Ἔχει σημασία τί ἔνοιωσες σὰν παιδὶ νὰ
κυοφορῆται μέσα σου· τί σὲ ἐνθουσίασε ὡς
ἔφηβο. Ποιό δρόμο ἀκολούθησες στα χρόνια
τοῦ δυναμισμοῦ σου. Σε ποιά λογικὴ ἀναπαύθηκες.
Ποιά ἀποστολὴ παντρεύτηκες.
Ποιά πρόσωπα ἀγάπησες καὶ σὲ σφράγισαν.
Τί φαγητὸ δέχεται το στομάχι σου καὶ
τὸ χωνεύει. Ποιό τὸ ἀφήνεις μόλις τὸ μυρισθῆς ἢ τὸ κάνεις ἐμετό, ἂν τὸ καταπιῆς.
Ἀπὸ ποιά σχολὴ καὶ ἀπασχόλησι πετάγεσαι ἔξω καὶ τὴν ξεχνᾶς. Σὲ ποιά ἄλλη
σχολάζεις καὶ φοιτᾶς.
Τὸ θέμα εἶναι νὰ βρῆς τὴ μία θέσι ὅπου
ὅλα σὲ βοηθοῦν καὶ δὲν παραπονεῖσαι γιὰ
τίποτε.
Οἱ δοκιμασίες σὲ ξυπνοῦν στὸν ἀγῶνα,
καὶ ἡ πορεία πρὸς τὸν Ἕνα φανερώνει τὸ
πρόσωπό του. Ἡ κίνησι ἀναδίδει μουσικὴ
καὶ ἡ ἀνάπαυσι φανερώνει ὅτι ὅλα εἶναι
ἕνα. Ἀπεκδύεσαι τὸν ἄνθρωπο τῆς φθορᾶς.
Ντύνεσαι τὸν νέον, τὸν ἀνακαινούμενον
μὲ τὴ χάρι τοῦ Πνεύματος.
Ὅταν ὁ κόπος σου προσφέρει ἀνάπαυσι
στοὺς ἄλλους, τότε παίρνεις δύναμι νὰ συνεχίσης τὸ ἔργο σου, ποὺ εἶναι λειτουργικό· δηλαδή, ἔργο ὁλοκλήρου τοῦ λαοῦ.
Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Γοντικακης Αποτυπώματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου