Πέντε αιώνες μετά την δραπέτευση του Άγ. Σάββα από την βασιλική του αυλή και την μνηστή του, προς αναζήτηση της μοναστικής ζωής στο Αγ. Όρος, πού αποτελούσε τον βαθύτερο πόθο του, ένας άλλος νέος, ό Ρώσος Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ, επίσης δραπέτευσε από την πατρίδα του για τον Αγ. Όρος με σκοπό να βρει έναν Θεοφόρο Πατέρα πού θα τον καθοδηγούσε στην εσωτερική ζωή με τον Θεό.
Μη βρίσκοντας πνευματικό πατέρα εκεί, ό Παίσιος ανακάλυψε αντί αυτού τα ξεχασμένα συγγράμματα των φωτισμένων από τον Θεό μοναστών πατέρων του αρχαίου Χριστιανισμού, τα οποία όχι μόνον έθεσε σε εφαρμογή στην πράξη, αλλά επίσης τα συνέλεξε, τα μετέφρασε και τα εξέδωσε με τον τίτλο Φιλοκαλία.
Την ίδια εποχή με τον Στάρετς Παΐσιο, βρισκόταν στο Αγ. Όρος ένας άλλος φωτισμένος από τον Θεό Πατέρας, ό Αγ. Κοσμάς ό Αιτωλός. Με βαθειά συγκίνηση για την μεγάλη πνευματική πείνα των Ελλήνων πατριωτών του μετά από
Άγ. Κοσμά καιγόταν να βγει και να κηρύξει και μέχρι τον μαρτυρικό του τέλος πήγαινε από χωριό σε χωριό, αφυπνίζοντας τις ψυχές των συμπατριωτών του. Εμπνευσμένοι από την πνευματική ανανέωση πού είχε ξεκινήσει ο Αγ. Κοσμάς, δύο άλλα μεγάλα πνευματικά φώτα, ο Αγ. Μακάριος Κορίνθου και ό μαθητής του, Αγ. Νικόδημος, ήρθαν στο Αγ. "Όρος είκοσι χρόνια μετά τον Αγ. Παϊσιο. Μαζί συνέθεσαν και επιμελήθηκαν την συλλογή των Φιλοκαλικών κειμένων του Παϊσίου για έκδοση στα Ελληνικά.
Καθοδηγούμενοι από τον Άγιο Πνεύμα, όλοι εκείνοι οι Πατέρες άφησαν τον Αγ. Όρος για να διαδώσουν τον πολύτιμο αυτό θησαυρό. Ό Αγ. Παίσιος πήγε στην Ρουμανία, όπου έγινε πνευματικός πατέρας σε περισσότερους από 1000 μοναχούς, και από όπου οι αφοσιωμένοι του μαθητές εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη την Ρωσία. Ανανέωσαν την μοναστική ζωή κατά την παράδοση των αρχαίων πατέρων του ησυχασμού, προσφέροντας πολλούς Θεοφόρους πνευματικούς πατέρες και Γέροντες για τούς πιστούς μέχρι την Επανάσταση. Ό Αγ. Μακάριος και άλλοι ζηλωτές πατέρες δραστηριοποιήθηκαν πολύ στην Ελλάδα, διεγείροντας πνευματικά τούς πιστούς, ιδρύοντας μοναστήρια πού αναπτύχτηκαν σε κέντρα πνευματικής ζωής, διδάσκοντας με λόγους και με πατερική σοφία, και ποιμαίνοντας τον λαό με τον Χριστιανικό τους χαρακτήρα και τον ενάρετο τρόπο ζωής τους.
Ή πνευματική αυτή ανανέωση άργησε να φθάσει στην Σερβία. Αφού πρώτα βοήθησε τα άλλα Βαλκανικά έθνη να απελευθερωθούν, τελικά ή Σερβία νίκησε τούς κατακτητές της τον 1879. Ό λαός της κράτησε την ποθητή του ελευθερία για ένα σύντομο διάστημα τριάντα τριών ετών, μέχρι τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο τον 1912 και την τελική απώθηση των Τούρκων από τις Ορθόδοξες Βαλκανικές χώρες. Αμέσως ακολούθησαν οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι και στους δύο ή
Σερβία τάχθηκε στο πλευρό της Δύσης εναντίον των Γερμανών, των Κροατών και των Μουσουλμάνων. Στο τέλος του πολέμου, ή Σερβία πού βρισκόταν κάτω από την Γερμανική κατοχή παραδόθηκε στους κομμουνιστές, με την συμφωνία της Δύσης, και άρχισε μία περίοδος ακόμη μεγαλύτερου σκότους, διότι οι μισόθεοι κομμουνιστές επιχείρησαν να καταστρέψουν ολοσχερώς τον Χριστιανισμό, κάτι πού ούτε ακόμη και οι Μουσουλμάνοι δεν είχαν προσπαθήσει να κάνουν.
ΒΙΒΛ. Η ΜΑΚΑΡΙΑ ΕΥΦΗΜΙΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΆΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου