ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ THEOFIL PARAIAN- Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ.

Ο πόλεμος με τους πειρασμούς -

Ματθ. 8, 28-34, 9,1


Ο πειρασμός - μία δοκιμασία, μια εξέταση

Αγαπητοί πιστοί,

Όλοι γνωρίζουμε ότι από τον Κύριο μας Ιησού Χριστού μας έμεινε μια προσευχή, προσευχή η οποία βρίσκουμε δύο φορές στο άγιο Ευαγγέλιο. Κάνει λόγο για την προσευχή Πάτερ ημών. Αυτή βρίσκεται στη Επί του όρους ομιλία, μέσα στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, 6" κεφ., και στο κατά Λουκά ευαγγέλιο, στην αρχή του 1Γ" κεφ. Η προσευχή Πάτερ ημών μας την έδωσε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός σαν τύπος προσευχής και για να την χρησιμοποιήσουμε σαν προσευχή. Η αγία μας Εκκλησία κράτησε (φύλαξε) αυτή την προσευχή και όρισε να την αναφωνούν όλοι οι πιστοί και στις ακολουθίες, όταν είναι όλοι μαζί, και στα σπίτια τους. Αυτή την προσευχή την γνωρίζουν και οι γέροι, την γνωρίζουν και τα παιδιά, την λέμε όλοι, αλλά δεν γνωρίζουμε καλά το περιεχόμενο της και πολλές φορές την λέμε σαν να λέμε κάτι που έχουμε μάθει απ' έξω, και θα μπορούσαμε να λέμε σαν κάτι που δεν έχει πολύ νόημα. Ο Κύριος Χριστός όμως μας έδωσε αυτή την προσευχή για να σωθούμε με αυτή, να καταλαβαίνουμε το νόημα των λέξεων που λέμε, για να προσευχηθούμε όντως με τα λόγια αυτής της προσευχής.

Αυτοί που ερευνούν το περιεχόμενο του αγίου ευαγγελίου ξέρουν ότι η προσευχή Πάτερ ημών έχει τρία μέρη:

- ένα μέρος στην αρχή, την κλήση ή την επίκληση: Πάτερ ημών ό εν τοις ουρανοίς...

-           ακολουθούν μετά επτά αιτήσεις

-           μετά το τέλος: ότι σον εστί ή βασίλεια και ή δύναμης..

Ανάμεσα στις 7 αιτήσεις υπάρχει και η αίτηση: και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν. Αυτή είναι η έκτη από τις 7 αιτήσεις. Θα ήθελα να σταματήσω λίγο στα λόγια και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν και να σας μιλήσω σήμερα για τον πειρασμό και για τον πόλεμο κατά των πειρασμών.

Αγαπητοί πιστοί,

Παρόλα που λέμε συχνά τα λόγια και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι όλοι οι πιστοί δεν ξέρουν τί είναι ο πειρασμός. «Πειράζω» στη σλαβική γλώσσα σημαίνει «δοκιμάζω», «εξετάζω» . Επομένως, ο πειρασμός είναι ένας έλεγχος του ανθρώπου, μια δοκιμασία. Στη λατινική γλώσσα, η λέξη «πειρασμός» είναι «tentatia». Όταν λέγω στα ρουμανικά «m-a- tentat» έχει το ίδιο νόημα με τον πειρασμό. Κάποιοι προσπάθησαν να εισάγουν μέσα στην προσευχή Πάτερ ημών την λέξη ispita (που είναι πιο κοντά στο ελληνικό πείρα). Δεν τον δέχθηκε ο λαός. Και έμεινε η λέξη ispita, και δεν υπάρχει πρόβλημα, μόνο να ξέρουμε εμείς για τί κάνει λόγο. Εμείς ξέρουμε ότι «πειράζω» σημαίνει τις περισσότερες φορές «υποκινώ κανείς στο κακό». Αλλά, «πειράζω» σημαίνει και να τον ελέγξεις. Όταν γίνεται κανείς επίσκοπος, λέγεται ότι του κάνουν «κανονικό έλεγχο », δηλαδή τον ελέγχουν αν έχει την ορθή πίστη, αν πιστεύει ορθώς, αν είναι άξιος και ικανός για επισκοπή. Αρα, μ' αυτή την έννοια, η λέξη «πειράζω» έχει καλή έννοια - ελέγχω, θέλω να ξέρω πώς είναι κανείς με όλα τα δικά του. Το ίδιο πράγμα είναι και ο πειρασμός προς τα κακά, διότι αν ο άνθρωπος είναι αποφασισμένος προς τα καλά και αν είναι στερεωμένος στα καλά, κανείς δεν μπορεί να τον αλλάξει από τα καλά προς τα κακά, και τότε ο πειρασμός - θα λέγαμε - δεν πετυχαίνει, δεν φτάνει στο σκοπό του.

Οι τρεις πειρασμοί του Σωτήρα

Αγαπητοί πιστοί,

Στο κατά Ματθαίον ιερό Ευαγγέλιο, στο 6" κεφ., και στο κατά Λουκά, πάλι στο 4" κεφ., κάνει λόγο για πειρασμό, τον οποίο τον κάνει ο Διάβολος προς τον Σωτήρα Χριστό. Λέγεται πως ο Κύριος πήγε 40 μέρες στο έρημο, αφού βαπτίστηκε από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Και εκεί, στην έρημο, ο διάβολος τον πείραξε με τρεις πειρασμούς. Πρώτα, γιατί ο Κύριος πεινούσε ύστερα μια μεγάλη νηστεία, ο διάβολος του είπε: Ει υιός ει τον θεό, είπε ίνα οι λίθοι ούτοι άρτοι γενωνται (Ματθ. 4,3). Ο Κύριος Χριστός όμως του απάντησε: Γεγραπται, Ουκ έπ' άρτω μόνω ζήσεται ό άνθρωπος, άλλ επί παντί ρήματι εκπορευομένω διά στόματος θεού. (Ματθ. 4, 4- Λκ. 4, 3). Άρα ο διάβολος δεν είχε δύναμη να απομακρύνει τον Κύριο Χριστό από το καλό προς τον κακό. Ο Κύριος του απάντησε με ένα λόγο από την αγία Γραφή.

Μετά απ' αυτό, ο διάβολος τον πήγε εις όρος ύψηλόν λίαν (Ματθ. 4, 8) και του έδειξε πάσας τας βασιλείας της οικουμένης εν στιγμή χρόνου . Συ ούν εάν προσκύνησης ενώπιον εμού, εσται σου πάσα. (Λκ 4, 5,7). Ο Κύριος όμως απάντησε: Γέγραπται, Κύριον τον θεόν σου προσκυνήσεις και αυτώ μόνω λατρεύσεις (Λκ. 4, 8). Δεν είχε δύναμη ο διάβολος να προσελκύσει τον Σωτήρα, διότι ο Κύριος Χριστός δεν ήταν στη κατάσταση να μπορεί κανείς να τον αλλάξει από τον καλό. Ύστερα τον πήγε πάνω στο ναό του Ιεροσολύμων , επί το πτερύγιο τού ιερού, και του είπε: βαλε σεαυτόν εντεύθεν κάτω ότι ο Θεός Τοις αγγέλοις αυτού εντελείται περί σου του διαφυλάξαι σε, μήποτε προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου. (Λκ. 4, 9-11). Και ο Κύριος Χριστός απάντησε: • Γέγραπται, Ουκ έκπειράσεις κύριον τον θεόν σου (Ματθ. 4, 7). Και με αυτά νίκησε τους πειρασμούς του διαβόλου.

Ο πειρασμός έρχεται από τον διάβολο, αλλά και από την καρδιά μας που δεν είναι καθαρή

Αγαπητοί πιστοί

Αυτά τα λόγια από το Ιερό Ευαγγέλιο τα οποία μπορείτε να τα διαβάζεται και από μόνοι σας, μας δείχνουν ότι ο διάβολος είναι περαστικός, αλλά μας δείχνουν και ότι ο άνθρωπος πρέπει να αντισταθεί. Και αν ο άνθρωπος έχει στερεωθεί στο καλό, τίποτα δεν θα μπορεί να τον προσελκύσει προς τον κακό. Μας δείχνουν ακόμη ότι κατά των κακών λογισμών μπορούμε να αντισταθούμε μόνο με καλούς λογισμούς. Αν έχουμε καλούς λογισμούς βάλουμε στην άκρη τους κακούς λογισμούς. Εσείς ξέρετε την παροιμία «καρφί διώχνει το καρφί». Αυτή η παροιμία πάει πολύ καλά στους λογισμούς: «λογισμός διώχνει τον λογισμό». Δεν μπορείς να διώχνεις ένα κακό λογισμό, παρά με ένα καλό λογισμό.

 Αν δεν έχεις μέσα σου καλούς λογισμούς, αποκτούν ρίζα και μεγαλώνουν μέσα σου οι κακοί λογισμοί. Και τότε ο πειρασμός ακολουθεί την πορεία του και από ένα λογισμό φτάνεις σε ένα κακό βλέμμα, από το βλέμμα στο άσχημο λόγο, από το λόγο στη πράξη. Ο όσιος Ποιμένας ρωτήθηκε μια φορά πώς γίνεται να ανταποδώσει κανείς το κακό με το κακό. Αυτός απάντησε: «Το κακό ανταποδίδεται με το κακό πρώτα μέσα στο λογισμό, μετά στο βλέμμα, δηλαδή κοιτάζεις άσχημα αυτόν που σου έκανε κακό, μετά με το λόγο, του λες έναν λόγο και ακόμα δέκα αντί του ενός, και μετά φτάνεις στη πράξη». Αλλά, λέει ο όσιος Ποιμένας, «αν κόβεις τον κακό λογισμό, δεν θα φτάσεις στη πράξη». Δεν θα φτάνεις ούτε στο κακό βλέμμα, ούτε στο κακό λόγο, ούτε στη κακή πράξη. Δεν θα φτάνεις εκεί διότι έκοψες την ρίζα του κακού, έκοψες τον κακό λογισμό, και αυτή είναι η σημαντικότερη αντίσταση που μπορεί άνθρωπος να το κάνει για να φεύγει από τους πειρασμούς.

Αλλά, αγαπητοί πιστοί, θα μπορούσατε να λέτε: εντάξει, λέγεται στο ευαγγέλιο ότι ο διάβολος υπάρχει ως πειραστής, ότι είναι κακός και θέλει να μας προσελκύσει στο κακό, αληθώς ότι ο κακός λογισμός αποβάλλεται έξω με τον κουλό, αλλά στο ιερό Ευαγγέλιο ο Κύριος Χριστός μας λέγει ότι έσωθεν γαρ εκ της καρδίας των ανθρώπων οι διαλογισμοί οι κακοί εκπορεύονται, πορνείαι, κλοπαί, φόνοι,  μοιχείαι, πλεονεξίαι, πονηρία, δόλος, ασέλγεια, οφθαλμός πονηρός, βλασφημία, υπερηφάνια, αφροσύνη- (Μρ. 7, 21-22). Και όλα αυτά κοινοί τον άνθρωπο (Μρ. 7, 23). Ας προσέξουμε: είπε ο Κύριος Χριστός ότι από την καρδιά του ανθρώπου εκπορεύονται πρώτα πρώτα οι διαλογισμοί. Άρα, από την καρδιά του ανθρώπου. Δεν λέγει ότι ο πειράζων φέρει στον άνθρωπο λόγο ή λογισμό πειρασμού, αλλά λέγει ότι εκ της καρδιάς του ανθρώπου εκπορεύονται. 

Ποιά είναι η αλήθεια; Από τον διάβολο, ή εκ της καρδιάς έρχεται ο πειρασμός; Αγαπητοί πιστοί, ας προσέξουμε, έρχεται και από τον διάβολο και έρχεται και από μας. Διότι ο διάβολος, αφού μας μετασχηματίζει κατά το σχήμα του, κατά την κακία του, δεν κάθεται πια για μας, διότι εμείς πράττουμε τον κακό και χωρίς αυτόν. Αφού συνηθίσαμε με τα κακά, δεν έρχεται πια κάθε φορά να σου δίνει ένα διαλογισμό.

Ας υπακούσουμε τον πνευματικό, όχι τους λογισμούς και προσωπικές σκέψεις

Μας λέγει ο Κύριος Χριστός: ό αγαθός άνθρωπος εκ τον αγαθόν θησαυρόν εκβάλλει αγαθά, και ό πονηρός άνθρωπος εκ τον πονηρού θησαυρόν εκβάλλει πονηρά (Ματθ. 12, 35). Γι' αυτό το λόγο λέγει ο όσιος Μάρκος ο Ασκητής: «Προ αναιρέσεως των κακών, μη υπακούης τη καρδία σου. Οίας γάρ ένθηκας έχει, τοιαύτας και προσθήκας   επιζητεί» .   Και  οι   πνευματικούς   πατέρες,   άνθρωποι   με   πολύ σωφροσύνη, με πολλή χάρη και φώτιση από τον Θεό, μας διδάσκουν να εξετάζουμε τους λογισμούς και να εξομολογούμαστε  τους    λογισμούς.

 Τί σημαίνει να εξομολογείσαι τους λογισμούς? Να τους πεις σε ένα πνευματικό πατέρα, σε ένα ιερέα που είναι και πνευματικός, και να εξετάζεις τους λογισμούς αν είναι κατά το θέλημα του Θεού' ή όχι, και να κάνεις ό, τι θα του πει ο πνευματικός και όχι ότι σκέφτεσαι εσύ ότι είναι καλά. Λέγει κάπου στο Πατερικό: «Όπου θα δεις τον νέο που θέλει να πάει στον ουρανό από τη δική του θέληση, τράβηξε τον κάτω, ότι δεν του οφείλει να πάει εκεί έτσι». Επομένως, δεν σου οφείλει να πας από τη δική σου θέληση ούτε στο ουρανό, αλλά μόνο με προτροπή και με διδασκαλία και να μην προσπαθείς να κάνεις κάτι ότι σου φαίνεται καλά, διότι με αυτό θα κυριεύεσαι από τον εχθρό και μετά θα νομίζεις ότι είναι καλοί και οι άλλοι λογισμοί σου.

Στο Πατερικό διηγείται ότι κάποιος σχεδόν σκότωσε τον πατέρα του, γιατί ήρθε ένας διαλογισμό που του είπε ότι ο πατέρας του έρχεται προς αυτόν να τον σκοτώσει με ένα τσεκούρι. Και τότε πήρε αυτός το τσεκούρι. Και ήταν ερημίτης, μέσα στο έρημο, και σκεφτόταν μήπως είναι άγιος, αλλά δεν ήταν ούτε στα μέτρα των πονηρών ανθρώπων που είναι μέσα στον κόσμο. Ήταν χειρότερα. Γιατί; Διότι εμπιστεύθηκε στους λογισμούς του. Και ήταν ακόμη ένας - πάλιν στους βίους των αγίων διηγείται - ο οποίος έφτασε στο σημείο να προσκυνήσει τον αντίπαλο, διότι τον υπάκουσε και δεν ζητούσε προτροπή, δεν ζητούσε ούτε διδασκαλία. Οι πνευματικοί πατέρες έτσι όρισαν: να ψάχνεις διδασκαλία, να ψάχνεις καθοδήγηση, να μετασχηματίσεις κατά την συνείδηση αυτών που έχουν πνευματική και αγία συνείδηση.

Ας εξομολογηθούμε και τους λογισμούς

Αγαπητοί πιστοί,

Διηγείται, στα λόγια του οσίου Δωρόθεου, ότι υπήρξε ένας αδελφός ο οποίος πήγαινε μια φορά στον γέροντα να του πει λόγο διδασκαλία. Και αυτός του είπε. Αλλά, από μια στιγμή, ο αδελφός τάδε άρχισε να σκεφθεί: «Δεν πρέπει πια να πηγαίνω στον γέροντα να του ζητήσω καθοδήγηση, γιατί εγώ ξέρω τί θα μου πει» Αλλά αυτός δεν υπάκουσε για αυτό το λογισμό και πήγε στον γέροντα, αν και ο λογισμός του έλεγε: «Μην ενοχλείς τον γέροντα!» Παρόλα αυτά, αυτός πήγε και εξομολογήθηκε τους λογισμούς. Και ο γέροντας του είπε ότι σκεφτόταν αυτός ότι θα του πει. 

Ύστερα απ αυτό, ο λογισμός του έλεγε: «Είδες, τζάμπα πήγες, ο γέροντας σου είπε πράγματα που τα ήξερες από πριν. Δεν πρέπει να πας πια». Και ξέρετε τι απάντησε στον Λογισμό ο σοφός εκείνος άνθρωπος; Του είπε έτσι: «Πήγα γιατί ο λογισμός που είχα πριν να πάρω καθοδήγηση προερχόταν από τον εχθρό, αλλά τώρα, ο ίδιος λογισμός, με την καθοδήγηση κανενός, προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα». Κοιτάξτε, αγαπητοί πιστοί, τι σημαίνει να εξομολογείσαι τους λογισμούς για να μπορείς να αποφεύγεις τους πειρασμούς. 

Διότι αλλιώς ο εχθρός σε παίρνει και σε πετροβολήσει, όπως διηγείται στη Φιλοκαλία ότι πετροβολίζει έναν αδελφό από τους διαβόλους δύο εβδομάδες στον αέρα και μετά τον άφησαν κάτω. Τώρα Θεός τα ξέρει τί θα ήτανε μ' αυτή τη περιστροφή, αλλά για ένα πράγμα είναι σίγουρος: ότι πολλοί παθαίνουν από τον διάβολο αυτή τη διαστροφή μέσα σε αυτό τον κόσμο. Τους περιστρέφει με πολλούς λογισμούς και τους αφήνει κάτω ζαλισμένους και ύστερα αυτοί οι άνθρωποι ζουν σαν ζαλισμένοι. Και μήπως και συμβαίνει και με μας πολλές φορές, ιδιαίτερα όταν δεν ξέρουμε τί κάνουμε, όταν φτάνουμε να ζαλιστούμε, όταν δεν έχουμε πια ησυχία μέσα στη ψυχή, όταν είμαστε καταστραμμένοι, διότι ο διάβολος σε καταστρέφει πάνω απ' όλα με τους λογισμούς.

Επομένως, αγαπητοί πιστοί, τι πρέπει να κάνουμε; Να αντισταθούμε, να εξομολογηθείς τους λογισμούς μας. Αλλά για να εξομολογήσεις τους λογισμούς πρέπει να έχεις ταπείνωση, διότι, αν δεν έχεις ταπείνωση, δεν μπορείς να αποκαλύψεις τον εαυτό σου, και θα πεις μόνο κάποια αμαρτήματα και τότε θα πάθεις αυτό που λέει η προσευχή στη εξομολόγηση: Τέκνα, να μην κρύβεις από μένα κανένα αμαρτία, για να μην γυρίζεις πίσω χωρίς θεραπεία, αν και ήρθες στο γιατρό. Αν θα κρύβεις από μένα κανένα αμαρτία, διπλό θα παίρνεις...» Γι' αυτό πολλοί είναι ανεξομολόγητοι, γιατί και λέγουν, και δεν λέγουν τις αμαρτίες τους. Κάποιες αμαρτίες τις λέγουν, κάποιες όχι, και τότε, μετά την εξομολόγηση μένουν ανεξομολόγητοι.

Όπλα κατά των πονηρών διαλογισμών

Τους μαθητές τους πήρε ο ύπνος κατά την προσευχή της Γεθσημανής του Κυρίου Χριστού. Ο Κύριος προσευχόταν και οι μαθητές κοιμόταν. Τότε, ο Κύριος Χριστός τους είπε: γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη είσελθητε εις πειρασμόν (Ματθ. 24.41). 

Αλλά δεν τους είπε να γρηγορήσουν με την έννοια να μην κοιμούνται, γιατί και ο ύπνος από τον Θεό, αγαπητοί πιστοί. Εμείς ευχαριστούμε τον Θεό το πρωί, στη προσευχή μας, νια το ύπνο που μας χάρισε. Ο ύπνος έχει το ρόλο του, αλλά (ο Κύριος είπε) να μην κοιμόμαστε όταν είμαστε ξύπνοι, δηλαδή να προσέχουμε τους λογισμούς μας. Αυτό σημαίνει το «γρηγορείται». Προσέξτε τι κάνετε, τι συμβαίνει μέσα στο μυαλό σας, προσέξτε τι συμβαίνει με εσάς. Αυτό σημαίνει γρηγορείται.

 Αλλά όχι μόνο γρηγορείται, διότι αν μόνο γρηγορείς και δεν προσεύχεσαι κάνεις το έργο του άπιστου. Εμείς πρέπει να γρηγορούμε και να προσευχόμαστε, να λέμε πάντα: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό! Έτσι δια της προσευχής έχουμε ένα σημαντικό λογισμό, ο οποίος συντρίβει όλα τα έργα του εχθρού, και ο εχθρός δεν έχει δύναμη μέσα μας, διότι αυτός δεν έχει άλλη οδό να μπει μέσα μας εκτός από την οδό του νου. «Νους μάχεται νουν» -λέγει στη Φιλοκαλία. Άρα, ο νους αν στερεώνεται στο καλό, τότε ο διάβολος μπορεί να κάνει ότι θέλει, διότι δεν θα τον καταστρέφει.

Λέγεται κάπου στο Πατερικό - και αν το διαβάσουμε θα αρχίσουμε να γελάμε, αλλά είναι πραγματικότητα - ότι ήταν μια φορά ένας γέροντας (ο όσιος Θεόδωρος της Φέρμης) που προσευχόταν στο κελί του. Και ήρθε ένας διάβολος και ήθελε να μπει μέσα του, αλλά δεν μπόρεσε, γιατί ο όσιος προσευχόταν. Και τον έδεσε ο όσιος στη πόρτα. Ήρθε και ο δεύτερος και ο τρίτος και όταν είδε τους δύο διαβόλους εκεί δεσμένους μπροστά στη πόρτα του κελιού του οσίου τους ρώτησε: «Τι κάνετε εδώ; Αυτοί απάντησαν: Ο όσιος προσεύχεται και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Μας έδεσε.» 

Κάθε άνθρωπος που είναι απασχολημένος με μια υψηλή ιδέα, κάθε άνθρωπος που είναι στη προσευχή, κάνει μάταιες όλες τις ξένες επιρροές , όλες τις προσπάθειες για να μπει μέσα στη ψυχή του κάτι που δεν είναι κατά το θέλημα του Θεού. Αυτό σημαίνει να βάλεις τους δεσμούς στους διαβόλους. Τους βάλλεις δεσμούς όταν δεν έχουν δύναμη πάνω σου.

Προσέξτε, αγαπητοί πιστοί, γνωρίζουμε ακόμη μια οδό για να αντισταθούμε: την προσευχή. Αλλά όλα αυτά μέσα στη ταπείνωση, διότι, λέγεται πως η ταπείνωση καίει τους διαβόλους. Εμείς με τη υπερηφάνεια μας τους προκαλούμε χαρά, και με την ταπείνωση τους πνίγουμε. Ας μας βοηθήσει ο Θεός να τους βυθίσουμε πράγματι με τη ταπείνωση, διότι η ταπείνωση είναι αυτή που ξεριζώνει τα πάθη. Στη Φιλοκαλία τομ. 9" στο Κλίμαξ του Οσίου Ιωάννου του Κλίμακας, λέγεται περί την ταπεινή διάνοια. Εκεί λέγεται ότι η ταπείνωση είναι αυτή που ξεριζώνει τα πάθη, δηλαδή αυτή που καταστρέφει την ρίζα τους.

Έχουμε ακόμα μια βοήθεια, αγαπητοί πιστοί, το έργο των χειρών μας. Ο άνθρωπος έχει μεγάλη βοήθεια αν δουλεύει κάτι με τα χέρια και με το μυαλό. Λέγεται στις διδασκαλίες του Οσίου Εφραίμ του Σύρου, ότι είδανε κάποτε έναν εχθρό πάνω στους τοίχους της πόλης, ο οποίος μόνο γυρνούσε από μια πλευρά στη άλλη, αφού δεν είχε τίποτα να κάνει. Σ' ολόκληρη τη πόλη δεν είχε τί να κάνει, διότι οι άνθρωποι ήταν πεσμένοι προς το κακό, ακόμα και χωρίς τις παγίδες του διαβόλου. Αλλά ήταν πολλοί διάβολοι γύρω από έναν ερημίτη, διότι μ' αυτόν πολεμούσαν και ζητούσαν να τον βγάλουν έξω από το καλό.

Αλλά, ξέρει ο Θεός, πως οι κακίες μας γίνονται δαιμόνια, διότι έτσι λέγεται στη Φιλοκαλία. Λέγουν οι πατέρες ότι τα πάθη τα κακά που έχουμε μέσα στην ψυχή μας, οι πονηρές κινήσεις είναι τα δαιμόνια μας.

Ένας αδελφός παρακαλούσε έναν γέροντα να ζητήσει από το Θεό να τον σώσει από το πνεύμα και από τις κινήσεις της πορνείας που είχε. Και ο γέροντας προσευχήθηκε και ο διάβολος απομακρύνθηκε, αλλά αυτός δεν σώθηκε από το πνεύμα πορνείας. Και έρχεται πάλι στον γέροντα και λέγει: Να προσεύχεσαι, πάτερ, γιατί δεν νιώθω καμία αλλαγή! Και τότε ο γέροντας προσευχήθηκε ξανά. Και ο διάβολος του εμφανίστηκε και του είπε: «- Εγώ έφυγα από την πρώτη προσευχή, αλλά αυτός έχει το δικό του δαίμονα. - Ποιος; ρώτησε ο ερημίτης. Και του έλεγε ο δαίμονας: «- Το να τρώει πάρα πολύ και να κοιμάται πολύ. Αυτά τα δυο τον κατανικούν και χωρίς έμενα.» Άρα, ο κάθε άνθρωπος μπορεί να έχει τον δαίμονα του, διότι ο διάβολος δεν πολεμάει τους μικρούς, αλλά τους μεγάλους ανθρώπους. Λέγει πάλι κάπου στο Πατερικό, ότι κάποιος έλεγε προς τον γέροντα: Πάτερ, τι να κάνω διότι με πολεμούν οι διάβολοι! Και θαύμασε ο γέροντας και του είπε: Δεν είναι δυνατόν, αδελφέ μου. Αυτοί δεν πολεμούν με τέτοιους που είναι σαν εμάς, αυτοί πολεμούν τους μεγάλους, όπως τον Μωυσή και τον Ηλία.

Έλεγα πως θα βοηθήσουμε με το έργο τον χειρών. Πως; Με τον εξής τρόπο: ότι ο άνθρωπος που δουλεύει, έχει πάντοτε κάτι να κάνει και το μυαλό του δεν διασκορπίζεται όπως το μυαλό του τεμπέλη, που δεν κάνει τίποτα. Θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια, αυτό που μας έλεγαν οι γονείς μας όταν εμείς καθόμασταν, διότι προτιμούσαμε να καθόμαστε παρά να δουλεύουμε: 

«Βρε παιδί μου, δούλεψε, διότι αμαρτία είναι να κάθεσαι χωρίς έργο. Και ρωτάνε κάποιοι εδώ: Πάτερ, οι μονάχοι δουλεύουν? Και λέγω: Δουλεύουν, διότι αν δεν δουλεύουν, τους δουλεύουν οι δαίμονες. Και για να μην τους δουλεύουν οι δαίμονες, δουλεύουν αυτοί. Το ίδιο γίνεται με όλους τους ανθρώπους, αγαπητοί πιστοί, όχι μόνο με τους μοναχούς, επειδή ο εχθρός έχει δουλειά με όλους. Άρα, να εργάζεστε και με τα χέρια σας.

Λέγεται πως μια φορά ήταν ο Μέγας Αντώνιος σε μία έρημο. Και του ήρθε ένα είδος πλήξης, βαριόταν να προσευχηθεί. Και τότε είπε: Κύριε, τι να κάνω για να σωθώ; Διότι δεν με αφήνουν οι λογισμοί. Είδε έναν άγγελο τότε ως μοναχό, ο οποίος καθόταν και έπλεκε ρουκοδέλια , δηλαδή δούλευε με τα χέρια του, και ύστερα πήγαινε στη προσευχή και πάλιν καθόταν για να δουλέψει, και πάλι για προσευχή. Και μ' αυτό τον τρόπο έδειξε ο Θεός στον Μέγα Αντώνιο τι πρέπει να κάνει και του είπε: «Κάνε αυτό και θα σωθείς».

Αγαπητοί πιστοί,

Βλέπετε πόσο κόπος, πόση προσοχή χρειάζεται στον άνθρωπο για να αποφεύγει τα κακά. Λέγεται πως σε ένα μοναστήρι υπήρξε ένας μοναχός που έγραφε και αντέγραφε βιβλία. Έγραφε τι έγραφε, κοιτούσε μετά στον ουρανό, έλεγε κάτι με το μυαλό, έγραφε πάλι. Και τον ρώτησε ένας αδελφός που τύγχανε να είναι εκεί: «Τι κάνεις, πάτερ, και γράφεις και κοιτάς στον ουρανό; Ο πάτερ του είπε: Αδελφέ! Εσύ είσαι μονάχος και δεν ξέρεις τι κάνω; Δουλεύω με τα χέρια μου, αντιγράφω, αλλά μετά σκέφτομαι τον Θεό, κοιτάζω στον ουρανό και λέγω: «Κύριε, εις την βοήθεια μου προσχες. Κύριε εις την βοήθεια μου σπευσον. Δόξα σοι, Κύριε, Δόξα σοι.» Και πάλιν γράφω, και παίρνω δύναμη από την προσευχή για τον κόπο που κάνω»

Εσείς ξέρετε, αγαπητοί πιστοί, και ιδιαίτερα αυτοί που είστε από το χωριό, ότι δεν χάνεις την ώρα σου όταν προετοιμάζεις το δρεπάνι. Δεν είναι έτσι; Αντιθέτως, την εξαγοράζεις. Για να δρεπανίζεις μια ολόκληρη μέρα χωρίς να προετοιμάζεις το δρεπάνι σου. Όπως όταν προετοιμάσεις το δρεπάνι έχεις κέρδος, το ίδιο όταν προσεύχεσαι στον Θεό αυξάνεις το καλό. Ο Θεός να μας βοηθήσει. Αμήν.

ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΠΑΡΑΙΑΝ.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2011/06/blog-post_8114.html

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Η ΟΜΙΛΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ.

ΚΑΤΑ ΤΟ Β ΜΕΣΩ ΤΟΥ 20 ΑΙΩΝΑ.

PREDA IONEL SABINΤ ΤΜΗΜΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.