Ἐπίσκεψη ἐν πνεύματι
Ἀνάμεσα στὶς θαυμαστὲς φανερώσεις τοῦ πνεύματος τῆς προφητείας δὲν εἶναι ἄτοπο νὰ διηγηθοῦμε πῶς ὁ ἅγιος Κολούμπα προσέφερε πνευματικὴ
παρηγορία στοὺς μοναχούς του, οἱ ὁποῖοι ἔνιωσαν ὅτι ἦλθε ἐν πνεύματι νὰ τοὺς συναντήσει καθ᾽ ὁδόν.
Κάποτε οἱ ἀδελφοὶ ἐπέστρεφαν στὸ μοναστήρι μετὰ ἀπὸ ἡμερήσια ἐργασία στὴ συγκομιδή. Σὲ κάποιο σημεῖο ὁ καθένας τους ἔνιωσε μιὰ ὑπέροχη καὶ ἀσυνήθιστη αἴσθηση, ὅμως κανεὶς δὲν τολμοῦσε νὰ τὸ
ἀναφέρει στοὺς ἄλλους. Γιὰ μερικὲς ἡμέρες συνέβαινε τὸ ἴδιο πρᾶγμα στὸν ἴδιο τόπο τὴν ἴδια ὥρα. Ὁ Μπέϊθιν, οἰκονόμος τῶν ἐργασιῶν τὴν περίοδο ἐκείνη, κάποια μέρα εἶπε:
«Λοιπὸν ἀδελφοί, ἂν κάποιος ἀπὸ σᾶς εἶχε τὴν αἴσθηση πράγματος ἀσυνήθιστου, ἴσως καὶ θαύματος, ἐδῶ στὸ σημεῖο ἀνάμεσα στὰ χωράφια καὶ στὸ μοναστήρι, ἂς τὸ πεῖ ἀνοιχτά»
Ἕνας ἐξ αὐτῶν, ὁ πρεσβύτερος, εἶπε:
«Αὐτὲς τὶς μέρες, ἀκόμη καὶ τώρα, ἔχω τὴν αἴσθηση μιᾶς θεσπέσιας εὐωδίας, λὲς καὶ ὅλα τὰ ἄνθη τῆς γῆς ἔχουν συγκεντρωθεῖ σὲ ἕνα σημεῖο, καὶ μιᾶς θέρμης σὰν φωτιά, ὄχι ἐκείνη τὴ φωτιὰ τῆς κολάσεως, ἀλλὰ μιὰ φωτιὰ γλυκύτατη. Καὶ συνάμα νιώθω
μιὰ παράξενη, ἀνέκφραστη χαρὰ νὰ διαχέεται στὴν καρδιά μου. Σὲ μιὰ στιγμὴ μὲ ἀναψύχει θαυμάσια καὶ μὲ κάνει τόσο χαρούμενο, ὥστε νὰ ξεχνῶ ὅλη
τὴ θλίψη, ὅλο τὸν κόπο. Ἀκόμη καὶ τὸ φορτίο στὴν πλάτη μου, ἂν καὶ ὄχι μικρό, ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτὸ
καὶ μέχρι τὸ μοναστήρι κατὰ ἕνα μυστηριώδη τρόπο
ἐλαφρύνεται, ἔτσι ποὺ νὰ μὴ μπορῶ νὰ πῶ ὅτι μεταφέρω κάτι.»
Ὅλοι ὁμολόγησαν τὸ ἴδιο. Ο Μπέϊθιν ἐξηγεῖ τὴν αἰτία καὶ τὴν πηγὴ αὐτῆς τῆς ἀνακουφίσεως:
«Γνωρίζετε τὴ στοργικὴ φροντίδα τοῦ πατέρα μας Κολούμπα, ὅτι ἀνησυχεῖ γιὰ μᾶς καὶ στενοχωρεῖται κάθε φορὰ ποὺ ἐπιστρέφουμε πιὸ ἀργά, γιατὶ
ξέρει ὅτι δουλεύουμε σκληρά. Τώρα λοιπόν, ἀφοῦ δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ἐπισκεφθεῖ ἐν σώματι, μᾶς συναντᾶ τὸ πνεῦμα του καθ᾽ ὁδὸν καὶ μᾶς κομίζει αὐτὴ τὴ μεγάλη παράκληση, ὥστε νὰ εἴμαστε ὅλο χαρά.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου