Ὃσα ἀναφέραμε ὡς τώρα, ἀγαπητοί μου, ἡ σύγχυση καί ἡ ἒλλειψη σαφοῦς γνώμης καί ἀντιλήψεως γιά τό 666 καί γιά τό χάραγμα, ἡ χαύνωση, ἡ ἀδιαφορία, ὁ ἐφησυχασμός, ἡ διστακτικότητα καί διβουλία, ἡ ἒλλειψη πνευματικῆς διακρίσεως τοῦ σωστοῦ ἀπό τό μή σωστό καί τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ σέ κάθε περίπτωση, ἰδιαίτερα ἡ ἀδυναμία νά αντιληφθοῦμε τί εἶναι καί τί δέν εἶναι ἂρνηση Χριστοῦ, ἐσωτερικῶς καί ἐξωτερικῶς, ἡ ἒλλειψη ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος καί ἡ παράλληλη διάβρωσή μας ἀπό τίς ίδέες τοῦ κόσμου καί ὂχι μόνο ἀπό τίς πολύ ἀκραῖες καί καθαρῶς ἐχθρικές ἒναντι τῆς πίστεως, ἀλλά ἀπό ἐκεῖνες πού εἶναι λικνιστικές καί ἀποκοιμιστικές βυθίζοντας σέ ἁπαλόν ὓπνο τούς ἀνθρώπους, ὃλα αὐτά ἀποτελοῦν ἀρνητικές καταστάσεις, πού δέν ἀφήνουν τούς χριστιανούς νά δραστηριοποιηθοῦν καί νά ἀντιδράσουν στά ἐπερχόμενα κακά. Καί ἒτσι παρουσιαζόμαστε ὡς χριστιανοί ψοφοδεεῖς, φοβιτσιάρηδες στό παραμικρό ειρωνικό χαμόγελο τῶν ἂλλων, ἓτοιμοι νά ἀρνηθοῦμε τό Χριστό, γιατί αὐτό ταιριάζει μέ το πνεῦμα τῆς ἐποχῆς, πρόθυμοι νά συμβιβαστοῦμε μέ τόν ἀντίδικο ἐχθρό. Παρουσιάζουμε δηλαδή μιά εἰκόνα καθ'ὃλα ἀπογοητευτική καί ἀποκαρδιωτική καί ὡς ἐπί μέρους πρόσωπα καί ὡς σύνολο μέσα στήν Ἐκκλησία. Εἶναι δέ ἀνάγκη νά ἰδοῦμε τί μποροῦμε καί πρέπει νά πράξουμε θετικά πιά κινούμενοι στό σημαντικό αὐτό θέμα, πού μᾶς ἀπασχολεῖ τώρα. Γι'αὐτό στή συνέχεια θά ἐξετάσουμε ποιά πρέπει νά εἶναι.
Ἱερομ. Εὐσεβίου, "ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΝΕΥΜ. ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ, Τόμος Γ΄".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου