Στις αρχές αυτού του αιώνα, ό Θεός ανέδειξε μεγάλο αριθμό δικαίων ανδρών και γυναικών στην Σερβία, οι οποίοι αγωνίστηκαν να αφυπνίσουν τις ψυχές προς τον μυστικό, ασκητικό Χριστιανισμό ύ όποιος είχε εμπνεύσει όλους τούς άγιους τους. Ό Επίσκοπος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ό οποίος αποκαλείται ό "Νέος Χρυσόστομος", υπήρξε ό πνευματικός πατέρας πολλών από αυτούς τούς δικαίους και ό ηγέτης ενός ανανεωτικού κινήματος ευλαβών κοσμικών ανθρώπων, του Κινήματος Προσευχής των Μπογκομόλιτσι (κατά λέξη, "Αναζητητών του Θεού" ή "εκείνων πού προσεύχονται στον Θεό").
Ό Επίσκοπος Νικόλαος δημιούργησε τις συνθήκες μέσα στις οποίες οι πιστοί θα μπορούσαν να διεξάγουν από κοινού συνειδητό πνευματικό αγώνα. Το Κίνημα των Μπογκομόλιτσι είχε ως βάση του την προσευχή, την νηστεία, την μελέτη τής Αγίας Γραφής και των πατερικών κειμένων καθώς και την διακονία προς τον Θεό και τον πλησίον: "Με την νηστεία διανύουμε τον ήμισυ τής οδού, με την προσευχή φτάνουμε στις πύλες τής Βασιλείας του Θεού, αλλά με την φιλάνθρωπη αγάπη εισερχόμαστε στην Βασιλεία". Με την συνεχή τους ανάγνωση των Γραφών, τα πνευματικά άσματα, την νίψη στην προσευχή, τα προσκυνήματα από την μία μονή στην άλλη, την συχνή εξομολόγηση των αμαρτιών τους, την τήρηση των νηστειών και την συχνή Θεία Μετάληψη, υπήρχε ένας ζωντανός πνευματικός ζήλος στις καρδιές των Μπογκομόλιτσι ή οποία διαπότιζε την ζωή τους με την χάρη. Είτε βρίσκονταν στις πόλεις, είτε στα χωριά ή στα μοναστήρια αυτοί οι ζηλωτές αναζητητές του Θεού άρχισαν σιγά-σιγά να μεταμορφώνουν τους γύρω τους.
Στην καρδιά του κινήματος βρισκόταν ή διάπυρη, καρδιακή προσευχή στον Θεό, τόσο ή κοινή όσο και ή προσωπική. Μετά τις πολύωρες εκκλησιαστικές ακολουθίες, τα μέλη του περνούσαν πολλές ώρες ψάλλοντας ευλαβή άσματα με την μελωδία των παραδοσιακών τραγουδιών. Τούς άρεσε να συγκεντρώνονται γύρω από τον Επίσκοπο Νικόλαο, τραγουδώντας αυτούς τούς ποιητικούς στίχους στην γλώσσα τους—ορισμένους από τούς οποίους είχε συνθέσει ό ίδιος ό Επίσκοπος Νικόλαος, όταν ήταν νέος—πού συχνά θυμίζουν τούς ψαλμούς του Βασιλιά Δαυίδ. Κατά καιρούς, όταν οι εχθρικές δυνάμεις καταλάμβαναν την χώρα, μαζεύονταν κρυφά την νύχτα, φεύγοντας από τον σπίτι τους, και συγκεντρώνονταν σε απόκρυφα μέρη προκειμένου να αγρυπνήσουν μέχρι την αυγή. Πολλές κοσμικές αδελφότητες επίσης προέκυψαν από αυτό τον Κίνημα, οι οποίες μέχρι σήμερα διατηρούν τον αληθινό Ορθόδοξο τρόπο ζωής.
Ή Μητέρα Ευφημία έζησε είκοσι χρόνια ως ηγέτιδα της ιεραποστολής αυτού του Κινήματος, γινόμενη πνευματική μητέρα και ποιμένας σε πολλούς νέους αναζητητές του Θεού. Ως νεαρή απόστολος κήρυττε στον λαό, πηγαίνοντας από χωριό σε χωριό
στην μετάνοια.
Όταν έγινε μοναχή, πολλές νεαρές γυναίκες στον κόσμο από τον Κίνημα Προσευχής πού επιθυμούσαν την μοναστική ζωή ζούσαν ακόμη στον κόσμο, προσευχόμενες και περιμένοντας την ώρα πού ή Μητέρα Ευφημία θα αποκτούσε τον δικό της μοναστήρι στον όποιο θα μπορούσαν να ζήσουν μαζί της. Πράγματι, από αυτούς τούς φλογερούς "αναζητητές τού Θεού" προήλθαν εκατοντάδες μοναχές και δόκιμοι οι όποιοι σταδιακά ανοικοδόμησαν πολλά μοναστήρια σε όλη την χώρα. Σύντομα δόθηκε στην Μητέρα Ευφημία ή Μονή Γέμσκα, όπου ή αδελφότητα αναπτύχτηκε γρήγορα.
ΒΙΒΛ. Η ΜΑΚΑΡΙΑ ΕΥΦΗΜΙΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΆΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου