27 Δεκεμβρίου.
230.
Κύριε, Θεέ των αποστόλων, των θαυμαστών μαρτύρων και μαρτύρων, των αγίων ασκητών και όλων των μεγάλων αγίων! Κύριε, Θεέ εκείνων που απέθεσαν τα πάντα στα πόδια Σου, που Σου έδωσαν τις ίδιες τους τις ψυχές, που τόσο πολύ υπέφεραν για χάρη Σου!... Αλλά τι εννοώ μπροστά σε αυτούς;!...
27 Δεκεμβρίου.
231.
Κύριε! Γιατί δεν μπορώ να είμαι ένας καλός «καλός και πιστός δούλος Σου»; Γιατί δεν μπορώ πάντα να γίνομαι σοβαρός, αυστηρός με τον εαυτό μου και προσεκτικός, κύριος κάθε σκέψης, λόγου, πράξης, συναισθήματος, δράσης και κάθε κίνησής μου; Μπορώ ακόμα – ούτε για ένα λεπτό – να απομακρυνθώ από την παρουσία Σου και την ενατένισή Σου μπροστά μου, του Κριτή όλων των ανθρώπινων σκέψεων και πράξεων; Γιατί, με αυτή την επιθυμία, δεν έχω καμία προσπάθεια και σταθερή επιθυμία να είμαι αυτό που θέλω. Γιατί είμαι τόσο αδύναμος, αμετάβλητος εσωτερικά;...
28 Δεκεμβρίου.
232.
Ο Κύριος μου έχει δώσει τουλάχιστον μια μερική κατανόηση όλης της ευτυχίας και της δύναμης ενός ανθρώπου που είναι ευλογημένος από Αυτόν, δικαιωμένος από Αυτόν! Θα το κάνει, και ω, αν μου έδινε και εμένα να φτάσω σε αυτή την ευτυχία και να εισέλθω σε αυτή τη δύναμη της δικαιοσύνης ενώπιόν Του! Ω, αν Αυτός που έχει θέσει στις ψυχές μας την επιθυμία, τη δίψα για δικαίωση ενώπιόν Του, κατέβαλε επίσης προσπάθειες και μια σταθερή πρόθεση να εναρμονίσει την πράξη με την επιθυμία σε όλα!
28 Δεκεμβρίου.
233.
Τι λογική, τι δίκαιο και τι λογική υπάρχει στο να βλέπεις τον εαυτό σου ως δίκαιο και άξιο άνθρωπο, αρεστό ενώπιον του Θεού, όταν ο παραμικρός πειρασμός είναι αρκετός για να πέσει, - μια ματιά στην ομορφιά μιας γυναίκας είναι αρκετή για να μοιχεύσει με την καρδιά και να προδώσει τον Θεό, - μια παρατήρηση της παρουσίας όμορφων προσώπων ή υψηλόβαθμων προσώπων γύρω μας είναι αρκετή για να γίνει η ίδια μας η φωνή διαφορετική και να προδώσει τον ενθουσιασμό μας, μαρτυρώντας κάθε άλλο παρά το γεγονός ότι τραγουδάμε και διαβάζουμε και υπηρετούμε για όνομα του Θεού. Αλίμονο, για μένα, Κύριε, τον άθλιο: είμαι ακριβώς έτσι περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, και δεν μπορώ να κάνω τίποτα με τον εαυτό μου!...
29 Δεκεμβρίου.
234.
Ω, πόσο επιθυμητή και πόσο απαραίτητη είναι για έναν ποιμένα και υπηρέτη η τόλμη ενώπιον του Θεού, ώστε να μπορεί να προσεύχεται για τις λύπες, τις ατυχίες και τις αδυναμίες των ανθρώπων! Άλλωστε, υπάρχει μια ανεξάντλητη θάλασσα από αυτές... Οι άνθρωποι πνίγονται, χάνονται και στενάζουν από τον βρυχηθμό των παθών και τις ταλαιπωρίες της ζωής... Και ο ποιμένας; Αυτός, κρατώντας τον Χριστό με το δεξί του χέρι, και με το αριστερό του - Αυτόν που χάνεται στα κύματα αυτής της θάλασσας της ζωής, τους ενώνει, τους φέρνει κοντά και δίνει σωτηρία σε όσους οι ίδιοι αισθάνονται μακριά από τον Θεό και ανάξιοι των επιθυμητών ελέων Του...
29 Δεκεμβρίου.
235.
Υπάρχουν καταστάσεις του πνεύματος που είναι απερίγραπτες, αδιανόητες με λόγια ή με οποιεσδήποτε περιγραφές. Κατά τη διάρκεια της προσευχής προς τη Μητέρα του Θεού για τον άρρωστο Σέργιο, μια ολόκληρη θάλασσα φωτεινής και χαρούμενης επίγνωσης πλημμύρισε ξαφνικά την ψυχή, για το πώς ο Κύριος είναι αρκετά δυνατός και αγαθός για να εκπληρώσει κάθε αδύναμο, δειλό και ανάξιο αίτημα...
29 Δεκεμβρίου .
236.
Κύριε! Με την πανοπλία της καλής Σου θέλησης, του ελέους, της συμπόνιας και της φιλανθρωπίας Σου, εξέλθε για τη σωτηρία και την εύρεση της ψυχής του δούλου Σου Σεργίου, ο οποίος είναι άρρωστος στην ψυχή και το σώμα! Δέξου την υπέρ αυτού προσευχή μου θάρρος και δύναμη και εισάκουσέ μας, Θεέ, Σωτήρα των αμαρτωλών και των θλιμμένων!
29 Δεκεμβρίου.
237.
Πόσο αναίσθητος, πόσο σκληρός, πόσο σκληρόκαρδος είμαι! Τι αδιαπέραστα σκληρή κρούστα καλύπτει την καρδιά μας, που δεν την αγγίζει το ακατανόητο μεγαλείο και η χάρη του Παναγίου Μυστηρίου!.. Κύριε! Μαλάκωσε αυτή την κρούστα με δάκρυα αληθινής τρυφερότητας, ευλάβειας, αγάπης και ευγνώμονος ομολογίας του μεγάλου Σου ελέους προς εμάς τους ανάξιους!
30 Δεκεμβρίου.
238.
Είναι καλό, λογικό και χρήσιμο να συγκρίνετε τον εαυτό σας πιο συχνά, πάντα – όχι με εκείνους που έχετε την τάση να θεωρείτε κατώτερους από εσάς, αλλά με εκείνους που είναι ήδη αναμφίβολα ανώτεροι από εσάς και πιο άξιοι. Ή αν σας συγκινεί τόσο πολύ το πνεύμα της υπερηφάνειας και της αλαζονείας που είστε έτοιμοι να μην δείτε κανέναν άξιο σας ανάμεσα στους ζωντανούς – τουλάχιστον συγκρίνετε τον εαυτό σας με εκείνους που έχουν ήδη αποδειχθεί πέραν πάσης αμφιβολίας εξαιρετικά άγιοι, ευάρεστοι στον Θεό και στις υψηλές ιδιότητες της ψυχής και της καρδιάς τους! Πόσο χαμηλοί, άθλιοι και αξιολύπητοι είστε μπροστά τους με την υπερηφάνεια και την αλαζονεία σας! Πόσο ανόητοι και αξιολύπητοι είστε μπροστά στον μέγιστο Απόστολο, που καυχιόταν μόνο για τις αδυναμίες του και ταπεινά αυτοαποκαλούνταν «ο αρχηγός των αμαρτωλών» ( Α΄ Τιμ. 1:15 )! Πόσο μικροί είστε στην Εκκλησία του Θεού – την Εκκλησία τόσων πολλών αγίων και αγίων, που λάμπουν πιο φωτεινά από τον ήλιο σε πραότητα και ταπεινότητα! Πόσο ασήμαντοι είστε σε σύγκριση με τον σύγχρονο μεγάλο φωτιστή της Εκκλησίας, τον π. Ιωάννη, που είναι τόσο άφθονα γεμάτος με τη χάρη και τη σοφία του Αγίου Πνεύματος και που δείχνει σε αυτόν θαύματα ταπεινότητας και απλότητας!..
30 Δεκεμβρίου.
239.
Μιμηθείτε τους αγίους όχι στα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά, αλλά πολύ περισσότερο στην πνευματική τους σύνθεση των σκέψεων, των συναισθημάτων, της θέλησής τους και σε ολόκληρη την κατεύθυνση της ζωής τους. Μιμηθείτε τους σε ζήλο, ταπεινότητα, υπομονή, πραότητα, αγάπη και συγχώρεση. Η εξωτερική έκθεση και ενσάρκωση της αγιότητας είναι διαφορετική για τον καθένα, σύμφωνα με τον χαρακτήρα και τη φύση του καθενός. Ο Κύριος σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ σοφός, δεν περιορίζει τα φυσικά χαρίσματα του ανθρώπου και αποκαλύπτει αμέτρητα διαφορετικά παραδείγματα αγιότητας. Ο ένας, παρά την αγιότητά του και την ευαρέστησή του στον Θεό, είναι ζωντανός, πάντα χαρούμενος στο πρόσωπο, δραστήριος, γρήγορος στις κινήσεις του. ένας άλλος είναι συνεχώς λυπημένος, κλαίει, συγκεντρωμένος, αποσυρμένος, μοναχικός. ένας τρίτος - και ντύνεται όπως συνήθως, ακόμη και πολυτελή! Ένα ακριβό γούνινο παλτό, ένα πολυτελές ράσο και ένα νεόκοπο καπέλο συμβιβάζονται εκπληκτικά με την αναγνωρισμένη αγιότητά του (π. Ιωάννης Χριστός). ο τέταρτος - εκφράζεται καλύτερα στα σεμνά, από πεποίθηση ανεπιτήδευτα ρούχα και περιβάλλον του, κ.λπ. Το ίδιο σε όλα τα εξωτερικά - στη φωνή, τις κινήσεις, κ.λπ. Γι' αυτό όσοι μιμούνται τις αρχές μόνο σε ό,τι χτυπάει το μάτι είναι παράλογοι και αξιολύπητοι...
30 Δεκεμβρίου.
240.
Ομολογώ, Κύριε, την ακραία μου αδυναμία χωρίς τη χάρη Σου! Τρομάζω από την ακραία μου αδυναμία και την ευαισθησία μου στους πειρασμούς όταν με αφήνεις χωρίς την υποστήριξη και την προστασία Σου. Τρέμω για όσα έχω κάνει και για όσα μπορώ να κάνω όταν με αφήνεις στην τύχη μου, όπως συνέβη πρόσφατα στη δύσκολη περίοδο του Νοεμβρίου-Ιουνίου 1900-1.
30 Δεκεμβρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου