εὐχῆς, σὰν τὸ φτερούγισμα τῶν φτερῶν, ἡ ψυχὴ ἀνυψώνεται καὶ
οἱ ἐχθροὶ ποὺ κυκλώνουν τὸν ἄνθρωπο ἀπ' ὅλες τὶς πλευρὲς μένουν
κάτω, τρόπον τινὰ κάτω ἀπὸ τὰ πόδια του. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ὁ
ἀπότομος βράχος πάνω ἀπὸ τὴν ἐξαγριωμένη θάλασσα, στὸν ὁποῖο
χτυπιοῦνται τὰ κύματα, ἀλλὰ δὲν μποροῦν νὰ τὸν σαλεύσουν καὶ ἔτσι
ἐπιστρέφουν πίσω μὲ δυνατὲς κραυγές· ὅποιος γλύτωσε τὸ ναυάγιο
καὶ ἔφτασε σὲ αὐτὸν τὸν βράχο, εἶναι σὲ ἀσφάλεια.
Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ λεπίδα τοῦ μαχαιριοῦ, ἡ ὁποία κόβει τὰ
δεσμὰ τοῦ αἰχμαλώτου καὶ τὸν ἀπελευθερώνει ἀπὸ τὴν δουλεία τοῦ
κακοῦ ἀφέντη. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ σφραγίδα μὲ τὸ μυστικὸ ὄνομα
τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἀποτυπώνεται στὴν καρδία καὶ ϑὰ ἀφαιρεθεῖ
καὶ θὰ ἀναγνωστεῖ στὴν αἰωνιότητα. Τὸ κομποσχοίνι μοιάζει μὲ τὴν
σποδὸ καὶ τὴν στάχτη, στὶς ὁποῖες κάθεται ἡ ψυχὴ μετὰ τὴν πτώση
στὴν ἁμαρτία, στὰ ἐρείπια τοῦ οἴκου της, καὶ θρηνεῖ τὴν ἀπώλεια.
οἱ κόμποι εἶναι τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας, τὰ ὁποῖα στάζουν ἀπὸ
τὴν καρδία, σὰν τὴν πηγὴ στοὺς βράχους, καὶ καθαρίζουν τὴν ψυχή.
Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ ἐκπλήρωση τῶν ἐπιθυμιῶν τοῦ ἀνθρώπου·
διαμέσου τοῦ κομποσχοινιοῦ οἱ ἴδιες οἱ ἐπιθυμίες ἁγιάζονται καὶ
τότε ὁ ἄνθρωπος προσεύχεται νὰ ἐκπληρωθεῖ πάνω του τὸ θέλημα
τοῦ Θεοῦ, καὶ σὲ αὐτὸ βρίσκει παρηγοριά.
Οἱ κόμποι εἶναι τὰ ἀστέρια, τὰ ὁποῖα βλέποντας ὁ ὁδοιπόρος
βρίσκει τὸν δρόμο του τὴν νύχτα. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ὁ ἄνεμος
ποὺ φουσκώνει τὶς σπίθες τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὶς κάνει
φλόγα πυρός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου