Η Παράγκα των Αγίων……
Πάνε κάμποσα χρόνια που μπήκα
στο χαμόσπιτο της κυρ-Αγγελικής…..
Μια παράγκα για την ακρίβεια
στην άκρη ενός χωραφιού
και δίπλα σε έναν κεντρικό δρόμο…..
Είναι εκείνες οι παράγκες
που βλέπεις στην άκρη των δρώμων
και πουλούν κάθε λογοίς
φρούτα και λαχανικά…..
Σαν σταματούσε κανείς
συνήθως έπαιρνε
πιο πολλά από τι έδινε….
Μα πάνω από το δούναι και λαβείν
έπαιρνε μαζί του ένα γλυκό χαμόγελο
και σαν έμπαιναν μέσα στο αμάξι
και ξεκίναγε
έπαιρνε(δίχως να γνωρίζει)
κι ένα μητρικό σταύρωμα
(να πάνε με την ευχή του Θεού καλά)……
‘’Η γλυκιά της παραγκούλα’’
όπως ονόμαζε το σπιτάκι της
θύμιζε Αγιορείτικο κελάκι…..
Ο χώρος να μοσχοβολά λιβάνι και κερί
κι ας σιγόβραζε
το μανεστράκι στο κατσαρολάκι……
Εντύπωση σου προξένιζε
ο τοίχος πάνω απ΄το ντιβάνι
στο οποίο ξαπόσταινε
το κυρτωμένο
(απ’ τους τόσους σταυρούς) κορμί της…..
Γεμάτο από Αγίους….. μιλιούνια Αγίων……
Νέοι, γέροι, μάρτυρες,ασκητές,
έγγαμοι μα και άγαμοι…..
και οι άλλοι....οι ‘φτερωτοί’’
όπως τους έλεγε…..οι Άγγελοι…...
-‘’Πως τα περνάς εδώ μοναχούλα σου
κυρ- Αγγελική;’’
-‘’όχι και μονάχη μου παππούλη μου….
κι όλοι εδώ(μου δείχνει τους Αγίους);
τι τους έχω;’’
Για δες που υπάρχουν και σήμερα
ψυχούλες που κυλά
ο χρόνος της ζωής τους
παρεούλα με τους Αγίους…..
Δίχως Ευαγγελάτο και Σασμό…..
Είναι το λεγόμενο....
άγιο σύμφωνο συμβίωσης……
Η αγία συγκατοίκηση……
Έψησε λίγο καφέ
και καθίσαμε σε εκείνα
τα χαριτωμένα χωριάτικα σκαμνάκια
και εκεί και με την παρέα
των τόσων Αγίων
την ρώτησα κάτι που με απασχολούσε ….
Ξέρεις…..όταν βρεις μια ψυχή
με αγάπη και φόβου Θεού
δεν νομίζω ότι μπορείς να αντισταθείς….
Παραδίνεσαι…..
σπάνε οι όποιες αντιστάσεις…..
Μα το καφεδάκι τελείωσε αμέσως
όπως κι ο χρόνος κυλούσε τόσο γρήγορα
(λες και το έκανε επείτηδες……)
Έφυγα από την παράγκα της
τόσο «πλούσιος»…..
Οι δρόμοι μας δεν ξανασυνατήθηκαν…..
Μα η γλυκιά της μορφή
γεμίζει παρηγοριά την ψυχή μου
κάθε φορά που την μνημονεύω……
Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου