Γράφει κάποια Χριστιανή: «Εἶχα φθάσει νωρίς στο κομμωτήριο και κάθησα περιμένοντας τη σειρά μου. Μιά μητέρα μέ τήν ἐννιάχρονη κόρη της περίμεναν ἐπίσης. Το κορίτσι εἶχε ὄμορφα μακρυά μαλλιά που σχεδόν ἔφθαναν ὥς τή μέση του. Ὅταν τό κορίτσι ἀπομακρύνθηκε μέ τήν κομμώτρια, ρώτησα τή μητέρα:
Θά κάνη περμανάντ ἤ ἀνταύγειες;
—Ὄχι, ἀπάντησε ἡ μητέρα, θά τά κόψη κοντά.
Μέ δάκρυα στα μάτια, μοῦ εἶπε ὅτι ἡ κόρη της εἶχε δεῖ ἕνα ρεπορτάζ γιά τίς ἀσθενεῖς μέ καρκίνο πού χάνουν τά μαλλιά τους κατά τή θεραπεία. Τό κορίτσι ἤθελε να δωρίση τά μαλλιά της σέ μία ὀργάνωσι πού κατασκευάζει περοῦκες γιά ἀσθενεῖς πού ἔχουν καρκίνο. Παρατηρούσαμε τήν κομμώτρια πού προσεκτικά ἔπλεξε τά μαλλιά καί ἀφοῦ ρώτησε τό κορίτσι ἀρκετές φορές, ἔκοψε τά μαλλιά κι ἔδωσε τήν πλεξούδα στό παιδί. Τό δῶρο τῆς μικρῆς μέ ἐξέπληξε. Ἀναλογίσθηκα τό δικό μου δίδειν. Ὁ Χριστός εἶχε δώσει τή ζωή Του γιά μένα πρόθυμα, ἀλλά ἐγώ συχνά θεωρῶ τό δίδειν ὡς μία ἁπλή οικονομική ὑποχρέωσι. Εἶχα χάσει τήν ἱκανότητα να βλέπω ὅτι ὑπάρχουν πολλοί τρόποι γιά νά προσφέρη κανείς. Ὁ Θεός μοῦ ἄνοιξε τά μάτια μέσα ἀπ' τή γενναιοδωρία ἑνός παιδιοῦ»
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΊΑ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΊΤΗΣ ΙΩΆΝΝΗΣ ΚΩΣΤΏΦ. ΑΛΆΘΗΤΟΣ ΟΔΗΓΌΣ
ΛΕΜΟ(ΝΑΤΟ)
ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΌ ΗΜΕΡΟΛΌΓΙΟ.
ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΙΕΡΆ ΜΟΝΉ ΑΓΊΟΥ ΙΩΆΝΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΎ ΩΡΩΠΟΎ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου