Ποια βιβλία πρέπει να διαβάσει μια νεαρή μητέρα;
Υπάρχει η άποψη ότι κατά τις πρώτες 40 ημέρες μετά τη γέννηση ενός παιδιού, μια γυναίκα δεν μπορεί να πάρει το Ευαγγέλιο στα χέρια της. Αυτή η απαγόρευση εξηγείται από την ιδιαίτερη εμπαθή κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Τι πρέπει να διαβάζει και να ακούει μια έγκυος γυναίκα; Ποια βιβλία πρέπει να διαβάζει μια νεαρή μητέρα;
Η Εκκλησία ποτέ δεν απαγόρευσε στις γυναίκες να παίρνουν το Ευαγγέλιο στα χέρια τους και να το διαβάζουν. Μια τέτοια απαγόρευση είναι καρπός των δικών τους εικασιών, κάποιου παράξενου χριστιανικού Ταλμουδισμού, ο οποίος μπορεί να φτάσει τόσο μακριά στην ψευδή ευλάβειά του που γενικά θα απαγορεύσει στις γυναίκες να προσεύχονται και να προφέρουν το όνομα του Θεού κατά τη διάρκεια ορισμένων περιόδων.
Αντιθέτως, κατά την εγκυμοσύνη και μετά τον τοκετό είναι απαραίτητο να διαβάζουμε το Ευαγγέλιο, όταν η πνευματική κατάσταση μιας γυναίκας αντικατοπτρίζεται άμεσα στην αναπτυσσόμενη προσωπικότητα του παιδιού.
Στο ερώτημα ποια βιβλία πρέπει να διαβάζει μια νεαρή μητέρα, πρέπει να απαντήσει κανείς: αυτά που θα ανύψωναν το πνεύμα της και θα φώτιζαν αόρατα την ψυχή του παιδιού. Μια χριστιανή γυναίκα πρέπει πάντα να αποφεύγει τις κακές εικόνες και τα παθιασμένα συναισθήματα, αλλά αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την εποχή που η μητέρα και το παιδί αντιπροσωπεύουν, κατά κάποιο τρόπο, ένα ον.
Στην εκπαίδευση, το καλύτερο παράδειγμα είναι το παράδειγμα των γονέων.
Πώς να μεγαλώσουμε παιδιά ώστε να μεγαλώσουν ως πιστοί;
Οι ίδιοι οι γονείς πρέπει να είναι αυτό που θέλουν να είναι τα παιδιά τους· το παράδειγμα είναι ο καλύτερος τρόπος για να διαπαιδαγωγήσεις. Όταν ένα παιδί βλέπει έναν θρησκευόμενο γονέα να ενεργεί ανέντιμα και υποκριτικά, αρχίζει να αμφιβάλλει για την ίδια την πίστη.
Πώς να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά στις χριστιανικές αρετές, πώς να τα διδάξουμε να υπακούν;
Είναι απαραίτητο να εκπαιδεύσουμε ένα παιδί από την πρώιμη παιδική ηλικία και να το διδάξουμε να κάνει το καλό. Ορισμένες οδηγίες, που δεν επιβεβαιώνονται από πράξεις και παράδειγμα, αφομοιώνονται ελάχιστα και σύντομα ξεχνιούνται.
Ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στις οικογένειες: τα ενήλικα παιδιά αρχίζουν να συγκρούονται με τους γονείς τους, είναι αγενή μαζί τους. Ποιο είναι το λάθος των γονέων σε αυτή την περίπτωση; Τι είναι η γονική εξουσία και πώς να την ενισχύσουμε; Πώς να δημιουργήσουμε σωστή επαφή με ένα παιδί;
Οι γονείς θα πρέπει να σκεφτούν την ενοχή τους, δηλαδή, αν επέτρεψαν τέτοια ασέβεια και σύγκρουση με τους γονείς τους, έτσι ώστε ο νόμος της ανταπόδοσης να εκπληρωθεί μέσω των δικών τους παιδιών. Επιπλέον, αν διέπραξαν βρεφοκτονία - αμβλώσεις, οι οποίες εισάγουν στην ψυχή ενός ατόμου και στη γενετική του ένα σύμπλεγμα δολοφόνου και καταβροχθιστή των παιδιών του. Μεταδίδεται ως αρνητική στάση των μελλοντικών παιδιών προς τους γονείς τους. Η αμαρτία της βρεφοκτονίας, σαν μια σάπια πληγή στην ψυχή, σβήνεται από τη βαθιά, ειλικρινή, πολυετή μετάνοια. Προκειμένου να ενισχυθεί η γονική εξουσία στα μάτια του παιδιού, οι γονείς δεν πρέπει να συγκρούονται και να διαπληκτίζονται μεταξύ τους, ειδικά μπροστά στα παιδιά, τα οποία σε τέτοιες περιπτώσεις γίνονται κριτές των γονέων. Δεν πρέπει να λένε ψέματα, αφού τα παιδιά αισθάνονται διαισθητικά τα ψέματα, και ακόμη περισσότερο όταν βλέπουν προφανή παραδείγματα της δυαδικότητας και της υποκρισίας των γονιών τους. Ένα τραγικό παράδειγμα αυτού είναι οι επαναστάτες και οι άθεοι που προέρχονταν από οικογένειες κληρικών. Οι γονείς πρέπει να εκπληρώνουν τα λόγια που δόθηκαν στο παιδί και να απαιτούν να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του, αλλά είναι απαράδεκτο να αναγκάζουν το παιδί να ορκιστεί. Απευθυνόμενοι στο παιδί, πρέπει να προσπαθούν να μην αλλάξουν τις απαιτήσεις τους από αυτό.
Για να εδραιωθεί η επαφή με ένα παιδί, πρέπει να αποφευχθούν δύο άκρα: η υπερβολική αυστηρότητα και η υπερβολική επιείκεια, που οδηγούν σε ανεκτικότητα. Πρέπει να ελέγχονται οι πράξεις του παιδιού, χωρίς να καταπιέζεται η πρωτοβουλία του με μικροπρεπή και κουραστική επιλεκτικότητα.
Περί της Θείας Κοινωνίας των Νηπίων
Πόσο συχνά πρέπει να κοινωνεί ένα μωρό που θηλάζει;
Όσο πιο συχνά, τόσο το καλύτερο .
Ο ιερέας μας μας απαγόρευσε να δίνουμε Θεία Κοινωνία στο μωρό κάθε εβδομάδα (τις Κυριακές), επιτρέπεται μόνο μία φορά κάθε 2-3 εβδομάδες. Ο λόγος είναι ότι δεν θέλει να ανοίξει το στόμα του. Ρώτησα ξανά στην εξομολόγηση, μπερδεμένη από αυτή την τροπή των γεγονότων. Άκουσα το ίδιο πράγμα, αλλά με λεπτομέρειες: υποτίθεται ότι δεν υπήρχε τέτοια παράδοση πριν (συχνής κοινωνίας των παιδιών) κ.λπ., μετά ο ιερέας επανέλαβε το ίδιο πράγμα για όλους από τον άμβωνα. Δεν καταδικάζω κανέναν, δυστυχώς, είμαι αναλφάβητος σε αυτά τα θέματα, ενεργώ με υπακοή, ωστόσο, η ειρήνη στην ψυχή μου... χάνεται. Υπήρχε πράγματι τέτοια παράδοση πριν να μην δίνουμε Θεία Κοινωνία συχνά στα μωρά;
Ο Κύριος είπε: «Μη εμποδίζετε τα παιδιά να έρχονται σε μένα, γιατί τέτοιου είδους είναι η Βασιλεία των Ουρανών». Όλοι οι Άγιοι Πατέρες ευλόγησαν τη συχνή κοινωνία, φυσικά, ανάλογα με τις περιστάσεις και την προετοιμασία για τη κοινωνία. Και ένα βρέφος, ως κάποιος που δεν έχει διαπράξει αμαρτία, μπορεί πάντα να κοινωνεί. Δεν υπάρχει παράδοση ή κανόνας που να απαγορεύει στα βρέφη τη συχνή κοινωνία. Αν ζητήσετε από τον ιερέα σας να σας υποδείξει έναν τέτοιο κανόνα, δεν θα μπορέσει να απαντήσει. Αν το βρέφος δεν ανοίξει το στόμα του, τότε πρέπει να πιέσετε ελαφρά τα μάγουλά του με δύο δάχτυλα.
Πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας να προσεύχονται.
Από πού πρέπει να ξεκινήσω τη χριστιανική ανατροφή των παιδιών μου; Έχω τρία. Το μεγαλύτερο είναι 4,5 ετών. Μέχρι στιγμής, όλα περιορίζονται στη Θεία Κοινωνία μία φορά κάθε δύο ή τρεις εβδομάδες, σε σύντομες προσευχές τη νύχτα (και ακόμη και τότε, ακανόνιστα). Είναι δυνατόν να τηρηθεί κάποιο είδος σαφούς συστήματος εδώ;
Η χριστιανική εκπαίδευση των παιδιών πρέπει να ξεκινά με το δικό μας παράδειγμα. Πρέπει να προσπαθούμε να διασφαλίσουμε ότι στο σπίτι κατοικεί η χάρη και όχι το σκοτεινό πνεύμα του κακού και της διχόνοιας. Η ψυχή του παιδιού είναι ευαίσθητη στη χάρη και την αμαρτία που κατοικούν στο σπίτι. Τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται να προσεύχονται όσο το δυνατόν νωρίτερα. Ο Μέγας Βασίλειος γράφει ότι οι πρώτες λέξεις που πρόφερε με την παιδική φλυαρή γλώσσα του ήταν το όνομα του Ιησού Χριστού. Νομίζω ότι δεν είναι απαραίτητο να τηρούμε ένα ειδικό σύστημα. Διαβάστε την Προσευχή του Ιησού και αφήστε τα παιδιά να την επαναλάβουν. Στη συνέχεια, διδάξτε τους τις αρχικές προσευχές και την προσευχή προς τη Μητέρα του Θεού «Χαίρε Μαρία».
Η εγγονή μου είναι πολύ δραστήρια, απλώς νευριάζει. Δεν σε ακούει από την πρώτη λέξη, πρέπει να την πεις αρκετές φορές ή να υψώσεις τη φωνή σου. Αλλά στην εκκλησία συμπεριφέρεται ήρεμα, λατρεύει να φιλάει εικόνες και λέει επίσης ότι αγαπά τον Κύριο. Σύντομα θα γίνει 4 ετών. Δεν μιλάει πολύ καθαρά, αλλά μιλάει από το πρωί μέχρι το βράδυ χωρίς σταματημό. Ήθελα να της μάθω την προσευχή «Κύριε, ελέησον», αλλά την επαναλαμβάνει στη δική της γλώσσα (στη γλώσσα των παιδιών). Πες μου, πότε μπορώ να της διδάξω προσευχές;
Είναι απαραίτητο να διδάξετε σε ένα παιδί να προσεύχεται χωρίς καθυστέρηση. Αφήστε το να μιλήσει τη δική του παιδική γλώσσα. Πείτε στην εγγονή σας για την Προσευχή του Ιησού, μάθετε την να επαναλαμβάνει τα λόγια της προσευχής μετά από εσάς.
Η εγγονή μου είναι 3 ετών. Πώς να την μεγαλώσω σωστά ώστε να ευχαριστήσει τον Κύριο με τη ζωή της στο μέλλον;
Πηγαίνετε την εγγονή σας στην εκκλησία πιο συχνά και κοινωνήστε της, διδάξτε της σύντομες προσευχές, για παράδειγμα, «Κύριε, ελέησον» και «Δόξα σοι, Θεέ μου». Είθε ο Θεός να σας βοηθήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου