Ο Ερημίτης.
Για 20 χρόνια από τότε που είχε πάει στην έρημο, δεν είχε δει φάντασμα, δεν είχε ενοχληθεί από δαίμονες. Προσευχόταν σιγά όλη τη νύχτα, μέχρι που είδε την ησυχία της αυγής. Μετά αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του Θεού.
Ένα βράδυ ένιωσε τρομερή κούραση και ξάπλωσε στον καναπέ. Αποκοιμήθηκε και είδε σε όραμα έναν μεγάλο δαίμονα, ύψους δέκα πήχεις, να στέκεται στην πόρτα του. Υποκλίθηκε στη βιασύνη.
Ο δαίμονας τον κοίταξε σκληρά και είπε: μάταια προσεύχεσαι. Κοίτα, μπορώ να σε κάνω θαυματουργό. Ανοίγω ακόμα το μέλλον για να το δείτε. Βγείτε στον κόσμο και εκπληρώστε την κλήση σας.
Ο πατέρας χαμήλωσε τα μάτια και είπε: η κλήση μου είναι προσευχή.
Ο δαίμονας είπε: Μου αρέσει και η προσευχή. Κοίτα, κάθε ανάσα στον κόσμο είναι που προσεύχεσαι κάθε στιγμή. Και έχω τη δύναμη να σου δώσω ό,τι θέλεις. Μπορώ να σε γεμίσω με χρήματα και δόξα.
Ο πατέρας είπε: Προσεύχομαι στον μεγάλο Θεό, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα.
Ναι, αλλά δεν σε ακούει. Κάθεσαι εδώ σαν ανόητος 20 χρόνια και δεν έχεις καταφέρει τίποτα. Δεν είσαι ούτε ηγούμενος ούτε παπάς, δεν έχεις λεφτά, ούτε σεβασμό από τον κόσμο. Μόνο δύο τσακάλια και τρεις γέροι από το μοναστήρι σε ξέρουν. Είναι αυτή η ζωή;
Ο ερημίτης είπε: Απέκτησα τη δύναμη να σε νικήσω με το σημείο του Σταυρού. Είμαι ο δούλος του Θεού. Με γνωρίζουν οι άγιοι στους οποίους προσεύχομαι πάντα να με βοηθήσουν. Και έχω τον μεγαλύτερο θησαυρό στον κόσμο: το Άγιο Σώμα του Σωτήρος Χριστού στην καρδιά μου. Και έχω εξουσία πάνω σας και σας προστάζω να χαθείς με τη χάρη της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Στο άκουσμα αυτών των λέξεων ο δαίμονας χάθηκε αόρατος.
Και ο Πατέρας ευχαρίστησε τον Θεό και τη Μητέρα του Θεού για την υπέροχη ζωή που έζησε μακριά από τον κόσμο που πάντα προσεύχεται στα ακάθαρτα πνεύματα.
Πατήρ Ιωάννης Ιστρατι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου