ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΡΝΑΡΑΚΗΣ. ΟΜ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ.
Τον μακαριστό Γέροντα είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω προ πολλών ετών, λίγο μετά τον 1978, και την ευλογία να επικοινωνώ και να σχετίζομαι μαζί του, τις πιο πολλές φορές, με ένα ιδιαίτερο τρόπο, ό όποιος μου επέτρεπε να προσεγγίσω τις βαθύτερες πτυχές της αγιασμένης ψυχής του.
Όταν προετοίμαζε κάποιο κήρυγμά του ή κάποια μικρή προσλαλιά του σε μια ιερατική σύναξη ή σε κάποια άλλη, συνήθως εορταστική εκδήλωση, με καλούσε στο τηλέφωνο, για να συζητήσουμε μαζί τον σχεδίασμα του κειμένου του, μικρού ή μεγάλου.
Σε μια τέτοια περίπτωση ό κερδισμένος ήμουνα εγώ, εφόσον, κατά τον διάλογο και την επικοινωνία μας αυτή γινόμουνα αποδέκτης, μέσω των σκέψεών του, της χαρισματικής ανταύγειας τής καθαρής και αγνής ψυχής του. Ή απλότητα των λόγων του και ή νοηματική τους αγγελική εκφορά, μου άνοιγαν ορίζοντες μιας αγιασμένης ευαισθησίας ουράνιας λογικής!
Ιδίως, όταν έπρεπε να χρησιμοποιήσει στα κείμενά του ευαγγελικά χωρία ή τροπάρια και ύμνους εκκλησιαστικούς, άλλαζε στο ακουστικό μου ό τόνος της φωνής του και ή εκφραστική νοηματική του διατύπωση. Τον συνέπαιρναν και τον ξεσήκωναν σε άλλα επίπεδα, υψηλά, τα αγιοπνευματικά ερεθίσματα των κειμένων αυτών, και σου άνοιγαν παράθυρο σε θεωρίες πνευματικών εμπειριών και καταστάσεων, σ' ένα τόνο περίπου έκστασιακό!
Τότε γινόσουνα μέτοχος της ιερής του συγκινήσεως και θεατής νοερός των χαρισματικών δρώμενων στο βάθος του εσώτερου ψυχικού του χώρου. Θαύμαζες την αγγελική του αγνότητα και την απλότητα τής παιδικής του ψυχής.
Ό μακαριστός Γέροντας ήταν μοναχικός βιωματικός μελετητής των πατερικών κειμένων και του ευαγγελικού λόγου και συγχρόνως κοινωνικός, με τον νόημα πού ό ίδιος είχε επιλέξει.
Ή μοναχική του βιωτή ήταν προσανατολισμένη στη σχέση του με τον Κύριο. Έκοιμάτο λίγες ώρες. Ανεγείρετο ενωρίς, για να σηκωθεί από την κλίνη του εν μέσω τής νυκτός και να προετοιμασθεί για την λειτουργία πού θα τελούσε τον πρωί. Αυτό τον πρόγραμμα τον τηρούσε ιδιαιτέρως όταν έμενε στην Ί.Μ. τής Αγνής. Τριάδος στην Ύδρα, όπου υπήρχε και τον Κέντρο Πατερικών Μελετών τής Ί. Μητροπόλεως.
Όταν κάποτε φιλοξενήθηκα κι εγώ για δύο - τρεις ημέρες εκεί, διέκοπτε ενωρίς τον βράδυ την συζήτησή μας με την φράση ας σταματήσουμε τώρα εδώ για να μείνουμε περισσότερο χρόνο με τον Κύριο! Ζούσε και ανέπνεε συνεχώς την παρουσία του Κυρίου στη ζωή του!
Ή κοινωνικότητά του εξάλλου είχε σταθερό γνώρισμα την αγάπη και την φιλανθρωπία προς τον πλησίον. Κάποια σημαντικά έργα της φιλανθρωπίας του αποσιωπούνται αυτή την στιγμή από σεβασμό στην ιερότητα της επιθυμίας του να μείνουν άγνωστα και να μην αποκαλύψουν τους εύεργετηθέντες μετά την κοίμηση του
Είναι χαρακτηριστικό πάντως τον εξής γεγονός, κάποτε πληροφορήθη ότι ό Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος του απένειμε τον μετάλλιο τής Εκκλησίας! Το μετάλλιο του αποστόλου Παύλου. Όταν τον έμαθα και το ανέφερα στον π. Τιμόθεο, με τον παράπονο γιατί μας το έκρυψε εκείνος μειδίασε με τον χαρακτηριστικό του χαμόγελο με εντελώς όμως κλειστό τον στόμα. Δεν θέλησε έτσι ο ίδιος να μου αναφέρει σχετικώς τίποτε.
Τυχαίως όμως έμαθα τον λόγο τής απονομής αυτής του μεταλλίου. Ο Γέροντας γνώρισε κάποτε τον φοιτητή Χριστόδουλος και τον βοηθούσε οικονομικώς. Τέτοιες ευεργεσίες φαίνεται ότι έχει κάνει πολλές!
Ο μακαριστός Γέροντας Τιμόθεος έζησε την κατάκοσμο βιωτή με αταλάντευτη και χαρισματική οσιότητα! Υπήρξε ό αγαθός άνθρωπος του Θεού, ό οποίος κάθε στιγμή ανέπνεε αλλά και ενέπνεε την ζωή της χάριτος σε όλους, όσοι είχαν την ευλογία να επικοινωνούν μαζί του. Ή καθαρότητα τής καρδίας του και η αθωότητα των σκέψεων του ανέδιδαν με φυσικό απλό, ανεπιτήδευτο τρόπο, οσμή ευωδίας πνευματικής.
Για τον π. Τιμόθεο ισχύει ό πατερικός λόγος «Ένα ιδής άνθρωπο αγνεία συζώντα και ταπεινοφρονον, εξαρτημένο ελεήμονα, πράο, χρηστόν, συμπάθη, φιλόθεο πάσαις απλώς κομώντα ταις αρετές, ώ οίου οράματος έτυχες αυτόν γάρ τον αόρατο Θεό ον ιδείν ηξιώθης εν τω ορωμένω εκείνου ναώ και τη είκονι αυτού».
Με τον π. Τιμόθεο είχαμε οικογενειακή σχέση. Όλοι μας τον σεβόμαστε και τον αγαπούσαμε. Χαριτολογώντας ονόμαζε την γυναίκα μου (όπως όλες τις πολύτεκνες μητέρες) σαλή, για να την τονώσει στον αγώνα τής οικογενειακής ζωής!
Λόγω ακριβώς αυτής τής οικογενειακής μας σχέσεως με τον μακαριστό γέροντα, όταν πληροφορηθήκαμε ότι βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο τής επίγειας ζωής του και ότι δείχνει σημεία έκδημίας προς τον Κύριο, σπεύσαμε τέσσερα μέλη τής οικογενείας μας να βρεθούμε στο προσκέφαλο τής επιθανάτιας κλίνης του, στο νοσοκομείο!
Τον προφθάσαμε στον επιθανάτιο ρόγχο του. Δεν προλάβαμε την ζωντανή φωνή του, για να πάρουμε την ευχή του. Είμαστε στο προσκέφαλο του όρθιοι δύο ώρες αναμένοντες την στιγμή τής εξόδου.
Αλλά με την παρουσία μας, στην κρίσιμη ώρα, γίναμε μάρτυρες τής όντως όσιακής του, εν Κυρίω, τελευτής!
Κάποια στιγμή, ξαφνικά, μίλησε ό σεπτός γέροντας, ευρισκόμενος πάντοτε στην κατάσταση του επιθανάτιου ρόγχου. Με κλειστά τα μάτια του, απευθύνθηκε στον εξ αδελφής ανιψιό του, ό όποιος ευρίσκεται δίπλα του και του είπε'
Κάνε λίγο πιο πέρα γιατί μου κρύβεις, τον Παντελεήμονα και τον άγιο Αντώνιο!
Χορός λοιπόν αγίων φαίνεται επισκέφτηκε τον Γέροντα, για να τον συνοδεύσει στη «μακαρίαν οδόν», προς την βασιλεία του Κυρίου. Όντως οσιακή ή έξοδος του από τα γήινα και φθαρτά στα επουράνια και άφθαρτα και αιώνια! Ανεδείχθη άξιος της βασιλείας του Θεού αλλά και του βραβείου της άνω κλήσεως!
Πράγματι! «Δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι και εν Κυρίω ό μισθός αυτών.... Διά τούτο λήψονται τον βασίλειον της ευπρεπείας και τον διάδημα του κάλλους εκ χειρός Κυρίου»
Την ευχή του να έχουμε όσοι τον γνωρίσαμε και τον ζήσαμε και όσοι δεν είχαν την ευλογία να τον γνωρίσουν!
ΒΙΒΛ. Ο ΙΕΡΟΚΗΡΥΞ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ. ΕΚ. ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου