Σοφία από την Τόπλιτσα – η χήρα που περπάτησε ξυπόλητη για το φέρετρο.

Σοφία από την Τόπλιτσα – η χήρα που περπάτησε ξυπόλητη για το φέρετρο

Η Σοφία ήταν μια νεαρή χήρα. Είχε χάσει τον άντρα της σε μια μάχη, και ο μόνος της πλούτος ήταν δύο αγόρια, δώδεκα και δεκατεσσάρων ετών. Όταν ήρθε ξανά ο πόλεμος, τα πήραν κι αυτά, πολύ μικρά για όπλα, αλλά καλά στο να κουβαλούν βάρη. Μετά από μερικούς μήνες, ένα από αυτά επέστρεψε – νεκρό, φερμένο σε ένα φτωχικό φέρετρο, παρατημένο στο νεκροταφείο σαν ένα άχρηστο αντικείμενο.

Η Σοφία βγήκε ξυπόλητη, με τα μαλλιά της άσπρα από τη θλίψη και τα μάτια της δακρυσμένα. Δεν ζήτησε βοήθεια, δεν έκλαψε δυνατά. Έβαλε τα χέρια της στο φέρετρο και άρχισε να το τραβάει μόνη της στο νεκροταφείο. Όλο το χωριό συγκεντρώθηκε, αλλά δεν άφησε τον εαυτό της να βοηθηθεί. «Τον κουβάλησα στην κοιλιά μου για εννέα μήνες, και θα τον κουβαλάω μέχρι το τέλος», είπε.

Τα πόδια της αιμορραγούσαν στις πέτρες, αλλά η Σοφία δεν σταμάτησε να κινείται. Όταν έφτασε στον τάφο, κατέρρευσε δίπλα στο φέρετρο και ψιθύρισε: «Μου πήρες το ένα, αλλά δεν θα σου δώσω το άλλο. Είναι καλύτερα να πεθάνω». Και όλοι στο χωριό ήξεραν ότι τα λόγια της ήταν απόφαση, όχι κραυγή.

Από τότε, η Σοφία από την Τοπλίτσα έχει παραμείνει στη μνήμη των ανθρώπων όχι ως ηττημένη γυναίκα, αλλά ως πυλώνας πόνου και αξιοπρέπειας...