῦ ἐπάνω στὸν
ἐπώδυνο σταυρὸ ὁ Ἰησοῦς ὑπέμεινε ὅλους τοὺς πόνους γιὰ χάρη τῶν τέκνων τοῦ Ἀδάμ.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου