Ομολογητής Γκεόργκι Κόσοφ .Ο κληρονόμος του πατέρα Αμβροσίου. 24

 

IX

Μέχρι την αυγή του χειμώνα, είχα καταφέρει να ξεχάσω τον εαυτό μου σε έναν ανήσυχο ύπνο, εξαντλημένος τόσο από το δύσκολο, ανήσυχο ταξίδι όσο και από τις εντυπώσεις που είχα βιώσει. Οι πόρτες του «ξένου» έτριζαν όλη τη νύχτα: το κύμα των ανθρώπων είτε υποχωρούσε από το Τσεκριάκ είτε ξαναμπήκε - περπατούσαν και καβαλούσαν, έφευγαν και έφευγαν σχεδόν χωρίς να σταματήσουν, τρίζοντας τους ιμάντες των έλκηθρων τους, χτυπώντας τα κουδούνια τους. Το «ξένο» ήταν υπερπλήρες και οι άνθρωποι συνέχιζαν να φτάνουν, παρά τον αυξανόμενο παγετό και την ελαφριά «γύρη» που θρόιζε στο χωράφι.

Ο μανδύας του Ηλία στον Ελισσαιέ! Η ευλογία του Πατέρα Αμβροσίου για τα κατορθώματα του Πατέρα Γέγκορ! Η δύναμη του Θεού, που επιτυγχάνεται στην αδυναμία!.. Δεν μπορείς να εξαπατήσεις ή να δωροδοκήσεις την πίστη του λαού. Σαν ελεύθερο πουλί, ξέρει από έμφυτο ένστικτο πού να χτίσει τη φωλιά του. Την χτίζει εκεί που η τροφή είναι πιο ελεύθερη, όπου η πρόσβαση είναι πιο δύσκολη για ένα αρπακτικό, όπου «όχι σε δυνατό άνεμο που σκίζει τα βουνά και συνθλίβει τους βράχους, όχι σε σεισμό, όχι σε φωτιά, αλλά στην πνοή ενός απαλού ανέμου» ο Κύριος εμφανίζεται σε αυτό, όπως εμφανίστηκε κάποτε στον Ηλία τον Θεσβίτη, τον μεγάλο προφήτη του Ισραήλ...

Ο Αντώνιος κατάφερε να κοινωνήσει ενώ εγώ στεκόμουν στη βεράντα, περιμένοντας να βγει ο πατέρας Γέγκορ. Χαμένη στις σκέψεις μου, δεν πρόσεξα πώς γλίστρησε από δίπλα μου. Στο στενό μας δωμάτιο, κουλουριασμένος σε έναν κοντό, σκληρό καναπέ, κοιμήθηκε όλη τη νύχτα στον γαλήνιο ύπνο ενός μωρού. Ναι, αυτός, που τιμήθηκε να δεχτεί τον Κύριο στο μεγάλο και τρομερό Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, είχε πραγματικά το δικαίωμα να είναι μωρό.

Το επόμενο πρωί, ο κανόνας και οι επακόλουθες συζητήσεις με τους ανθρώπους του Πατέρα Γέγκορ δεν κράτησαν πολύ. Γύρω στις τρεις το απόγευμα, περπατώντας στο ίδιο γνώριμο μονοπάτι από την εκκλησία προς το σπίτι του, ο Πατέρας Γέγκορ έβαλε το δεξί του χέρι γύρω από τον ώμο μου, με κοίταξε σοβαρά και ταυτόχρονα με αγάπη και είπε:

– Μην εγκαταλείπετε την επιχείρησή σας, μην πουλάτε τη γη σας! Να θυμάστε, η δύναμη του Θεού τελειοποιείται στην αδυναμία. Μην κάνετε αυτό που έχετε σχεδιάσει. Ο Θεός και ο ίδιος λαός θα βοηθήσουν! Θα είναι δύσκολο για ένα ή δύο χρόνια, βαρετό, και μετά δεν θα παρατηρήσετε καν πώς θα πάνε όλα. Άλλωστε, μπορεί να υπάρξουν καλύτερες σοδειές και πιο ευνοϊκές τιμές! Δεν είναι αλήθεια αυτό; Άλλωστε, μπορούν;.. Είθε ο Κύριος να σας στείλει το έλεος του Θεού! Πηγαίνετε με τον Κύριο! Αναζητήστε τόσο εισόδημα όσο και παρηγοριά στη γη - ο Κύριος θα σας ευλογήσει! Απλώς μην το αμφιβάλλετε!..

Μετά από όλα όσα είχα δει και βιώσει, δεν είχα πλέον χρόνο για αμφιβολίες. Αν ο πατέρας Γέγκορ μου είχε πει εκείνη την εποχή να πάω στο Όρελ ξυπόλητος, δεν θα δίσταζα ούτε λεπτό να το κάνω.

Μία ώρα αργότερα, ο Βόιν ήδη οδηγούσε εμένα και τον Αντώνιο πίσω στην πατρίδα μας.

Όταν επέστρεψα σπίτι, παραλίγο να πέσω στο κρεβάτι άρρωστος από τις άυπνες νύχτες και τις κακουχίες του χειμωνιάτικου δρόμου. Το αγίασμα του πατέρα Γέγκορ με επανέφερε στην υγεία μέσα σε 24 ώρες και με έβαλε ξανά στα πόδια μου.

Με τον αγαπητό μου σύντροφο, Αντώνιο, ξαναρχίσαμε ειρηνικά τη δουλειά μας.

Χ

Πέρασαν περίπου δύο μήνες. Ήρθε ο Μάρτιος. Νωρίς, ανάλογα με την εποχή, έφτασε η άνοιξη. Οι βροχές και ο λαμπερός ήλιος ζέσταναν τους λόφους, τα φαράγγια θρόιζαν από νερό πηγής, τα ρηχά ποτάμια και τα ρυάκια μας άρχισαν να γίνονται μπλε και να φουσκώνουν.

Στην αρχή του σταυροδρόμι έλαβα μια επιστολή από έναν Βέλγο, ο οποίος είχε εμπλακεί στην υπόθεση Κοζίνσκι, η οποία κάποτε είχε κάνει θραύση σε όλη τη Ρωσία , από την οποία ήταν σαφές ότι το βελγικό κεφάλαιο δεν ήταν αντίθετο στο να συνάψει κάποιες επιχειρηματικές σχέσεις μαζί μου. Στην απάντησή μου ζήτησα από τον ανταποκριτή μου να έρθει για προσωπικές διαπραγματεύσεις. Η απάντησή μου δεν είχε φτάσει ακόμη στον προορισμό της όταν η υπηρέτριά μου νωρίς το πρωί με ενημέρωσε ότι κάποιος ξένος ήθελε να με δει.

Αυτός ήταν ο Βέλγος μου, ένας τραχύς και ασταθής άντρας περίπου τριάντα ετών, με ένα προφίλ που θύμιζε τον Ναπολέοντα Α΄. Από μια συζήτηση με αυτόν τον κατακτητή στα τέλη του 19ου αιώνα, έγινε σαφές ότι ήταν μηχανικός και είχε έρθει σε μένα ως εκπρόσωπος μιας βελγικής ανώνυμης εταιρείας, η οποία είχε ακούσει φήμες ότι υπήρχαν κοιτάσματα πυρίμαχου αργίλου στο κτήμα μου. Αυτή η εταιρεία του είχε αναθέσει να επαληθεύσει την αλήθεια αυτών των φημών και στη συνέχεια να αγοράσει το κτήμα από εμένα για την κατασκευή ενός μεγάλου εργοστασίου τούβλων, «με κεφάλαιο πέντε εκατομμυρίων φράγκων, κύριε».

Ένα εντελώς απροσδόκητο νέο ζήτημα αναλαμβανόταν για μένα. Λήφθηκαν δείγματα πηλού και στάλθηκαν στο Βέλγιο. Μετά από ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, ήρθαν πολύ ενθαρρυντικά νέα από εκεί: η ανάλυση του πηλού έδωσε εξαιρετικά αποτελέσματα και μου προσφέρθηκαν πάνω από τετρακόσια ρούβλια ανά δεσιατίνα για το κτήμα μου. Εκείνη την εποχή, η τιμή ανά δεσιατίνα στην περιοχή μας δεν ξεπερνούσε τα διακόσια ρούβλια. Ο Βέλγος που διαπραγματεύτηκε μαζί μου εξουσιοδοτήθηκε να συνάψει μαζί μου κάτι σαν προκαταρκτική συμφωνία μέχρι την άφιξη ενός ειδικού αντιπροσώπου από το Βέλγιο.

«Τι είναι αυτό, πάτερ Γέγκορ;» σκέφτηκα.

Έδωσα όλα τα σχέδια και τα έγγραφα που χρειάζονταν για τη συμφωνία στον Βέλγο μου, αλλά παρόλα αυτά δεν τόλμησα να γράψω τη συμφωνία χωρίς τη συμβουλή του Πατέρα Γέγκορ. Του έγραψα μια λεπτομερή και λεπτομερή επιστολή στον Τσεκριάκ, ζητώντας επειγόντως τη συμβουλή και την ευλογία του.

Ήταν το αποκορύφωμα του σταυροδρομίου της πηγής. Τα νερά της πλημμύρας έτρεχαν. Οι γέφυρες στο δρόμο προς το Μπόλχοφ ήταν εν μέρει γκρεμισμένες, εν μέρει πλημμυρισμένες. Συμφώνησαν να παραδώσουν την επιστολή μου στον πατέρα Γέγκορ με απάντηση για δεκαπέντε ρούβλια, και μόνο επειδή ο επικεφαλής των ελεύθερων αμαξάδων, όπως αποδείχθηκε, είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στον ιερέα. Οι άλλοι δεν δέχονταν γράμματα για κανένα χρηματικό ποσό.

Χωρίς απάντηση από τον πατέρα Γέγκορ, δεν τόλμησα να κάνω συμφωνία με τον Βέλγο, παρά το γεγονός ότι ο ανυπόμονος ξένος με πίεζε, όπως λένε, «όσο πιο δυνατά μπορούσε».

Περιττό να πω ότι δεν του αποκάλυψα τον πραγματικό λόγο της αναποφασιστικότητάς μου: μπορούν όντως τέτοιοι λόγοι να μετρήσουν μεταξύ των ανθρώπων στον επιχειρηματικό κόσμο;!

Σε κάποιο βαθμό, βίωσα τα βάσανα του Τάνταλου. Δεν υπήρξε απάντηση από τον πατέρα Γέγκορ, αν και ήξερα ότι η επιστολή μου είχε παραδοθεί σε αυτόν. Μου δόθηκε μάλιστα και η προφορική του απάντηση:

– Θα του γράψω εγώ ταχυδρομικώς!

Έτσι πέρασε ένας μήνας, μετά άλλος ένας... Ο Βέλγος με βομβάρδισε με γράμματα και τηλεγραφήματα. Τελικά, ορίστηκε ημέρα για την επίσκεψη του εξουσιοδοτημένου αντιπροσώπου από το Βέλγιο, αλλά δεν υπήρξε απάντηση από τον πατέρα Γέγκορ.

Οι χαρούμενες μέρες του χαρούμενου Μαΐου έφτασαν. Αποφάσισα να πάω ο ίδιος στο Τσεκρυάκ.

Ο πατήρ Έγκορ με χαιρέτησε με τα λόγια:

– Και έλαβα την επιστολή σου. Στοιχηματίζω ότι ήσουν λίγο θυμωμένος μαζί μου: χρειαζόσουν επειγόντως την απάντησή μου. Σε παρακαλώ, συγχώρεσέ με! Σκόπευα να σου γράψω, αλλά θα καθίσω να γράψω, θα πάρω την πένα μου... αλλά τι να γράψω; Δεν υπάρχει καμία δουλειά! Δεν είναι έτσι; Δεν υπάρχει καμία δουλειά;

- Πώς είναι δυνατόν, Πάτερ; Τώρα εξαρτάται από εμένα και την ευλογία σου!...

Και ο πατέρας Γιέγκορ, μη ακούγοντάς με:

- Δεν υπάρχει καμία δουλειά! Γι' αυτό άφησα στην άκρη την επιστολή μου για εσάς: Νομίζω ότι θα θυμώσει και μετά θα μετατρέψει τον θυμό του σε έλεος!

Τότε αποδείχθηκε ότι στην πραγματικότητα δεν είχα καμία σχέση με τους Βέλγους: εκδόθηκε η Ύψιστη Διαταγή για τον Κοζίν. Οι ακόλαστες βελγικές πρωτεύουσες αποδείχθηκαν δειλές σαν λαγοί· και τα σχέδιά μου πιθανότατα τώρα κοσμούν, όπως οι αναμνήσεις των Ρώσων βαρβάρων και της μακρινής Ταταρίας, το γραφείο του Βέλγου μηχανικού μου στην πατρίδα.

Δεν έχω νέα του από τότε. Αυτός είναι ο πατέρας Γκεόργκι Κόσοφ από το χωριό Σπας-Τσεκριάκ, στην περιοχή Μπόλχοφ, στην επαρχία Οριόλ.

Θα στέκεται στα δεξιά του ένας από εκείνους τους Αγγέλους που ο Κύριος θα στείλει τις έσχατες ημέρες για να συγκεντρώσει τους πιστούς Του από όλους τους τέσσερις ανέμους της γης;!