Στις αρχές του 20ου αιώνα, ένας άνδρας, ένας στρατιωτικός γιατρός, είδε ένα όραμα. Ο Άγιος Ιωάσαφ του Μπέλγκοροντ, του οποίου τα ιερά λείψανα είχαν επιστραφεί πρόσφατα στην Εκκλησία, εμφανίστηκε σε αυτόν και είπε να προσευχηθεί στη Μητέρα του Θεού, ώστε μόνο Αυτή να μπορεί να προσευχηθεί στον Θεό και να τον σώσει από τις επερχόμενες καταστροφές - και υπήρχε ήδη ο πόλεμος του 1914, το κατώφλι του 1917 κ.ο.κ. Και, παραδόξως, όταν αυτόςάρχισε να διακηρύσσει αυτές τις αλήθειες, ήδη από εκείνη την εποχή - ως απόδειξη μιας απομάκρυνσης από την αληθινή πίστη, που είχε ήδη αρχίσει - τον έβαλαν σε ψυχιατρείο σαν να ήταν παράφρων, δηλαδή αυτό ήταν απλώς ανοησία.
Είπε:
«Πιστεύεις ότι μπορείς να κερδίσεις με τον αριθμό των ξιφολόγχης ή τις γομώσεις;» Όχι, μόνο με το έλεος του Θεού, με τη βοήθεια του Θεού, με τη χάρη του Θεού μπορεί να υπάρξει νίκη.
Και αυτό ακριβώς μας θυμίζει κάθε φορά η εορτή της Παρακλήσεως - ότι ζούμε και θα ζούμε μόνο με τη μεσιτεία της Μητέρας του Θεού, με τη χάρη του Θεού. Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να βασιστείτε σε αυτό. Ανά πάσα στιγμή, σε όλες τις περιστάσεις, ειδικά σε περιστάσεις με τη γήινη έννοια της λέξης που είναι απελπιστικές πρέπει πρώτα απ' όλα να θυμόμαστε τι ζούμε, κινούμαστε και ποιοι είμαστε (Πράξεις XVII:28). Δηλαδή με το Άγιο Πνεύμα, με τη χάρη του Θεού. Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να καταφύγετε σε αυτό. Είναι θέμα διατροφής;Η ευλογία του Θεού με πέντε ψωμιά ταΐζει πέντε χιλιάδες. Είτε πρόκειται για ζήτημα ανάκαμψης, για τι είδους επιδημίες - υπάρχουν πολλά στοιχεία θεραπείας. Και πάλι, ο Άγιος Νικόλαος - τα γενέθλιά του γιορτάζονται στις 11 Αυγούστου σύμφωνα με το νέο στυλ, αυτή η ημέρα ονομάζεται Νικόλαος του Zaraisky. Αυτή η γιορτή καθιερώθηκε στην πόλη Zaraysk - εδώ είναι η πατρίδα μου - αφού κατά τη διάρκεια της χολέρας έγινε θρησκευτική πομπή γύρω από την πόλη με την εικόνα του Αγίου Νικολάου και η επιδημία σταμάτησε. Γνωρίζετε τις εικόνες της Μητέρας του Θεού: Βλαντιμίρ, Ντον, Καζάν... Η Μητέρα του Θεού πολλές φορές έσωσε τη Ρωσία από την εχθρική εισβολή, ακόμη και ολόκληρες ορδές εχθρών που ήταν έτοιμες να μας κάνουν κομμάτια. Όλες αυτές οι μαρτυρίες μας δίνονται για να δυναμώσουμε την πίστη μας και να μην ξεκαρδιστούμε ποτέ.
Και η σημερινή αργία της Μεσολάβησης θα πρέπει να μας χρησιμεύσει ως η ενίσχυση που χρειαζόμαστε στη ζωή μας. Αυτό που είναι, όπως λένε, στον αέρα, αυτό που ακούγεται γύρω, για κάθε είδους φόβους, προσδοκίες για κάτι - πρέπει να τα απορρίψετε όλα αυτά και να βασιστείτε στο θέλημα του Θεού, στο έλεος του Θεού. Ας μην επιδοθούμε σε μάταιες ανησυχίες. Marfo, Marfo, μην ανησυχείς, υπάρχει μόνο ένα πράγμα που χρειάζεσαι. Αυτό το ξέρει και ο Κύριος, γνωρίζει τις γήινες ανάγκες μας και αν το χρειαστούμε θα στείλει και θα πολλαπλασιάσει ό,τι έχουμε. Όπως λέγεται, οι άγιοι με την πίστη... έσβησαν την πύρινη δύναμη, γλίτωσαν το ακονισμένο ξίφος, πήραν δύναμη από την αδυναμία, ήταν δυνατοί στη μάχη και έριξαν σε φυγή τα συντάγματα των ξένων. Και κάποιοι από αυτούς δίσταζαν, δελεάζονταν και σκοτώθηκαν από το ξίφος, για να πάρουν το καλύτερο (Βλ. Εβρ. XI: 33-40). Δηλαδή, εδώ ακριβώς υπάρχει παρηγοριά και απάντηση σε όλες τις ανησυχίες. Εάν θέλει ο Θεός, ο Κύριος θα ενισχύσει. Αν δεν έχουμε πλέον τη δύναμη εδώ, αν δεν είμαστε σε θέση να νικήσουμε τους πειρασμούς, ο Κύριος, με το έλεός Του, θα μας απομακρύνει από εδώ. Ας είναι, κατά κάποιο τρόπο γνωστό σε Αυτόν, θάνατος, αλλά θάνατος.
Μια φορά κι έναν καιρό, αυτά τα λόγια ήταν ακριβώς αυτό, ο τότε πρύτανης μας, ο πατέρας Σέργιος, είπε απλώς, Η Βασιλεία των Ουρανών σε αυτόν. Εκείνες τις μέρες - θα συμπληρωθούν σύντομα είκοσι χρόνια από τον θάνατό του, οπότε, βλέπετε, έχουν περάσει δεκαετίες - όλο και χειρότερα γινόταν με την πνευματική έννοια. Η εκκλησία γινόταν όλο και περισσότερο αντικείμενο εκμετάλλευσης και υπήρχαν κάθε είδους διωγμοί. Φαινόταν ότι τα πράγματα θα γίνονταν ακόμη χειρότερα. Άλλωστε, αυτό έχει ήδη συμβεί: οι εκκλησίες έκλεισαν, καταστράφηκαν, όλα καταστράφηκαν, σχεδόν όλοι οι κληρικοί μεταφυτεύτηκαν. Έπειτα έγινε ακόμη χειρότερο - άρχισε ένας πόλεμος, πλήρης καταστροφή, ηθική και πνευματική παρακμή. Και ξαφνικά άρχισε μια αναβίωση. Αλλά μετά - πάλι δίωξη. Υπήρχε μάλιστα και ένα ρητό: λένε, ο τελευταίος παπάς θα βγει στην τηλεόραση... Φαινόταν ότι ήταν όλο. Και θυμάμαι να ρώτησα:
«Λοιπόν, πατέρα, το τέλος μάλλον θα έρθει σύντομα;»
Λέει:
«Ποιος άλλος ξέρει... Μόνο ο Θεός ξέρει». Ίσως άλλα εκατό χρόνια. Ο Θεός έχει τόσα πολλά μέσα - όλα μπορούν να γυρίσουν έτσι (γύρισε την παλάμη του).
Και γύρισε.
Ποιος θα το φανταζόταν ότι οι εκκλησίες θα άνοιγαν παντού; Δεν είχαν ιδέα. Όχι, φυσικά σκέφτηκα: «Ναι, με τον Θεό όλα είναι δυνατά...» Αλλά, φυσικά, δεν μπορούσα να το φανταστώ ρεαλιστικά. Όταν ξαναμίλησαν για το τέλος: «Πάτερ, τι να κάνουμε εκείνες τις μέρες;» - είπε:
- Αν φύγει ο Κύριος, θα δώσει δύναμη. Και αν δεν φύγει, σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αντέξουμε αυτές τις στιγμές.
Ναι, αυτό είναι πραγματικά αλήθεια. Αν δεν μπορούμε να ζήσουμε με αγάπη και ειρήνη κάτω από αυτές τις συνθήκες, τότε δεν μπορούμε να είμαστε κανενός είδους μάρτυρες. Όλα αυτά είναι αυταπάτη. Το Ευαγγέλιο, που διαβάζεται στους μάρτυρες, ξεκινά με αυτά τα λόγια: Σας προστάζω, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον. Εάν δεν μπορούμε να ζήσουμε με αγάπη και ειρήνη σε αυτή τη ζωή, πιστεύετε ότι μπορούμε να είμαστε ερωτευμένοι και ειρηνικοί κατά τη διάρκεια της δίωξης; Όχι, δεν μπορούμε. Λέγεται: Αν προδώσουν ο ένας τον άλλον, θα υπάρξουν προδότες. Αν προδώσουμε ο ένας τον άλλον χωρίς φόβο, τότε τι να πούμε για εκείνες τις στιγμές που, όντως, θα υπάρχουν και φόβοι;
Κι αν όχι, αν νικήσουμε, τότε πάλι όλα αυτά δεν είναι από αυτοπεποίθηση -λένε, κάτι μπορώ να κάνω- αλλά με τη χάρη του Θεού, που θεραπεύει τους αδύναμους και αναπληρώνει τους φτωχούς.
Και λοιπόν, στη σημερινή εορτή της Παρακλήσεως, ας προσευχηθούμε να μας δώσει ο Κύριος δύναμη, με τη μεσιτεία της Μητέρας του Θεού.
Και εμείς, με την Πρόνοια του Θεού, είμαστε στον ναό Της. Ο Κύριος μας εγγυάται να βρεθούμε κάτω από το ειδικό Κάλυμμά Της. Αυτή, φυσικά, το επεκτείνει σε όλο τον κόσμο, αλλά κυρίως σε όσους βρίσκονται στον ναό Της. Ας μην αποθαρρύνουμε λοιπόν ούτε με τον εαυτό μας ούτε με τους αγαπημένους μας, γιατί η μεσιτεία της Θεοτόκου είναι παντοδύναμη.
Αμήν.
Από το κήρυγμα του Αρχιερέα Valerian Krechetov
Είπε:
«Πιστεύεις ότι μπορείς να κερδίσεις με τον αριθμό των ξιφολόγχης ή τις γομώσεις;» Όχι, μόνο με το έλεος του Θεού, με τη βοήθεια του Θεού, με τη χάρη του Θεού μπορεί να υπάρξει νίκη.
Και αυτό ακριβώς μας θυμίζει κάθε φορά η εορτή της Παρακλήσεως - ότι ζούμε και θα ζούμε μόνο με τη μεσιτεία της Μητέρας του Θεού, με τη χάρη του Θεού. Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να βασιστείτε σε αυτό. Ανά πάσα στιγμή, σε όλες τις περιστάσεις, ειδικά σε περιστάσεις με τη γήινη έννοια της λέξης που είναι απελπιστικές πρέπει πρώτα απ' όλα να θυμόμαστε τι ζούμε, κινούμαστε και ποιοι είμαστε (Πράξεις XVII:28). Δηλαδή με το Άγιο Πνεύμα, με τη χάρη του Θεού. Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να καταφύγετε σε αυτό. Είναι θέμα διατροφής;Η ευλογία του Θεού με πέντε ψωμιά ταΐζει πέντε χιλιάδες. Είτε πρόκειται για ζήτημα ανάκαμψης, για τι είδους επιδημίες - υπάρχουν πολλά στοιχεία θεραπείας. Και πάλι, ο Άγιος Νικόλαος - τα γενέθλιά του γιορτάζονται στις 11 Αυγούστου σύμφωνα με το νέο στυλ, αυτή η ημέρα ονομάζεται Νικόλαος του Zaraisky. Αυτή η γιορτή καθιερώθηκε στην πόλη Zaraysk - εδώ είναι η πατρίδα μου - αφού κατά τη διάρκεια της χολέρας έγινε θρησκευτική πομπή γύρω από την πόλη με την εικόνα του Αγίου Νικολάου και η επιδημία σταμάτησε. Γνωρίζετε τις εικόνες της Μητέρας του Θεού: Βλαντιμίρ, Ντον, Καζάν... Η Μητέρα του Θεού πολλές φορές έσωσε τη Ρωσία από την εχθρική εισβολή, ακόμη και ολόκληρες ορδές εχθρών που ήταν έτοιμες να μας κάνουν κομμάτια. Όλες αυτές οι μαρτυρίες μας δίνονται για να δυναμώσουμε την πίστη μας και να μην ξεκαρδιστούμε ποτέ.
Και η σημερινή αργία της Μεσολάβησης θα πρέπει να μας χρησιμεύσει ως η ενίσχυση που χρειαζόμαστε στη ζωή μας. Αυτό που είναι, όπως λένε, στον αέρα, αυτό που ακούγεται γύρω, για κάθε είδους φόβους, προσδοκίες για κάτι - πρέπει να τα απορρίψετε όλα αυτά και να βασιστείτε στο θέλημα του Θεού, στο έλεος του Θεού. Ας μην επιδοθούμε σε μάταιες ανησυχίες. Marfo, Marfo, μην ανησυχείς, υπάρχει μόνο ένα πράγμα που χρειάζεσαι. Αυτό το ξέρει και ο Κύριος, γνωρίζει τις γήινες ανάγκες μας και αν το χρειαστούμε θα στείλει και θα πολλαπλασιάσει ό,τι έχουμε. Όπως λέγεται, οι άγιοι με την πίστη... έσβησαν την πύρινη δύναμη, γλίτωσαν το ακονισμένο ξίφος, πήραν δύναμη από την αδυναμία, ήταν δυνατοί στη μάχη και έριξαν σε φυγή τα συντάγματα των ξένων. Και κάποιοι από αυτούς δίσταζαν, δελεάζονταν και σκοτώθηκαν από το ξίφος, για να πάρουν το καλύτερο (Βλ. Εβρ. XI: 33-40). Δηλαδή, εδώ ακριβώς υπάρχει παρηγοριά και απάντηση σε όλες τις ανησυχίες. Εάν θέλει ο Θεός, ο Κύριος θα ενισχύσει. Αν δεν έχουμε πλέον τη δύναμη εδώ, αν δεν είμαστε σε θέση να νικήσουμε τους πειρασμούς, ο Κύριος, με το έλεός Του, θα μας απομακρύνει από εδώ. Ας είναι, κατά κάποιο τρόπο γνωστό σε Αυτόν, θάνατος, αλλά θάνατος.
Μια φορά κι έναν καιρό, αυτά τα λόγια ήταν ακριβώς αυτό, ο τότε πρύτανης μας, ο πατέρας Σέργιος, είπε απλώς, Η Βασιλεία των Ουρανών σε αυτόν. Εκείνες τις μέρες - θα συμπληρωθούν σύντομα είκοσι χρόνια από τον θάνατό του, οπότε, βλέπετε, έχουν περάσει δεκαετίες - όλο και χειρότερα γινόταν με την πνευματική έννοια. Η εκκλησία γινόταν όλο και περισσότερο αντικείμενο εκμετάλλευσης και υπήρχαν κάθε είδους διωγμοί. Φαινόταν ότι τα πράγματα θα γίνονταν ακόμη χειρότερα. Άλλωστε, αυτό έχει ήδη συμβεί: οι εκκλησίες έκλεισαν, καταστράφηκαν, όλα καταστράφηκαν, σχεδόν όλοι οι κληρικοί μεταφυτεύτηκαν. Έπειτα έγινε ακόμη χειρότερο - άρχισε ένας πόλεμος, πλήρης καταστροφή, ηθική και πνευματική παρακμή. Και ξαφνικά άρχισε μια αναβίωση. Αλλά μετά - πάλι δίωξη. Υπήρχε μάλιστα και ένα ρητό: λένε, ο τελευταίος παπάς θα βγει στην τηλεόραση... Φαινόταν ότι ήταν όλο. Και θυμάμαι να ρώτησα:
«Λοιπόν, πατέρα, το τέλος μάλλον θα έρθει σύντομα;»
Λέει:
«Ποιος άλλος ξέρει... Μόνο ο Θεός ξέρει». Ίσως άλλα εκατό χρόνια. Ο Θεός έχει τόσα πολλά μέσα - όλα μπορούν να γυρίσουν έτσι (γύρισε την παλάμη του).
Και γύρισε.
Ποιος θα το φανταζόταν ότι οι εκκλησίες θα άνοιγαν παντού; Δεν είχαν ιδέα. Όχι, φυσικά σκέφτηκα: «Ναι, με τον Θεό όλα είναι δυνατά...» Αλλά, φυσικά, δεν μπορούσα να το φανταστώ ρεαλιστικά. Όταν ξαναμίλησαν για το τέλος: «Πάτερ, τι να κάνουμε εκείνες τις μέρες;» - είπε:
- Αν φύγει ο Κύριος, θα δώσει δύναμη. Και αν δεν φύγει, σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αντέξουμε αυτές τις στιγμές.
Ναι, αυτό είναι πραγματικά αλήθεια. Αν δεν μπορούμε να ζήσουμε με αγάπη και ειρήνη κάτω από αυτές τις συνθήκες, τότε δεν μπορούμε να είμαστε κανενός είδους μάρτυρες. Όλα αυτά είναι αυταπάτη. Το Ευαγγέλιο, που διαβάζεται στους μάρτυρες, ξεκινά με αυτά τα λόγια: Σας προστάζω, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον. Εάν δεν μπορούμε να ζήσουμε με αγάπη και ειρήνη σε αυτή τη ζωή, πιστεύετε ότι μπορούμε να είμαστε ερωτευμένοι και ειρηνικοί κατά τη διάρκεια της δίωξης; Όχι, δεν μπορούμε. Λέγεται: Αν προδώσουν ο ένας τον άλλον, θα υπάρξουν προδότες. Αν προδώσουμε ο ένας τον άλλον χωρίς φόβο, τότε τι να πούμε για εκείνες τις στιγμές που, όντως, θα υπάρχουν και φόβοι;
Κι αν όχι, αν νικήσουμε, τότε πάλι όλα αυτά δεν είναι από αυτοπεποίθηση -λένε, κάτι μπορώ να κάνω- αλλά με τη χάρη του Θεού, που θεραπεύει τους αδύναμους και αναπληρώνει τους φτωχούς.
Και λοιπόν, στη σημερινή εορτή της Παρακλήσεως, ας προσευχηθούμε να μας δώσει ο Κύριος δύναμη, με τη μεσιτεία της Μητέρας του Θεού.
Και εμείς, με την Πρόνοια του Θεού, είμαστε στον ναό Της. Ο Κύριος μας εγγυάται να βρεθούμε κάτω από το ειδικό Κάλυμμά Της. Αυτή, φυσικά, το επεκτείνει σε όλο τον κόσμο, αλλά κυρίως σε όσους βρίσκονται στον ναό Της. Ας μην αποθαρρύνουμε λοιπόν ούτε με τον εαυτό μας ούτε με τους αγαπημένους μας, γιατί η μεσιτεία της Θεοτόκου είναι παντοδύναμη.
Αμήν.
Από το κήρυγμα του Αρχιερέα Valerian Krechetov
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου