Πριν από περισσότερα από 50 χρόνια, η υπηρέτρια του Θεού Μαρία (Σελιβάνοβα) πέθανε στον Κύριο,
η οποία ζούσε στο χωριό Tokarevo κοντά στην πόλη Shatsk στην περιοχή Ryazan. Αφού πέθανε ο σύζυγός της, η πρεσβυτέρα Άννα (Πετρίνα) /†1956/, που ήταν η φυσική μητέρα των αδελφών Πέτριν (Ανισία, Ματρώνα και Αγκαθιά), και για πολλούςο πνευματικός ηγέτης και μέντορας, είπε σε αυτή την ευγενική και ευσεβή χήρα:
«Μαρία, Μαρία, η ουρά μου απλώνεται ογδόντα μίλια, αλλά μου έχει γίνει ήδη βαριά, άσε με να σου κόψω τα μισά».
Όταν το είπε αυτό, η ηλικιωμένη γυναίκα εννοούσε ανθρώπους που της έρχονταν από όλη την περιοχή, συμπεριλαμβανομένων αγνώστων και ζητιάνων, που συνέρρεαν σε μεγάλους αριθμούς στο σπίτι των Πέτρινων. Από τότε αυτή η Μαρία άρχισε να δέχεται αγίους ανόητους και ευλογημένους. Πολλοί έζησαν και πέθαναν μαζί της, η Μαρία τάισε και παρηγόρησε πολλούς.
Πολύ ευγενική και ευλαβής, για την ελεήμονα καρδιά της τιμήθηκε από τον Κύριο με το χάρισμα του συλλογισμού. Κάποτε, η θεία Μάσα είπε σε ένα κορίτσι που επρόκειτο να δουλέψει στο νοσοκομείο για τρελούς Vyshenskaya: «Δούλεψε, μην είσαι περήφανος, αλλά αν σε πιέσουν, καμπουριάσου».
Είπε για όσους εργάζονται σε αυτό το νοσοκομείο: «Αυτοί που φροντίζουν καλά τους άρρωστους έχουν στέφανα στα κεφάλια τους και όσοι φροντίζουν άσχημα έχουν στέφανα στο λαιμό τους».
Με αυτό έζησε για λίγο η θεία Μάσα η μακαριστή Αγριππίνα, μια δίκαιη κοπέλα που δεν είχε δικό της σπίτι, τριγυρνούσε στα γύρω χωριά και περπατούσε πάντα, όσο θυμάται κανείς, με δύο δεκανίκια.
Η ευλογημένη πέθανε με τη θεία Μάσα, στο σπίτι της οποίας έμενε τα τελευταία χρόνια. Σχετικά με το σπίτι στο οποίο έζησε η ευλογημένη τις τελευταίες της μέρες, είπε: «Η Μαρία έχει ελεημοσύνη».
η οποία ζούσε στο χωριό Tokarevo κοντά στην πόλη Shatsk στην περιοχή Ryazan. Αφού πέθανε ο σύζυγός της, η πρεσβυτέρα Άννα (Πετρίνα) /†1956/, που ήταν η φυσική μητέρα των αδελφών Πέτριν (Ανισία, Ματρώνα και Αγκαθιά), και για πολλούςο πνευματικός ηγέτης και μέντορας, είπε σε αυτή την ευγενική και ευσεβή χήρα:
«Μαρία, Μαρία, η ουρά μου απλώνεται ογδόντα μίλια, αλλά μου έχει γίνει ήδη βαριά, άσε με να σου κόψω τα μισά».
Όταν το είπε αυτό, η ηλικιωμένη γυναίκα εννοούσε ανθρώπους που της έρχονταν από όλη την περιοχή, συμπεριλαμβανομένων αγνώστων και ζητιάνων, που συνέρρεαν σε μεγάλους αριθμούς στο σπίτι των Πέτρινων. Από τότε αυτή η Μαρία άρχισε να δέχεται αγίους ανόητους και ευλογημένους. Πολλοί έζησαν και πέθαναν μαζί της, η Μαρία τάισε και παρηγόρησε πολλούς.
Πολύ ευγενική και ευλαβής, για την ελεήμονα καρδιά της τιμήθηκε από τον Κύριο με το χάρισμα του συλλογισμού. Κάποτε, η θεία Μάσα είπε σε ένα κορίτσι που επρόκειτο να δουλέψει στο νοσοκομείο για τρελούς Vyshenskaya: «Δούλεψε, μην είσαι περήφανος, αλλά αν σε πιέσουν, καμπουριάσου».
Είπε για όσους εργάζονται σε αυτό το νοσοκομείο: «Αυτοί που φροντίζουν καλά τους άρρωστους έχουν στέφανα στα κεφάλια τους και όσοι φροντίζουν άσχημα έχουν στέφανα στο λαιμό τους».
Με αυτό έζησε για λίγο η θεία Μάσα η μακαριστή Αγριππίνα, μια δίκαιη κοπέλα που δεν είχε δικό της σπίτι, τριγυρνούσε στα γύρω χωριά και περπατούσε πάντα, όσο θυμάται κανείς, με δύο δεκανίκια.
Η ευλογημένη πέθανε με τη θεία Μάσα, στο σπίτι της οποίας έμενε τα τελευταία χρόνια. Σχετικά με το σπίτι στο οποίο έζησε η ευλογημένη τις τελευταίες της μέρες, είπε: «Η Μαρία έχει ελεημοσύνη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου