Οικείος με τον ομότροπο τον άγιο Νεκτάριο
Οι Άγιοι απεδείκνυαν στον Γέροντα την φιλία και την αγάπη τους, με την άμεση συμπαράσταση τους, με τις ποικίλες αντιλήψεις και εμφανίσεις τους. Ιδιαιτέρως δε οι «φίλοι» του!
Μεγάλη ήταν ή ευλάβεια του Παππού και προς τον ένθεο Ποιμένα των ήμερων μας, τον θαυματουργό άγιο Νεκτάριο. Αλλά και ό Άγιος, πολλές φορές, είχε εκδηλώσει την ευμένεια του προς τον φίλο του. Φαίνεται ότι ό Γέροντας είχε προσωπική γνώσι του Αγίου, προφανώς από κάποια Θεία επίσκεψι του ταπεινού Ίεράρχου προς αυτόν. Οσάκις οι αδελφές αγιογραφούσαν την εικόνα του αγίου Νεκταρίου, ό Παππούς τις καθοδηγούσε, υποδεικνύοντας τις λεπτομέρειες της Θείας μορφής του.
Ή άμεση φιλία του με τον Άγιο γίνεται φανερή και από τον έξης γεγονός: Ένα πνευματικό παιδί του Παππού είχε αρχίσει να παραχαράζει την πνευματική του γραμμή. Ό άγιος Νεκτάριος, λοιπόν, με υπερφυσικό τρόπο εμφανίσθηκε στην ψυχή αυτή, που κινδύνευε, και δείχνοντας τον Γέροντα είπε επιτιμητικά: «Αυτού ακούετε».
Παρ' ότι ό Γέροντας απέφευγε τα ταξίδια, τακτικά επισκεπτόταν την Αίγινα, για να προσκυνήσει τον τάφο και τα άγια λείψανα του Αγίου. Έτσι τον 1972, την ημέρα της μνήμης του αγίου Νεκταρίου, έλαβε μέρος στην πανηγύρι της Μονής, στην Αίγινα. Τότε είχε την μεγάλη ευλογία να βαστάζει την χαριτόβρυτο Τίμια Κάρα του Αγίου, κατά την περιφορά της στον ιερό νησί. Καθ' όλη την διάρκεια τής λιτανείας, ό Άγιος, με την ευωδία που ανέδιδαν τα λείψανά του, έδωσε μεγάλη αγαλλίαση στον Παππού.
Μία δυνατή θέρμη αγάπης έκαιγε μέσα του, όταν σκεπτόταν μερικούς Αγίους, προς τους όποιους αισθανόταν ιδιαίτερη ευλάβεια. Με χαριτωμένη απλότητα δήλωνε: «Ό άγιος Παρθένιος είναι φίλος μου». Κάθε τόσο δε αποκτούσε και ένα καινούριο φίλο. Και την ημέρα, που εόρταζαν οι «φίλοι» του, πανηγύριζε- ανέφερε χαρακτηριστικά: «Ή ημέρα τής εορτής ενός Αγίου είναι πανευφρόσυνος ημέρα, πλήρης Χάριτος, γιατί συνεορτάζει όλη ή κτίσης μαζί του. Τα θαύματα επιτελούν οι Άγιοι την ήμερα της μνήμης τους, είναι ή εκχείλισης της αγάπης τους για μας! Και λέγω: Τί χάρι νιώθεις όταν πηγαίνεις στον πανηγυρίζοντα Ναό κάποιου Αγίου, την ήμερα της εορτής του, και ακούς τις κωδωνοκρουσίες και προσκυνάς τα λείψανά του! Είναι σαν να σε υποδέχεται ό ίδιος ό Άγιος στον σπίτι του, μαζί με όλους τους φίλους του... Και γίνεται μία πανδαισία στην Θεία Λειτουργία, διότι ή εν Χριστώ ένότης ημών μετά των Αγίων είναι αδιάσπαστη. Αγαπώντας, λοιπόν, τους Αγίους, πού αγάπησαν τον Θεό και σταυρώθηκαν μαζί Του, άγαπώμεν τον ίδιο τον Κύριο».
ΒΙΒΛΙΟΓ. Ο ΠΑΤΗΡ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΟΥΛΗΣ. ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΜΑΚΡΥΝΟΥ . ΜΕΓΑΡΑ 2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου