Ένα νέο άρθρο για τη ζωή του πατέρα Nicolae Steinhardt, από θεολογική άποψη
«Στην πρώτη ανάγνωση με γοήτευσε τελείως, γιατί αυτό που ξύπνησε μέσα μου ήταν ένα μείγμα συμπάθειας, θαυμασμού, ακόμη και σεβασμού και ειλικρινούς κάποιας συνενοχής. Συνενοχή, με την έννοια ότι τον ένιωσα να εμπλέκεται στη δική μου ύπαρξη, λόγω του ότι μπορούσε να εκφράσει πράγματα που ένιωθα ότι είχα βιώσει κι εγώ, χωρίς ποτέ να μπορώ να εξηγήσω. Και η αίσθηση ελευθερίας που εμπνέει είναι μεθυστική: αφήνει την αίσθηση του να περπατάς σε τέλεια ισορροπία σε μια απότομη κορυφογραμμή μεταξύ αληθινής ανθρωπότητας και αληθινής πίστης. Με την πρώτη ματιά, φαίνεται ότι αυτό συνέβαινε πάντα με το διαισθητικό μάτι και τη ζωντανή νοημοσύνη. Ωστόσο, ως αναγνώστης εντυπωσιασμένος από τέτοιο εσωτερικό πλούτο, έπρεπε να καταλάβω ότι αυτό είναι ο καρπός μιας εσωτερικής δουλειάς που απαιτούσε πολύ χρόνο. Και μετά, πρέπει να πω ότι βρίσκω την ισορροπία του συναρπαστική: ακριβώς γιατί είναι η ανισόρροπη ισορροπία του χριστιανού, που ανατρέπει την οπτική και ξέρει να συλλαμβάνει την ουσία της ζωής με αυτή τη σοφία που για τους Εβραίους του Παύλου ήταν ανοησία και για τους Έλληνες τρέλα. ..".
Cristian Florin Sabău
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου