Υπήρχε ένας επιστάτης. Έχτιζε σπίτια σε όλη του τη ζωή, αλλά γέρασε και αποφάσισε να αποσυρθεί.
«Τα παρατάω», είπε στον εργοδότη. - Αποσύρομαι. Θα κάνω φύλαξη στα εγγόνια μου με τη γριά.
Ο ιδιοκτήτης λυπήθηκε που αποχωρίστηκε αυτόν τον άντρα και τον ρώτησε:
«Άκου, ας το κάνουμε αυτό - χτίστε το τελευταίο σπίτι και θα σας βοηθήσουμε να συνταξιοδοτηθείτε». Με ένα καλό μπόνους!
Ο επιστάτης συμφώνησε. Σύμφωνα με το νέο έργο, χρειαζόταν να χτίσει ένα σπίτι για μια μικρή οικογένεια και έτσι ξεκίνησε: εγκρίσεις, αναζητήσεις υλικών, επιθεωρήσεις...
Ο επιστάτης βιαζόταν γιατί έβλεπε ήδη τον εαυτό του στη σύνταξη. Άφησε κάτι ημιτελές, απλοποίησε κάτι, αγόρασε φθηνά υλικά γιατί μπορούσαν να παραδοθούν πιο γρήγορα... Ένιωθε ότι δεν έκανε την καλύτερη δουλειά του, αλλά δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι αυτό ήταν το τέλος της καριέρας του. Όταν τελείωσε η κατασκευή, κάλεσε τον ιδιοκτήτη. Εξέτασε το σπίτι και είπε: «Ξέρεις, αυτό είναι το σπίτι σου!» Εδώ, πάρτε τα κλειδιά και προχωρήστε. Όλα τα έγγραφα έχουν ήδη συμπληρωθεί. Αυτό είναι ένα δώρο από την εταιρεία για την πολυετή δουλειά σας.
Αυτό που έζησε ο επιστάτης το ήξερε μόνο αυτός! Στεκόταν κατακόκκινος από τη ντροπή, και όλοι γύρω χτυπούσαν τα χέρια τους, τον συγχαίρουν για τη στέγασή του και νόμιζαν ότι κοκκίνιζε από τη ντροπή, αλλά κοκκίνιζε από ντροπή από τη δική του αμέλεια. Συνειδητοποίησε ότι όλα τα λάθη και οι ελλείψεις ήταν πλέον τα προβλήματά του και όλοι γύρω του νόμιζαν ότι τον ντράπηκε για το ακριβό δώρο. Και τώρα έπρεπε να μένει στο μοναδικό σπίτι που έχτισε άσχημα...
Ηθικό δίδαγμα: Είμαστε όλοι εργοδηγοί. Χτίζουμε τη ζωή μας με τον ίδιο τρόπο όπως ο εργοδηγός πριν συνταξιοδοτηθεί .Δεν καταβάλλουμε μεγάλη προσπάθεια, πιστεύοντας ότι τα αποτελέσματα του συγκεκριμένου κατασκευαστικού έργου δεν είναι τόσο σημαντικά. Αλλά τότε συνειδητοποιούμε ότι ζούμε σε ένα σπίτι που οι ίδιοι χτίσαμε. Γιατί όλα όσα κάνουμε σήμερα έχουν σημασία. Σήμερα χτίζουμε ένα σπίτι στο οποίο θα μετακομίσουμε αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου