Φιλανθρωπία καὶ πίστη
Κάποιες ἀδελφὲς τῆς μονῆς γόγγυζαν πρὸς τὴν ὁσία Μονίνα ὅτι ὅλα προσφέρονταν μὲ γενναιοδωρία γιὰ τὶς ἀνάγκες τῶν πτωχῶν, χωρὶς νὰ φυλάσσεται κάτι γιὰ τὶς ἴδιες. Καὶ ἐκείνη μὲ πεποίθηση πρὸς τὸν
Κύριο τοὺς εἶπε:
«Αὐτός, ἀδελφές μου, ὁ ὁποῖος διατηρεῖ ἀκλόνητη πίστη στὸν Χριστό, καὶ ἀρκεῖται στὴν τροφὴ καὶ στὰ σκεπάσματα, ὅλα θὰ τὰ ἔχει μὲ ἀφθονία.
Ὅποιος ὅμως ἐπιθυμεῖ νὰ εἶναι πλούσιος, θὰ ὑπόκειται σὲ δαιμονικοὺς πειρασμούς, καὶ θὰ εἶναι πάντοτε μπλεγμένος σὲ ἄγχη καὶ μέριμνες. Ἂν ὡστόσο αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο μὲ μέμφεσθε τὸ κάνετε καθημερινὰ στὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος ἐνεργεῖ στὰ μέλη Του,
μπορεῖ Ἐκεῖνος, ὅποτε θέλει, νὰ ἀποκαταστήσει τὴν ὑποτιθέμενη ζημία καὶ νὰ ἐλαφρύνει τὴ θλίψη τῆς
γυμνότητας καὶ πτωχείας τῶν ἀδελφῶν.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου