Ὥσπου μετὰ βρεθήκαμε ἥμεροι νὰ πίνουμε τὸ ἑωθινὸ φασκόμηλο στὸ πλησιέστερο παραδοσιακὸ καφενεδάκι των Καρεῶν μαζὶ μὲ τὸν ἀπλόψυχο καὶ ἀγαθὸ πάτερ-Χαραλάμπη, ποὺ ἐν μέσῳ χειμῶνος φοροῦσε παντόφλες δίχως κάλτσες καὶ φαιδρὸς, εἶχε ὅλος ὄρεξη γιὰ καλὴ κουβέντα .
Μαζὶ μᾶς εἶχε σταλιάσει καὶ ἕνα μικρὸ παιδὶ ἀπὸ τὴν Ἀθωνιάδα μὲ τὸ ρασάκι τοῦ, ὀρφανὸ ἀπὸ πατέρα ποὺ τὸ κέρασαμε μία ζεστὴ τυρόπιτα ...
-Ποὺ λέτε παιδιά ,συνέχισε ὁ παπα-Χαραλάμπης ,μᾶς ἔλεγε ὁ ἅγιος Παϊσιος, πώς
«Τὰ παιδιὰ τὰ ὀρφανὰ ποὺ δὲν τὰ χαιδεύει ὁ πατέρας , τὰ χαϊδεύει ὁ Θεός.»...
Ἀπόσπασμα ἀπο τὸ βιβλίο : 📙 "ΣΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ ΜΕ ΘΕΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ" (π.Διονύσιος Ταμπάκης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου