Επισκέπτης από τη μετά θάνατον ζωή
Ο Μπότσκιν μου είπε: «Υπάρχει αιώνια ζωή και υπάρχει αιώνιο μαρτύριο…»
Δύο φίλοι ζούσαν στο Sergiev Posad: ο Νικολάι Ιβάνοβιτς Σαμπούνιν, ο οποίος ήταν υπεύθυνος του φαρμακείου της Λαύρας, και κάποιος Σεργκέι Σεργκέεβιτς Μπότσκιν. Ο Shabunin ήταν μεγαλύτερος από τον S. S. Bochkin και μερικές φορές επέτρεπε στον εαυτό του να επιδίδεται σε φαντασιώσεις σχετικά με θέματα πίστης, ενώ ο S. S. Bochkin ήταν αυστηρά Ορθόδοξος στις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.
Μερικές φορές οι συνομιλίες τους έθιγαν το θέμα του αιώνιου βασάνου. Παράλληλα, κάθε φορά που ο Ν.Ι. Ο Shabunin φαντασιώθηκε, όπως πολλοί άλλοι, λέγοντας ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως το αιώνιο μαρτύριο. «Δεν μπορεί», υποστήριξε, «ότι ο Θεός θα καταδίκαζε τη δημιουργία Του σε αιώνιο μαρτύριο». Αλλά ο Bochkin, βασισμένος στα λόγια του Κυρίου στο Ιερό Ευαγγέλιο: αυτά θα πάνε σε αιώνιο μαρτύριο ( Ματθαίος 25:46 ), θεώρησε την ύπαρξη του αιώνιου βασάνου αληθινή. Ο Shabunin συνήθως επέμενε και η διαμάχη των φίλων τελείωσε με το να εγκαταλείψουν το θέμα μέχρι το θάνατο ενός από αυτούς.
Ο πρώτος που θα πεθάνει, συμφώνησαν, πρέπει, αν ήταν θέλημα Θεού, να εμφανιστεί από τη μετά θάνατον ζωή στον επιζώντα και να πει αν υπάρχει αιώνιο μαρτύριο. Ο Shabunin είπε αστειευόμενος: «Λοιπόν, Seryozha, θα πρέπει να έρθω σε σένα από τη μετά θάνατον ζωή με μια απάντηση για το αιώνιο μαρτύριο. Είμαι μεγαλύτερος και σίγουρα θα πεθάνω πριν από σένα». Ο Μπότσκιν απάντησε: «Ο Θεός ξέρει ποιος από εμάς θα πεθάνει πρώτος, μπορεί να συμβεί εγώ, νέος, να πεθάνω πριν από εσάς». Και έτσι έγινε. Πέρασε ένας χρόνος από τη συνομιλία τους. Ο Μπότσκιν αρρώστησε. Υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, η οποία ήταν ανεπιτυχής και πέθανε. Μετά το θάνατό του, την παραμονή της τεσσαρακοστής ημέρας, ο N. I. Shabunin, πηγαίνοντας για ύπνο, διάβασε το βιβλίο του καθηγητή F. A. Golubinsky «Σχετικά με τη σοφία και την καλοσύνη του Θεού στις μοίρες του κόσμου και στη ζωή του ανθρώπου».
Νιώθοντας κουρασμένος, έβαλε το βιβλίο κάτω από το μαξιλάρι του και αποκοιμήθηκε. Μόλις αποκοιμήθηκε, είδε καθαρά μπροστά του τον Σεργκέι Σεργκέγιεβιτς. Το πρόσωπό του ήταν νεανικό, ασυνήθιστα όμορφο και γεμάτο χαρά. Τα ρούχα του ήταν κομψά, που τράβηξαν ιδιαίτερα την προσοχή του N. I. Shabunin, και στη γραβάτα του μια μεγάλη καρφίτσα έλαμπε, που λαμπύριζε με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Ο Μπότσκιν, πλησιάζοντας τον Σαμπούνιν, είπε: «Υπάρχει μια φωτεινή, αιώνια ζωή και υπάρχει επίσης αιώνιο μαρτύριο, προετοιμασμένο από τη θέληση των αμαρτωλών». Ο Μπότσκιν είπε μερικά ακόμη λόγια στον φίλο του και πρόσθεσε: «Δεν θα θυμάσαι όλα όσα είπα, αλλά έχεις ένα βιβλίο κάτω από το μαξιλάρι σου. Διαβάστε το έκτο και το έβδομο κεφάλαιο σε αυτό με ιδιαίτερη προσοχή, και το μυαλό σας θα φωτιστεί από την ευλογημένη αλήθεια για την Αιώνια Ζωή. Σε αυτή τη Ζωή υπάρχει και άφατη ουράνια ευδαιμονία και αιώνιο μαρτύριο».
Όταν ο Shabunin ξύπνησε, άναψε αμέσως μια φωτιά και με μεγάλη χαρά διάβασε τα υποδεικνυόμενα μέρη στο βιβλίο του Golubinsky. Αφού το διάβασα, το μυαλό μου φάνηκε να έγινε πιο καθαρό και η καρδιά μου γέμισε χαρά και γαλήνη. Ευχαρίστησε ειλικρινά τον Θεό για το μεγάλο του έλεος προς αυτόν και τον S.S. Bochkin για τη φιλική αγάπη, η οποία είναι αιώνια και δεν πεθαίνει ποτέ.
Πηγή: Τριάδα ανθών από το πνευματικό λιβάδι: Μερικά στοιχεία από τη ζωή των πιστών σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Αρχιμανδρίτη Κρονίδ (Λιουμπίμοφ), πρώην κυβερνήτη της Λαύρας της Τριάδας του Αγίου Σεργίου. – Μ.: Εκδοτικός Οίκος Σρέτεν. μοναστήρι, 1996. – 174,[2] σελ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου