«Υπήρχε μια ηλικιωμένη γυναίκα σε ένα χωριό, την οποία τα εγγόνια της αποκαλούσαν «Γιαγιά που κλείνει την πόρτα».
Είχε αποκτήσει αυτό το παρατσούκλι ως εξής: Κάθε φορά που τα εγγόνια της πήγαιναν στην πόλη, στο σχολείο ή για να κάνουν οτιδήποτε, τους έλεγε:
– Είθε ο Θεός να σε βοηθήσει, εγγονή, να μπορείς να κλείνεις καλά τις πόρτες.
Και αν κάποιος τη ρωτούσε: Ποιες πόρτες, γιαγιά;», έλεγε:
– Όπου κι αν πας, φρόντισε να κλείσεις πρώτα τις πόρτες των αυτιών σου σε όλους τους δελεαστικούς ψιθύρους του Σατανά.
Έπειτα κλείσε τις πόρτες των ματιών σου: μην διαβάζεις κακά βιβλία, γεμάτα δηλητήριο και μην πηγαίνεις πουθενά όπου η καρδιά σου μπορεί να δηλητηριαστεί από το θέαμα των ματιών σου.
Το ίδιο ισχύει και για την πόρτα του στόματός σου. Θυμήσου την παλιά παροιμία: «Βάλε φρουρό, Κύριε, μπροστά στο στόμα μου και πόρτα προστασίας μπροστά στα χείλη μου». Και θυμήσου τι είπε ο Σωτήρας ότι για κάθε άχρηστο ή κακό λόγο, ο άνθρωπος θα δώσει λόγο την ημέρα της κρίσης.
Αλλά πάνω απ' όλα, αγαπητή ανιψιά, κλείσε σφιχτά την πόρτα της καρδιάς σου ενάντια στους κακούς πειρασμούς.
Άφησε τις πόρτες σου ανοιχτές μόνο για τον Θεό.》
(Φωτογραφία: Gabriel Motica)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου