ΕΚΚΟΜΙΔΗ, ΤΑΦΗ, ΕΚΤΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ
ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ
Ο άγιος Γέροντας Πορφύριος ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τὴν 19η Νοεμβρίου (2 Δεκεμβρίου μὲ τὸ κοσμικὸ ἡμερολόγιο) 1991. Ὅταν ἐκοιμήθη, φώναξαν τὸν γείτονα τους π. Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος βοήθησε στὴν ἑτοιμασία της σοροῦ, διότι δὲν τοὺς
εἶχε ξανασυμβῆ καὶ δὲν γνώριζαν τὸ τυπικό. Ὁ π. Γαβριὴλ ἀκολούθησε ὅλη τὴν
τάξιν ποὺ ὁρίζει τὸ τυπικὸ γιὰ τὸ σχῆμα τῶν μοναχῶν καὶ τοῦ ἔβαλε καὶ τὴν ἐπιστολήν.
Την 20η Νοεμβρίου ἐγένετο ὁλονύκτιος Αγρυπνία, κατά την ὁποίαν ἐψάλη ή εξόδιος Ακολουθία ἀπὸ τοὺς πατέρας της Σκήτης
μόνον. Οἱ Ἱερεῖς ποὺ
λειτούργησαν ἦταν οἱ ἑξῆς: Ἱερομόναχοι Νε
κάνωρ, Αθανάσιος, Μάξιμος, Κοσμᾶς, Ἰωαννίκιος.
Ήταν Δικαιος τῆς Σκήτης για τὸ ἔτος 1991- 1992 και ετάφη στο Κοιμητήριο τῆς Σκήτης, στον τάφο ὅπου εἶχε ἐνταφιασθῆ τό 1978 ο Γέροντας Μιχαὴλ καὶ ἐφυλάσσετο ὅλα αὐτά τά χρόνια, χωρίς να ἐνταφιασθῆ ἄλλος πατέρας.
Ἤθελε να κηδευθῆ τὸ σῶμα του στὸ Κυριακὸ τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἐκεῖ ὅπου αἰσθάνθηκε, ὅπως διηγεῖτο, τὰ πρῶτα του πνευματικά σκιρτήματα: «Ήταν η πρώτη φορὰ ποὺ ἔμπαινα μέσα. Γεμάτη ἡ Ἐκκλησία με καλογήρους να στέκωνται ὄρθιοι μὲ εὐλάβεια καὶ προσοχή. Οἱ πολυέλαιοι ἔρριχναν τὸ φῶς τους παντού, φώτιζαν τὶς εἰκόνες στοὺς τοίχους, στα προσκυνητάρια. Ὅλα ἔλαμπαν. Τὰ καντηλάκια ἀναμμένα, τὰ λιβάνια νὰ εὐωδιάζουν, οἱ ψαλμωδίες νὰ ἠχουν κατανυκτικὰ μέσα στὴν ἀπόκοσμη ομορφιά τῆς νύκτας. Δέος μὲ κατέλαβε ἀλλὰ καὶ φόβος. Ἔνιωσα ὅτι δὲν βρίσκομαι στὴ γῆ, ὅτι βρέθηκα στὸν οὐρανό. Ήταν η πρώτη μου ἐμπειρία. Χαράχθηκε μέσα μου, δὲν
θὰ τὴν ξεχάσω ποτέ» (Βίος καὶ Λόγοι, σελ. 51).
Εγνώριζε ἀπὸ πρὶν καὶ τὸν τάφο του. Ὅταν τὸν Μάϊο τοῦ 1978 ενταφίασαν τὸν ἀγαπητό του Γέροντα Μιχαήλ τὸ εἶχε ζητήσει ἀπὸ τὸν παππα Θανάση, διότι αὐτὸς συνήθως ἔσκαβε τοὺς τάφους τῶν πατέρων μετὰ τὴν κοίμησι τοῦ π. Βασιλείου (Βασιλάκη). Ἔτσι ἐκεῖνος τὸν φύλαγε καὶ περίμενε τὸν Γέροντα Πορφύριο.
«π.Π. Αὐτὸ ποὺ θὰ μᾶς σκεπάσουν θὰ εἶναι κοπριὰ ἀπὸ βάγια καὶ κυπαρίσσια. Ἀπὸ φύλλα βαγιῶν καὶ κυπαρισσιῶν. Τὸ κατάλαβες;
Σ. Βάγια, ἔ; Στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἐκεῖ ποὺ ἔχουνε τὸν τάφο σας, Γέροντα; Θὰ τὰ ἀκοῦτε καὶ τότε τὰ ἀηδόνια;
π.Π. Ἀλλὰ ἐκεῖ θὰ ἀκοῦμε τ' ἄλλα ἀηδόνια, ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους. Κοπριὰ εἶναι ἀπὸ βάγια καὶ ἀπὸ κυπαρίσσια.
Σ. Ο τάφος» («Βίος καὶ Πολιτεία» Εὐάγγελος Χρ. Καραδῆμος, 2011 σελ. 391).
Ἀπὸ τὴν μεγάλη του ταπεινοφροσύνη ἤθελε νὰ μιμηθῆ καὶ σ' αὐτὸ τὸν Ἅγιο Μάξιμο, ποὺ τὸν ἀγαποῦσε πολύ. Ὁ Εὐλόγιος Κουρίλας ἔγραψε γιὰ τὸ γεγονός: «Καὶ κατὰ τὴν τελευταίαν ταύτην στιγμήν, ὁ ὅσιος ἀπέδειξε τὸ ὕψος τῆς ταπεινοφροσύνης, διότι ἠρκέσθη εἰς ὀλίγους μόνον προσφιλεῖς αὐτῷ νὰ παρασταθῶσι· οὐ γὰρ ἐβούλετο μετὰ παρρησίας καὶ πλήθους λαοῦ γενέσθαι τὴν κοίμησιν αὐτοῦ, καὶ μάλιστα ἡμίωρον μακρὰν τῆς Μεγίστης Λαύρας διαμένων».
Βιβλιογραφία. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΌΥ ΜΑΞΊΜΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΊΤΟΥ. ΓΈΡΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΕΛΕΉΜΩΝ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΊΤΗΣ.ΙΕΡΟΝ ΚΕΛΛΊΟΝ ΑΓΊΟΥ ΑΝΤΩΝΊΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΆΛΟΥ ΚΡΎΑ ΒΡΎΣΗ ΆΘΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου