Μην μοιχεύσεις
Η έβδομη εντολή λέει: «Ου μοιχεύσεις» (Έξοδος 20:14).
...Αν στην Παλαιά Διαθήκη ο Κύριος διέταξε αυστηρή τιμωρία για τη μοιχεία, τότε στην Καινή Διαθήκη απαιτεί από εμάς όχι μόνο σωματική καθαρότητα, αλλά και καθαρότητα σκέψεων και επιθυμιών. Η αμαρτία της πορνείας είναι πολύπλευρη και ποικίλη. Η λαγνεία στην καρδιά, με την οποία δεν πολεμά κανείς, είναι ήδη πορνεία. Η πορνεία είναι σαν ένα λασπωμένο ρυάκι που εκπέμπουν τα ανθρώπινα μάτια: σαν το βλέμμα ενός ατόμου να έχει λερώσει κάποιον άλλο με κολλώδη, βρωμερή λάσπη. Η πορνεία μπορεί να αποκαλυφθεί στον ήχο της φωνής: μερικές φορές ένα άτομο μιλάει φαινομενικά για κάτι αγνό ή ακόμα και άγιο, αλλά στη φωνή και την αναπνοή του μπορεί κανείς να ακούσει κρυμμένη ηδονή. Μερικές φορές μια κίνηση του κεφαλιού ή ένα χαμόγελο ενός ατόμου χρησιμεύουν ως ένα σιωπηλό σημάδι ότι είναι εσωτερικά έτοιμο για πορνεία.
Οι Άγιοι Πατέρες θεωρούσαν τόσο το γέλιο όσο και τα αστεία εκδηλώσεις του πάθους της πορνείας. Το γέλιο καταστρέφει, σαν να κατατρώει την ανθρώπινη σεμνότητα, τα αστεία καταλήγουν στην αυθάδεια, και η αυθάδεια, σύμφωνα με τα λόγια του Οσίου Αββά Αγάθωνα, «είναι σαν δυνατός, πύρινος άνεμος, από τον οποίο, όταν φυσάει, όλοι φεύγουν και ο οποίος καταστρέφει κάθε καρπό στα δέντρα», δηλαδή κάθε τι καλό στην ψυχή.
Από όλες τις αισθήσεις, η πιο επικίνδυνη είναι η αφή. Αν μια μόνο ματιά μεταδώσει ένα μήνυμα που μετατρέπεται σε κάποιο είδος αόρατης αλυσίδας που δένει τους ανθρώπους μεταξύ τους, τότε η αφή είναι η αρχή μιας σαρκικής πτώσης. Η παθιασμένη αφή ξυπνά την επιθυμία στην ψυχή - αυτή, σύμφωνα με τα λόγια των αγίων πατέρων, «οικιακό δαίμονα» που είναι αχώριστος από εμάς. Φαίνεται να ξυπνάει και να σέρνεται έξω από τα σκοτεινά μπουντρούμια της ψυχής. Μια ορισμένη ενέργεια πορνείας μεταδίδεται μέσω της αφής, θυμίζοντας κάπως την ενέργεια του ηλεκτρισμού όταν ένα καλώδιο συνδέεται με ένα άλλο. Κάποιοι θα πουν: «Δεν ένιωσα κανέναν πνευματικό αγώνα, δεν παρατήρησα λάγνες σκέψεις στον εαυτό μου και μου φαίνεται ότι αυτό είναι υπερβολή. Ίσως αυτή η περιττή προειδοποίηση να προκαλείται από κάποιο είδος νευρωτικού φόβου». Αλλά το γεγονός είναι ότι η ψυχή μας, η ζωή της είναι ένα μυστήριο για εμάς τους ίδιους. Η συνείδησή μας είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου είναι κρυμμένο κάτω από το νερό και απρόσιτο στο μάτι. Οι Άγιοι Πατέρες μιλούν για τις κατοικίες της ψυχής, που βρίσκονται σαν δάπεδα σε έναν πύργο, το ένα κάτω από το άλλο. Οι σύγχρονοι ψυχολόγοι αποκαλούν την ανεξέλεγκτη περιοχή της ψυχής υποσυνείδητο. Εκεί, στα βάθη του υποσυνείδητου, τα πάθη ζωντανεύουν. Αλλά ένα άτομο μπορεί να μην το προσέξει αυτό, όπως ακριβώς κάποιος που ζει στον τελευταίο όροφο δεν θα προσέξει μια φωτιά που ξεκίνησε στο υπόγειο και σταδιακά κατακλύζει το σπίτι.
Στην αρχή, στην αρχή του πάθους, ένα άτομο μπορεί να το αντιληφθεί ως αγνή αγάπη, αθώα απόλαυση. Τα συναισθήματα τον ξεγελούν και η δυνατότητα αυτοελέγχου παραλύεται πρακτικά. Συνήθως ένα άτομο παρατηρεί τον κίνδυνο της κατάστασής του μόνο όταν έχει ήδη γίνει αιχμάλωτος του πάθους. Συχνά, βιώνοντας μια απροσδόκητη πτώση, δεν καταλαβαίνει καν τι συνέβη, γιατί άλλαξε ξαφνικά, γιατί υπέκυψε σε έναν τέτοιο πειρασμό, τον οποίο προηγουμένως μισούσε και περιφρονούσε. Και όλα αυτά συνέβησαν μόνο επειδή, χωρίς να το προσέξει, συνέλεξε μια εύφλεκτη ουσία, η οποία αμέσως φούντωσε από μια σπίθα. Μιλάμε εδώ για μια πτώση ως ακραία περίπτωση, αλλά η ίδια η αφή και τα σωματικά χάδια ήδη σκιάζουν το μυαλό ενός ατόμου και σηκώνουν κάποιο είδος θολότητας από τα βάθη της ψυχής του, σαν λάσπη από τον πυθμένα μιας λίμνης.
Μπορεί κάποιος να μην νιώσει δράση, πάθος; Η απάθεια είναι μια κατάσταση τελειότητας, μια κατάσταση που μόνο λίγοι, ακόμη και μεταξύ των αγίων, έχουν επιτύχει. Η απάθεια είναι ένα θαύμα. Τις περισσότερες φορές, δεν βιώνουμε πάθος όταν ένας δαίμονας μας εξαπατά, όταν αυτός, σύμφωνα με τα λόγια του Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος, προσποιείται ότι είναι νεκρός, σαν αλεπού που θέλει να πιάσει ένα ανυποψίαστο πουλί. Γι' αυτό, η εντολή των πατέρων: μην εμπιστεύεσαι το σώμα σου όσο η αναπνοή είναι στο στόμα σου.
Καμία αμαρτία, εκτός από την υπερηφάνεια, δεν ταπεινώνει την καρδιά τόσο όσο η πορνεία. Η προσευχή είναι ένα περιστέρι αγνότητας, που δεν μπορεί να βρει θέση σε μια μολυσμένη καρδιά. Καμία αμαρτία δεν βυθίζει τον ασκητή σε τέτοια μελαγχολία, που φτάνει στην απελπισία, όσο η πορνεία. Ο πεσμένος ασκητής νιώθει τον εαυτό του γεμάτο με βρωμιά, η ψυχή του φαίνεται μαύρη, σαν να είναι ντυμένη σε αδιαπέραστο σκοτάδι. Έχει παρατηρηθεί ότι ένας πόρνος αναδίδει ένα είδος πνευματικής δυσοσμίας, που θυμίζει τη μυρωδιά του σάπιου κρέατος. Ο Απόστολος Ιούδας έγραψε ότι πρέπει να αποστρέφεται κανείς ακόμη και τα ρούχα που είναι μολυσμένα από τη σάρκα (Ιούδα 1:23).
Ορισμένες μορφές τέχνης αποτελούν την ενσάρκωση του ερωτισμού και του σεξ, που εκφράζονται στους ρυθμούς της μουσικής και των κινήσεων, για παράδειγμα, το μπαλέτο (δεν μιλάμε καν για σύγχρονη πρωτοποριακή τέχνη, παρόμοια με αυτό που ονομαζόταν παλιά «πορνεία»). Η ανάγνωση μυθιστορημάτων (δεν μιλάμε για πορνογραφία, αλλά για κλασική λογοτεχνία) κάνει ένα άτομο να βιώσει τα συναισθήματα και τα πάθη των χαρακτήρων σε αυτά τα έργα, και σχεδόν σε κάθε ένα από αυτά, η σαρκική αγάπη καταλαμβάνει την κύρια θέση. Αυτή είναι ακριβώς η ράβδος γύρω από την οποία περιστρέφεται το ελατήριο της πλοκής. Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι η επιβράδυνση της προσοχής σε μια αμαρτωλή σκέψη ή εικόνα ήδη ενώνει την ψυχή με αυτήν και μολύνει την καρδιά. Οι Άγιοι Πατέρες ονόμασαν τον διάβολο καλλιτέχνη που ζωγραφίζει σαγηνευτικές εικόνες στο μυαλό ενός ατόμου, και τώρα η τηλεόραση έχει αναλάβει αυτό το δαιμονικό έργο στην ψυχή ενός ατόμου, σαν ο διάβολος, κουρασμένος μετά από επτά χιλιάδες χρόνια, να μετέφερε το «πρόγραμμά» του στη μηχανή.
Η τηλεόραση μετέτρεψε τα σπίτια πρώτα σε θέατρα και στη συνέχεια σε οίκους ανοχής. Μπορεί να μας πουν ότι η τηλεόραση συχνά μεταδίδει ειδήσεις για επιστημονικά επιτεύγματα, δείχνει ιστορικά μνημεία, παρουσιάζει τη ζωή των ζώων και των φυτών, ότι οι άνθρωποι μπορούν να εμφανίζονται στην τηλεόραση καλώντας την κοινωνία να βελτιώσει την ηθική της, δηλαδή, στην οθόνη υπάρχει ένα μείγμα καλού και κακού, ας επιλέξει ο καθένας ό,τι θέλει. Αλλά η αμαρτία ζει στις ψυχές μας και η διεφθαρμένη θέλησή μας αναζητά την αμαρτία, όπως το όμοιο αναζητά το όμοιο. Ένα ψάρι, που καταπίνει ένα αγκίστρι, δεν μπορεί να την ξεφορτωθεί και ένα άτομο που έχει διαφθαρεί μπροστά στην τηλεόραση ανήκει ήδη σε αυτήν. Ο μόνος τρόπος για να απελευθερωθείτε από αυτή την αιχμαλωσία είναι να πετάξετε την τηλεόραση έξω από το σπίτι σας, όπως πετάτε ένα περιττό πράγμα σε μια χωματερή. Εδώ, οι εκεχειρίες και οι συμβιβασμοί είναι αδύνατοι. Η τηλεόραση είναι ένας εχθρός που έχει εισχωρήσει στο σπίτι, το οποίο πρέπει να διώξουμε. Ένα διαμέρισμα όπου βρίσκεται μια τηλεόραση είναι πνευματικά παρόμοιο με ένα δωμάτιο όπου έχει σπάσει ένας σωλήνας αποχέτευσης και υπάρχει μια αφόρητη δυσοσμία. Πόσες ανησυχίες και ανησυχίες έχουν οι γονείς για τις ασθένειες των παιδιών τους! Αλλά το γεγονός ότι τα παιδιά διαφθείρουν τις ψυχές τους μπροστά στην τηλεόραση ανησυχεί λίγους ανθρώπους. Επομένως, όσοι παρακολουθούν τηλεοπτικά προγράμματα παραβιάζουν την εντολή να μην μοιχεύουν κάθε μέρα. Συνηθίζουν τόσο πολύ αυτή την οπτική ακολασία που δεν μπορούν να φανταστούν πώς μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτήν.
Οι αρχαίοι απολογητές έγραψαν ότι τα αγαπημένα μέρη των δαιμόνων είναι οι παγανιστικοί ναοί, όπου γίνονται αιματηρές θυσίες σε είδωλα και διαπράττεται τελετουργική ακολασία: αυτοί, οι δαίμονες, τρέφονται με τους ατμούς του ανθρώπινου αίματος και τη μυρωδιά της πορνείας. Επομένως, σε σπίτια όπου αυτό που συνέβαινε κρυφά συμβαίνει στην μπλε οθόνη της τηλεόρασης, σκοτεινά πνεύματα εγκαθίστανται, σαν γύπες γύρω από άταφα πτώματα.
Κάποιος που βλέπει τηλεόραση και μετά πηγαίνει στην εκκλησία είναι σαν κάποιος που υπηρετεί δύο θεούς. Σύμφωνα με τον προφήτη Ηλία, όσοι λατρεύουν τον Ιεχωβά και τον Βάαλ κουτσαίνουν και στα δύο γόνατα (Α΄ Βασιλέων 18:21). Και ένας Χριστιανός που έχει κάνει την τηλεόραση «εικόνα» για τον εαυτό του λατρεύει και τον Χριστό και την Αφροδίτη.
Ο Όμηρος έγραψε για τη μάγισσα Κίρκη, η οποία μετέτρεπε τους ανθρώπους σε γουρούνια μέσω μαγεμένου φαγητού. Αλλά τώρα οι άνθρωποι που παρακολουθούν οικειοθελώς ερωτικά κείμενα στην τηλεόραση γίνονται χειρότεροι από άλογα ζώα στις προσωπικές τους σχέσεις.
Αν και οι πόρτες της εκκλησίας δεν είναι κλειστές για τους Χριστιανούς που συνεχώς μολύνονται με «τηλεοπτική πορνεία» (μπορούν να προσεύχονται, τους επιτρέπεται να συμμετέχουν στα Μυστήρια), στερούνται το πιο σημαντικό πράγμα - την κοινωνία με τον Θεό. Μόνο μετά από ειλικρινή μετάνοια και μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα μπορούν οι καρδιές τους να καθαριστούν σταδιακά.
Υπάρχει όμως μια ακόμη βαθύτερη ηθική άβυσσος, στην άκρη της οποίας βρίσκεται το κατώτατο σημείο της πορνείας: αυτή είναι η ασέλγεια· η Βίβλος μας μίλησε γι' αυτό - με τη γλώσσα της φωτιάς που κατέκαψε τα Σόδομα και τα Γόμορρα (Γέν. 19:24-25).
Τι πρέπει να κάνει κανείς για να καταπολεμήσει αυτό το πάθος; Πρώτα απ 'όλα, να μην εμπιστεύεται τον εαυτό του, να αποφεύγει κάθε αιτία και αιτία πειρασμού, να προστατεύει την καρδιά του από τις αμαρτωλές εντυπώσεις και να λέει την Προσευχή του Ιησού. Η Προσευχή του Ιησού και η μνήμη του θανάτου όχι μόνο προστατεύουν την ψυχή από τις αμαρτωλές επιθυμίες, αλλά και καθαρίζουν τη μνήμη, σαν από ίχνη και λεκέδες, από την ανάμνηση προηγούμενων αμαρτιών.
Γιατί το σεξ είναι καταστροφικό;
Στερεί τον άνθρωπο από την κοινωνία με τον Θεό - και κατά συνέπεια, από τη Βασιλεία του Θεού, η οποία, σύμφωνα με τον λόγο του Σωτήρα , βρίσκεται μέσα μας (Λουκάς 17:21). Οι εντολές του Θεού είναι ηθικά δόγματα. Η διαθήκη είναι μια ένωση που συνάπτεται μεταξύ του Θεού και της ανθρώπινης ψυχής. Ο Θεός υπόσχεται στον άνθρωπο την αγάπη Του και την αιώνια ζωή. Υπόσχεται εκείνη τη Θεία δύναμη που ονομάζεται χάρη. Υπόσχεται την ανάσταση της ψυχής και την πνευματική χαρά στη γη, την αρχή της κοινωνίας με τον Θεό, μέσω της οποίας η ψυχή του ανθρώπου γίνεται μέτοχος της Θείας ζωής και των Θείων τελειοτήτων. Μας υπόσχεται αυτό που κανένα μάτι δεν έχει δει, κανένα αυτί δεν έχει ακούσει και αυτό που δεν έχει εισέλθει στην καρδιά του ανθρώπου (Α' Κορινθίους 2:9), δηλαδή την πληρότητα της χαράς σε εκείνες τις εμπειρίες και καταστάσεις που ο άνθρωπος δεν έχει βιώσει ποτέ. Οι εντολές είναι όρος της ένωσης. Μεταφορικά μιλώντας, ο άνθρωπος πρέπει να δέσει τη ζωή του, τις σκέψεις του, τα λόγια και τις πράξεις του πάνω σε αυτά, σαν σε ράβδο.
Οι εντολές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους, σαν τους κρίκους μιας αλυσίδας: αν σπάσει ένας κρίκος, ολόκληρη η αλυσίδα θα διαλυθεί. Στην Παλαιά Διαθήκη, υπάρχει η εντολή να μην διαπράττουμε μοιχεία, στην Καινή, ο Κύριος απαιτεί αγνότητα όχι μόνο στις πράξεις, αλλά και στις σκέψεις: όποιος κοιτάζει με λαγνεία έχει ήδη διαπράξει μοιχεία (Ματθαίος 5:28). Στους Μακαρισμούς, ο Κύριος λέει: Μακάριοι οι καθαροί στην καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν τον Θεό (Ματθαίος 5:8). Αυτό σημαίνει ότι η απαραίτητη προϋπόθεση για την κοινωνία με τον Θεό είναι η καθαρότητα της καρδιάς. Όσοι είναι ακάθαρτοι στην καρδιά δεν θα μπορούν να δουν τον Θεό, να δουν όχι οπτικά, αλλά μέσω ενός ιδιαίτερου αισθήματος της καρδιάς, φωτισμένου από τη χάρη. Το να βλέπεις τον Θεό σημαίνει να έχεις Θείο φως στην ψυχή σου. Οι Άγιοι Πατέρες θεωρούσαν την καταπολέμηση της πορνείας ως μια από τις πιο δύσκολες και επικίνδυνες για έναν άνθρωπο. ονόμαζαν την πορνεία παράλυση του πνεύματος. Σύμφωνα με τα λόγια του Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος, η πορνεία είναι η σοβαρότερη αμαρτία μετά τον φόνο. Αυτός που έχει ενδοθεί σε άλλα πάθη έχει αμαρτήσει, ενώ αυτός που έχει πορνεύσει έχει πέσει, δηλαδή έχει καταρριφθεί από δαίμονα και κείτεται αβοήθητος στο έδαφος. Χρειάζονται πολλά χρόνια μετάνοιας για να λάβει πλήρως ένας πόρνος όχι μόνο τη συγχώρεση, αλλά και τη χάρη που χάθηκε λόγω της αμαρτίας.
Οι Άγιοι Πατέρες μας διδάσκουν να ελέγχουμε την όραση, την ακοή και τις άλλες αισθήσεις μας, ώστε να μην εισέρχεται στην ψυχή καμία βρωμιά, ιδιαίτερα η ακαθαρσία της πορνείας, μέσω αυτών, διαφορετικά οι πέντε αισθήσεις μας γίνονται, όπως γράφει ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, πέντε παράθυρα θανάτου. Ακόμα κι αν ένας πόρνος πηγαίνει στην εκκλησία, πριν από τη μετάνοια και τη διόρθωση της ζωής, η εσωτερική, μυστηριώδης ζωή της Εκκλησίας παραμένει κλειστή γι' αυτόν - όπως ακριβώς ένας τυφλός, που στέκεται στον ήλιο, δεν μπορεί να δει το φως. Μόνο με τη μετάνοια αρχίζει η επιστροφή του πόρνου στη ζωή, αλλά, όπως έχει ήδη ειπωθεί παραπάνω, χρειάζεται πολύς χρόνος για να καθαριστεί η καρδιά από το πύον και τη βρωμιά αυτής της άθλιας αμαρτίας.
Στην Αποκάλυψη, ο άγιος απόστολος και ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος μαρτυρεί ότι οι πόρνοι και οι μοιχοί, καθώς και οι δολοφόνοι και οι μάγοι, δεν θα εισέλθουν στην Ουράνια Ιερουσαλήμ (Αποκ. 21:8). Και ο άγιος απόστολος Παύλος γράφει: μην πλανάστε, οι πόρνοι δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού (Α' Κορ. 6:9). Ταυτόχρονα , βάζει στο ίδιο επίπεδο με τους πόρνους όσους ασχολούνται με τεχνητή διέγερση του σώματός τους, αυτό που η Βίβλος ονομάζει αμαρτία του Αυνάν (Γέν. 38:9-10). Μάλιστα, αυτή η αμαρτία υπονοείται σε σχεδόν όλα τα εγχειρίδια σχετικά με τη χρήση αντισυλληπτικών και τον λεγόμενο «οικογενειακό προγραμματισμό».
Όσο για τις αφύσικες αμαρτίες, ο Απόστολος Παύλος πιστεύει ότι είναι αηδιαστικό ακόμη και να μιλάμε γι' αυτές (Εφεσ. 5:12).
Πρέπει λοιπόν να πούμε ευθέως και ειλικρινά: το σεξ σε όλες τις εκδηλώσεις του στερεί από τον άνθρωπο την αιώνια ζωή και τον Θεό. Θα μας πουν: «Τώρα υπάρχει μια διαφορετική άποψη για το σεξ». Ναι, αυτός είναι ένας από τους λόγους για την εσωτερική απάρνηση του Χριστού από τους Χριστιανούς. Γι' αυτό οι χριστιανικές περιοχές έχουν γίνει «μεταχριστιανικές» σήμερα. Γι' αυτό η εσωτερική αυλή της Εκκλησίας, δηλαδή ο αριθμός εκείνων των οποίων οι καρδιές βρίσκονται πραγματικά στο φωτεινό πεδίο της χάριτος, μειώνεται καταστροφικά. Το σεξ καταστρέφει την ανθρώπινη προσωπικότητα, αποδυναμώνει τη θέληση ενός ατόμου, τον κάνει σκλάβο των παθών, σαν μια βάρκα στην ανοιχτή θάλασσα κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας, που έχει χάσει τον έλεγχο και βρίσκεται εντελώς στο έλεος των κυμάτων. Το σεξ καταστρέφει την ανθρώπινη ηθική. Για έναν Χριστιανό, η ηθική είναι, πρώτα απ' όλα, μια κατάσταση του νου. Και για έναν σύγχρονο άνθρωπο, είναι απλώς ορισμένοι κανόνες της κοινωνικής ζωής. Γι' αυτό ο σύγχρονος άνθρωπος είναι διττός, γι' αυτόν ηθική είναι να φαίνεται ηθικός.
Η συνέπεια του σεξ δεν είναι η τεκνοποίηση, αλλά η βρεφοκτονία. Επομένως, το σεξ είναι από τη φύση του αφύσικο και σκληρό. Το σεξ καταστρέφει τον σεβασμό των ανθρώπων ο ένας για τον άλλον και για τον εαυτό τους. Το σεξ και η ακολασία περιορίζουν τη ζωή ενός ατόμου στην ικανοποίηση σκοτεινών ενστίκτων που ζουν κάπου στο βάθος του υποσυνείδητου, επιπλέον, τεχνητά παραμορφωμένα, διεστραμμένα και παραμορφωμένα. Ένα άτομο συνηθίζει να κοιτάζει τον εαυτό του, τους άλλους και την ίδια τη ζωή χωρίς ντροπή και κυνικά. Αν ένα άτομο είναι απλώς ένα κομμάτι σάρκας ζώου, τότε πού είναι η θέση για την αφοσίωση και την αλήθεια, σε ποιον να είναι πιστό, σε ποιον να λέει την αλήθεια και ποιος την χρειάζεται; Επομένως, στην εποχή μας, τα ψέματα και η υποκρισία γίνονται μια παγκόσμια αρχή επικοινωνίας. Αλήθεια και ειλικρίνεια, αφοσίωση και σταθερότητα - αυτές είναι λέξεις που έξυπνα εικάζονται. Και αν ένα άτομο ζει σύμφωνα με ηθικές αρχές, τότε προκαλεί θαμπό ερεθισμό, στην καλύτερη περίπτωση γίνεται αντιληπτό ως εκκεντρικό, όπως ο Δον Κιχώτης, και στη χειρότερη - ως εχθρός της δημόσιας ειρήνης.
Το σεξ, του οποίου οι εμπνευστές και οι υπερασπιστές είναι σε μεγάλο βαθμό η λογοτεχνία και η τέχνη των τελευταίων δύο αιώνων, στην πραγματικότητα καθιστά την ανθρώπινη ζωή άνευ νοήματος, γκρίζα και βαρετή. Αν κάποιος ξεπεράσει τον τρόμο της κοινής γνώμης και της μαζικής «ύπνωσης», τότε, με το χέρι στην καρδιά, θα πρέπει να παραδεχτεί ότι στο καλλιεργημένο σεξ, το οποίο προβάλλεται σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια και έχει καταβροχθίσει την ανθρώπινη ζωή σαν βρωμιά, δεν υπάρχει τίποτα ευγενές και τίποτα χαρούμενο, αλλά αντίθετα - τόση ταπείνωση και χυδαιότητα! Εδώ, η συνείδηση απενεργοποιείται, όπως κατά τη χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ, και στη συνέχεια το άτομο βιώνει μια περίοδο εσωτερικής καταστροφής και αηδίας με τον εαυτό του. Και εδώ, όπως και με έναν αλκοολικό, εμφανίζεται ένας εθισμός στο δηλητήριο αυτής της αμαρτίας και εμφανίζεται μια σταδιακή υποβάθμιση της προσωπικότητας σε πνευματικό, ψυχικό, ακόμη και σωματικό επίπεδο.
Υπάρχει μια άλλη, μυστικιστική, πτυχή του σεξ και της ασέλγειας. Η πρώτη υπόσχεση του Θεού στους προγόνους μας ήταν τα λόγια: «Το σπέρμα της γυναίκας θα συντρίψει την κεφαλή του φιδιού» (Γέν. 3:15). Η τελετή της περιτομής στην Παλαιά Διαθήκη είχε συμβολική σημασία - την αφιέρωση των απογόνων στον Θεό. Στην Καινή Διαθήκη, ο γάμος ανυψώνεται στο επίπεδο ενός Μυστηρίου. Η ασέλγεια και το σεξ είναι η αφιέρωση του σπέρματος στον διάβολο, και αυτό δεν είναι μια απλή εικόνα ή συμβολισμός. Στις δαιμονικές τελετουργίες, υπάρχουν πραγματικά τελετές αφιέρωσης του σπέρματος στον διάβολο, τη δύναμη της ζωής - σε έναν δολοφόνο. Το σεξ και η ασέλγεια είναι χαρακτηριστικά της μαύρης μαγείας, και οι εορτασμοί στις σατανικές αιρέσεις καταλήγουν σε ασυδοσία. Οι δαίμονες συγκεντρώνονται στη μυρωδιά της πορνείας, σαν κοράκια που συρρέουν σε ένα πτώμα. Το ανθρώπινο σπέρμα γίνεται θήραμά τους, αλλά δεν υπάρχει σχεδόν καμία ανάγκη να γράψουμε γι' αυτό λεπτομερώς. Επομένως, το σεξ και η ακολασία είναι μια δύναμη που δαιμονοποιεί τον κόσμο, αυτός είναι ένας τρομερός κίνδυνος που έχει ξεχαστεί ή στον οποίο οι άνθρωποι σκόπιμα κλείνουν τα μάτια για να μην δουν την αληθινή, αηδιαστική του εικόνα.
Ο πρώτος κατακλυσμός μετέτρεψε τη γη σε ωκεανό. Ο τελευταίος θα την κάψει και ταυτόχρονα θα την ανανεώσει με φωτιά (Β΄ Πέτρου 3:10-13). Αλλά προς το παρόν, υπάρχει ένας κατακλυσμός από χώμα στον οποίο πνίγονται όχι τα σώματα αλλά οι ψυχές των ανθρώπων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου