Σὲ κάθε Μονὴ ὑπάρχει μια διοικητικὴ
ἀρχὴ ποὺ ρυθμίζει τη λειτουργία της. Ἡ
σύναξι τῶν προϊσταμένων ὁρίζει τὰ διακονήματα τῶν μοναχῶν.
Ὁ καθηγούμενος, ὡς πνευματικὸς πατέρας, θὰ ὑποδείξη ποιός θὰ γίνη διάκος
καὶ ἱερεύς.
Ὁ ἐπίσκοπος θὰ ἱερουργήση τὸ μυστήριο τῆς χειροτονίας.
Ὁ καθένας ἔχει τὴ δική του ἀποστολὴ
καὶ διακονία μέσα στὰ πλαίσια τῆς ἐκκλησιαστικῆς τάξεως. Καὶ τὴν ἀπόλυτη ἐξουσία ἔχει ὁ ἐπὶ πάντων Θεός.
Δὲν μπορεῖ νὰ κάνη ὁ διάκος τὸν παπά,
οὔτε ὁ ἱερεὺς νὰ κάνη χειροτονίες· οὔτε ὁ
ἐπίσκοπος αὐτὰ ποὺ γίνονται ἀπὸ μόνο τὸν
Κύριο τῆς δόξης. Ὁ δοῦλος μὲν διακονεῖ,
ὁ δεσπότης δὲ αὐθεντεῖ.
Ἐὰν ἔλθη στὴ Μονὴ κάποιος ὑψηλὰ ἱστάμενος τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἢ κοσμικῆς ἱεραρχίας, θὰ ζητήση νὰ δῆ τὸν ἡγούμενο, ὄχι κάποιο ἀρχάριο μοναχό.
-Ἀλλὰ ὁ ἀοράτως ὑπάρχων μεθ' ἡμῶν
Κύριος δὲν γνωρίζομε σε τίνος τὴν καρδιὰ
ἀναπαύεται καὶ ποιόν ἐκλέγει γιὰ τὴ χορεία τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ· μπορεῖ τὸν ἡγούμενο, ἕνα ἁπλὸ μοναχὸ ἢ κάποιο ἐργάτη τῆς Μονῆς.
Αὐτὴ ἡ θεϊκὴ ἐξουσία ανατρέπει καὶ τιμᾶ τὶς κοσμικὲς ἱεραρχίες. Χαροποιεῖ ὅλους
καὶ δίδει νόημα στὰ διακονήματα καὶ τὴ
ζωή μας.
Ὁ ἐπίσημος θὰ δῆ τὸν ἡγούμενο, καὶ ὁ ἡγούμενος θὰ ὑποδείξη ποιός θὰ χειροτονηθῆ ἱερεύς. Ἀλλὰ ποιός θὰ ἀκούση: σήμερον μετ᾽ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ εἶναι δικαίωμα τοῦ ἑνὸς καὶ μόνου Κυρίου καὶ Θεοῦ ἡμῶν.
Ἡ μεγάλη εὐλογία τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν κλείνεται μέσα σὲ ἐγκόσμια συστήματα ποὺ τὰ κατευθύνουν ἄνθρωποι.
Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἁπλὸς ὀργανισμὸς ἀλλὰ Σῶμα Χριστοῦ, ὅπου ὁ ἄνθρωπος ἀπολαμβάνει τὴν κατάργησι τοῦ θανάτου,
Μέσα στὶς συγχύσεις τῆς ζωῆς καὶ στοὺς θορύβους τῆς πλάνης δεσπόζει ὁ Κύριος τῆς
δόξης. Αὐτὸς κατευθύνει τὰ πάντα καὶ χαρίζει εἰρήνη.
Ἐὰν εἶναι ἀπαραίτητη και σεβαστὴ ἡ
ἀνθρώπινη ἱεραρχία· μπροστὰ στὸν δίκαιο
Κριτή, ὅλοι, ἀπὸ τὸν ἁπλὸ πιστὸ μέχρι τὸν
ἐπίσκοπο, εἴμαστε ἀδύνατες ψυχὲς ποὺ ζητᾶμε τὸ θεῖον ἔλεος.
***
Στη Μονή μας ἔζησε ἐπὶ πολλὲς δεκαετίες
ὡς ἐξαρτηματικὸς ἀδελφὸς ὁ π. Ἀγαθάγγελος τοῦ Κελλιοῦ τοῦ Ἁγίου Γοβδελαᾶ. Ἦταν ἁπλὸς μοναχὸς καὶ κατὰ κόσμον τελείως ἀγράμματος.
Στὸ τέλος τῆς ζωῆς του δοκιμάστηκε μέσα στοὺς πόνους τοῦ καρκίνου... καὶ ἔλαμψε θεϊκὰ μὲ τὴν ὑπομονή του.
Φεύγοντας, μᾶς ἄφησε ἀδαπάνητη παρακαταθήκη παρηγοριᾶς. Γιατὶ αὐτός, ὁ
ἀσήμαντος καὶ ἀνύπαρκτος γιὰ τὸν κόσμο
μοναχός, δὲν σκέφθηκε ποτὲ ὅτι μποροῦσε
νὰ πετύχη κάτι σημαντικό. Ὅμως, ἔλαμψε
μὲ φῶς ἄδυτο καὶ μένει γιὰ ὅλους εὐλογία
ἀδαπάνητη.
Εἶναι χαρὰ μεγάλη, ἀποδεικτικὴ τῆς μεθ᾿ ἡμῶν
παρουσίας τοῦ Ἀναστάντος, ὅτι συμβαίνουν
αὐτὲς οἱ ἀτέλειωτες ἐκπλήξεις.
-Ἕνας ληστής μετανοεῖ καὶ μπαίνει πρῶτος στον Παράδεισο.
Ἕνας ἐπικίνδυνος διώκτης δαμάζεται
καὶ γίνεται ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν.
Ὁ περιφρονημένος καὶ ἀσήμαντος π.
Αγαθάγγελος λάμπει ὡς σμάραγδος θεϊκὸς
καὶ γίνεται ὁ ἀγαθὸς ἄγγελος τῆς ἐποχῆς
του.
Χωρὶς νὰ τὸ περιμένη κανείς, ἐκλέγεται
ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὑψώνεται εἰς τὰ ἅγια τῶν
ἁγίων ἕνας περιφρονημένος ἄνθρωπος.
Ὅλοι μένομε άφωνοι και βαθιά παρηγορημένοι μὲ τὴν παρουσία τοῦ δικαίου Κριτοῦ ποὺ ὃν θέλει ἐλεεῖ καὶ ὃν θέλει σκληρύνει καὶ ὅλους μᾶς ἀναπαύει.
Ὑψώθηκε στὸν χῶρο τῶν ἁγίων ἕνας ἁπλὸς μοναχός, γιατὶ ἔτσι ἀπεφάσισε ὁ Κύριος. Καὶ μπῆκε στὴν καρδιὰ ὅλων ἡ βεβαιότης ὅτι ὑπάρχει ὁ Θεάνθρωπος ποὺ ἐνεργεῖ
ὅπως αὐτὸς μόνος ξέρει καὶ ἀναπαύει ὅλους.
Ὅταν κάποιος στηρίζεται στὴν ἀντοχή του, δουλεύει σὲ ἔργο με λίγη αξία καὶ προοπτική.
Αντίθετα, ἂν στηρίζεται στὴ δύναμι ποὺ
ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται, καὶ στὴ ζωὴ ποὺ
ἀνατέλλει ἀπὸ τὸν θάνατο, μπαίνει σε δρόμο με ἀτελεύτητη συνέχεια καὶ ἀγαλλίασι.
Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τοῦ κλείση τὸν δρόμο. Καὶ ἡ παρουσία του εἶναι εὐλογία γιὰ
όλους.
Ἀπὸ τὸν θάνατο τῆς θυσίας ἀνατέλλει
ζωὴ ἀθανασίας.
Τὸ ζωντανὸ ποὺ εἶναι ἀγάπη γεννᾶ τὴ
ζωή. Τὸ νεκρὸ ποὺ εἶναι ψέμα προκαλεῖ
ἀποσύνθεσι.
Οἱ ἅγιοι σὲ τρέφουν δωρεὰν καὶ σὲ κρίνουν ἀμείλικτα μὲ τὴ φιλανθρωπία τῆς ὑγείας των.
Οἱ ἄρρωστοι ποὺ σοῦ προκαλοῦν ἀναγούλα μὲ τὰ σαλιαρίσματα τῆς ψευτιᾶς σὲ βοηθοῦν νὰ διακρίνης τὴ δική σου εὐτέλεια
καὶ τὴ συμμετοχὴ στὴν ἀρρώστια ποὺ ἐντοπίζεις καὶ ἀπορρίπτεις.
Πατήρ Βασίλειος Γοντικακης.
Βιβλιογραφία Αποτυπώματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου